Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Turibmiz — biz bir so‘zli odammiz.
qumri: — (Shosha-pisha  arqonni  yecha  boshlaydi) 
Odam 
lardayam insof qomabdi, o‘lib qoladiyam deyishmaydi!.. 
(Yig‘lamsirab.) Bunaqaligini bilganimda o‘zim yechib ketardim. Voy, 
sho‘rginam qursin-a! Belingiz ham qotib qolgandir, dadasi!
qo‘chqor: — Qotmay-chi! Uch kundan beri Iso payg‘ambarga 
o‘xshab turibman!
qumri: — Qishloqning oqsoqollari kap-katta odamlar-ku, deb 
men esini yegan, o‘shalarga ishonibman-da! Insofsizlar!.. (Erining 
belidan  olib.) Keling, yelkamdan ushlab oling... (Suyab  karavotga 
o‘tqizadi.)  Qo‘rqitib qo‘yay, deb bir-ikki kunga ketuvdim-da, dadasi, 
bunaqa bo‘lishini kim bilibdi, deysiz...