Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

^NGI ТAQQOSLAR
(Sirojiddin Sayyid tarjimasi)
Sen — asalsan go‘yo, esladimmi — tishlar sirqirar,
Sen — bir hazil, ki dastingdan yurak zirqirar.
Men faqirman, kim ham xafa qilardi! Do‘zax ko‘rdim, endi jannat istar dil. Eh, nechun boshqalar seni sevadir, sevmagin, o‘, ular odammas axir. Kishnaydi, kishnab yo‘q qilar, ular odam emas, ular - ayg‘irlar! Tillarim tishlarni sindirganida, ko‘zim kipriklarni kuydirganida,

Ayt, barchasin ko‘rib turib, dosh berib,
tag‘in
odam deya sanalmoqqa qolurmi haqqim? Tunlar qurbaqalardek bo‘zlamaslikning aytgin chorasin.
Men seni sevaman beva — faryodni, baliq — daryoni,
tulpor — keng yaylovni sevsa qanchalik.
Men seni sevaman
noshud — shuhrat-shonni,
quyosh — sof osmonni sevgani yanglig‘.
Sen — ziqnasan, senga yashash oson,
menga rizqin tutdi hatto gado ham,
go‘yoki go‘dakka sut bergan kabi.
O‘, men nomard, Xayyom bo‘lsaydim agar, O‘, men nokas, Hofiz bo‘lsaydim agar,
O‘, Mahambet bo‘lsaydim agar
murodimga yetardim balki!.. Faqat, barcha she’rlar yozib bitilgan. Shunday sevgandilar tog‘-u dashtda ham, Shunday sevgandilar quvnab, qon yutib, O‘zgacha sevish ham mumkinmi yoki?.. Men seni sevaman,