Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

qo‘chqor: — Zerikmay o‘tiribsizmi, Alomatxon?
Alomat: — (Hech gap bo‘lmaganday) Rahmat.
qo‘chqor: — Endi-i, Alomatxon, mana ro‘zg‘orning og‘ir-yengili 
ikkovimizning bo‘ynimizda. Yaxshisini oshirib, yomonini yashirib, de-
gandey, tebrataveramiz. Birpas turib, mulla Suvonni chaqirib chiqa-
man, nikoh o‘qib qo‘yadi. Maylimi?
Alomat: — Nima o‘qitsangiz o‘qitavering, ixtiyoringiz.
To‘rtinchi sahna
(O‘sha hovli. Oradan ikki kun o‘tgan. Alomat karavotda 
o‘tiripti. Qo‘chqor tog‘orada bug‘i chiqib turgan qaynoq suv 
olib kelib, uning qarshisiga qo‘yadi. Alomatning qo‘llarini kaft-
lari orasiga olib birpas tikilib o‘rnidan turib, ayvon shiftidan qi-
zil  mikrosxemani  olib  keladi,  o‘rnatadi.  Alomat  xuddi  uyqudan 
turgandek ajablanib atrofni kuzatadi. So‘ng Qo‘chqorga bosh-
dan-oyoq razm soladi.)