Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Sharofat: — (Devor osha mo‘ralab) Bozorvoy akam ikki qopgi-
na baqlajon olib, bozorga ketuvdilar. Nima edi?
qo‘chqor:  —  (O‘sha  ko‘yi  yig‘lab.)  Zerikib  ketdim…  Kartasini 
olib chiqsa, bir-ikki qo‘l „durrak“ o‘ynardik…
Sharofat: — Ha-a… Mayli, kelsalar, aytib qo‘yaman.
(Qo‘chqor  hamon  g‘ingshib  yig‘laydi,  shu  ko‘yi  yig‘laganicha 
Alomatga boshqa mikrosxema o‘rnatadi.)
Alomat: — (Kuylab) „Yana o‘ynaylik, yana kuylaylik, iqbolimiz 
porloq ekan, davron suraylik“. (To‘xtovsiz aytaveradi)
(Qo‘chqor  ancha  vaqt  hovlida  bemaqsad  sang‘ib  yuradi.  Asta-
sekin,  o‘zi  ham  sezmagan  holda,  uning  yig‘isi  Alomatning  „  Davron 
suraylik“ ashulasi bilan uyg‘unlashib ketadi.)
Parda

---

281