Quyosh kular. Ammo tun ziyosida Olis soyalarday sollandi armon. Bu tunda — behudud vaqt daryosida Noxos yiqildiyu cho’kdi saraton. Bul ishni, bilmayman, qay kuch hal etdi? Taqdirning o’zbekka yolg’iz sovrini Qo’l ham silkitmasdan, vidosiz ketdi, Bo’g’zida qoldirib otash hovrini. Dunyo saxiylikka etmagay parvo, Ijro etolmagay vido rasmini. Uzlatga topshirdi yana bir bor, o, Otashida yongan o’gay faslini. Saraton! Yonganlar topmagay qadr, Saraton! Xor erur ko’ksi gulxanlar… Sen ketib borasan yurtdan qaygadir, Otashdan vujudu ruhing o’rtangan. Ketasan. Osmonning kungurasida Na parcha bulutu, na bir tutam dud —
Do'stlaringiz bilan baham: |