Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Olimjon: — (O‘chirib.) Buyammas… Shu, yozib qo‘yish kerak 
ekan-da. (Boshqa mikrosxema o‘rnatadi.)
Alomat: — (Avval  biroz  qitirlab  turib,  keyin  jarangdor,  le-
kin  g‘ashga  tegadigan  darajada  baland  ovoz    bilan  kuylaydi.) „Yana 
o‘ynaylik, yana kuylaylik, iqbolimiz porloq ekan, davron suraylik, yana 
o‘ynay…“ (Olimjon uni o‘chiradi. Qo‘chqorning hayratdanmi, qo‘rquv-
danmi, og‘zi ochilib qolgan edi.)
qo‘chqor:  — Olimtoy, buyam, haligi… magnitofonday gap 
ekan-da, qanaqa kasseta qo‘ysang, o‘shanaqasidan aytsa-a?
Olimjon: — Ha, prinsip deyarli bir xil.
qo‘chqor: — Nima-sip?
Olimjon: — Prinsip. 
qo‘chqor: — Ha-a… Sheralidan yo‘qmi?
Olimjon: — Yo‘q. Radiodan tajriba uchun duch kelgan ashula-
ning ikki satrini yozib qo‘yuvdik-da. (Yana sxema o‘rnatadi.)
Alomat: — (Kutilmaganda.) Ha, og‘zingdan qoning kelsin 
sening! Sochingni bittalab yulib, boshingni koptok qilib qo‘yaymi? 
Qirilibgina ket sen! „G‘ing“ deb ko‘r-chi, nima qilar ekanman!
qo‘chqor:  —  (Esxonasi  chiqib) Yo‘-yo‘, „g‘ing“mas… 
Unaqamas, haligi.