Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Olimjon: — E-e, Qo‘chqor aka, assalomu alaykum! Mana 
tag‘in keldik-da. (Ko‘rishmoqqa qo‘l cho‘zadi.) Iye?.. Kim bunaqa qildi?
qo‘chqor: — Kim bo‘lardi, bunaqa bema’ni narsa faqat bizning 
xotindan chiqadi.
Olimjon: — E-e, chatoq bo‘pti-ku! Ketib qoldilar, deng? 
Attang... Nega bog‘ladilar o‘zi?
qo‘chqor:  — E, Olimtoy, surishtirib nima qilasan, avval qo‘lni 
yechsang-chi! Kechadan beri onamni Uchqo‘rg‘ondan ko‘rdim!
Olimjon: — Ha-ya... (Yechadi, Qo‘chqorning belidan olib kara-
votga o‘tqizadi.) Kechadan beri turibman, deng? 
qo‘chqor:  — Voy, jonim-ey!.. Shu, xotin zotini kim o‘ylab 
chiqar gan ekan-a, Olimtoy?
Olimjon: — (Kulib). Birovni birov o‘ylab chiqaradimi, qiziqmisiz, 
Qo‘chqor aka.
qo‘chqor:  — Yo‘q, shu xotinlarni ataylab birov o‘ylab chiqar-
gan, bog‘lab tashlasin, deb!

---

264
Olimjon: — Xo‘sh, sog‘liqlaringiz yaxshimi, Qo‘chqor aka?
qo‘chqor:  —  Zo‘r!  Otday!  (Arqonga  ishora  qilib.) Ana, otga 
o‘xshab tikka turib uxlayapmiz...
Olimjon: — (Hovlini  ko‘zdan  kechirib.)  Xafa  bo‘lmang-u, 
Qo‘chqor aka, lekin kennoyimga ham qiyin-da. Ahvolni qarang: hali-
yam o‘choq, haliyam tezak yoqiladi. Progress yo‘q.