Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Magazinga kelgan ekan, arzongina deb…
Alomat: — O‘zingizga bir tashqaridan qarang, qaysi zamonda 
yashayapsiz, o‘zi? Kimga o‘xshaysiz? (Eski  ko‘rpachalarni  ko‘rsa-
tib)  „Paxtakorman“ deb ko‘kragingizga urasiz-u, ko‘rpangizga paxta 
topolmaysiz! Oyog‘ingizga ilib olgan kalishingiz qayerdan chiqqan? 
Yangiyo‘ldanmi, Toshkentdanmi?
qo‘chqor: — (Oyog‘ini yig‘ishtirib.) Kalishmas, patinka…
Alomat: — Bu dunyoga kelib, nima ko‘rdingiz, Qo‘chqor aka? 
„Ikki marta Toshkentga borganman“ deb maqtanasiz, odamlar 
„Oq dengiz-u Qora dengiz“ qilib yurishipti! „Ha, endi ular boshqa-
cha  odamlarda“ deysiz. Qanaqa boshqacha? Nimasi boshqacha? 
Shu darajaga yetgansizki, bora-bora undaylarga havas ham qilmay 
qo‘ygansiz! Havas qilaverib, orzu qilaverib charchagansiz, holdan 
toygansiz!
qo‘chqor: — Nima  qipti, el qatori yashayapmiz…

---

279
Alomat:  —  Shunday  deb  o‘zingizni  ovutasiz.  G‘urur,  qadr- 
qimmatingiz-chi? Mundoq o‘ylab ko‘ring, biron tirik jon siz bilan hi-
soblashadimi? Yo‘q, axir! To‘y-ma’rakalarda poygakda o‘tirasiz. 
„Ulug‘lar“ga tayyorlangan dasturxonga yaqinlasholmaysiz, iloji bori-
cha o‘sha tomonga qaramaslikka tirishasiz. Chunki „mehnatkash“ de-
gan mansab bilan to‘rga chiqolmasligingizni yaxshi bilasiz! Shlyapa 
kiyib, galstuk taqqan ketmondasta ham sizni haqoratlashi, tahqirlashi 
mumkin! Alam qilmaydimi?