Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Bolaning oldida sharmanda qilding-ku odamni!
qumri: — Meni  el-u yurt oldida  sharmanda  qilganingiz-chi?
qo‘chqor: — Ichgan men, sen nega sharmanda bo‘lasan?
Turobjon: — (Qaytib  kelib,  uyga  qaraganicha.)  Kuchingiz yet-
maydi-yov, dada.
qo‘chqor:  —  (Ma’yus.) Bu nima bo‘pti, o‘g‘iltoy, yelkamiz qa-
naqa yuklarni ko‘tarmagan...
qumri:  —  Bo‘la qol, bolam. (Sumkani  olib,  o‘g‘lini  yetaklaga-
nicha.) Yaxshi-yomon gap o‘tgan bo‘lsa, xafa bo‘lmang, dadasi... 
(Ketadi.)
qo‘chqor:  —  Ketsang,  yechib  ket,  ho‘!  Insofing  bormi,  o‘zi, 
qanaqa odamsan? (Alam  bilan.) Mastligimda urib, mayib-payib ham 
qilib qo‘ymagan ekanman — jimgina uyda o‘tirardi... 
(Atrofga chorasiz alanglaydi. Asabiylik bilan qandaydir kuyni xir-
goyi  qiladi...  Tashqarida  mashinaning  kelib  to‘xtagani  eshitildi.  Ko‘p 
o‘tmay Olimjon bilan shofyor yigit odam bo‘yi keladigan yog‘och ya-
shikni ko‘tarib kirishdi.)