Q usmonov, U. Jo‘rayev, N. Norquloy о ‘zbekiston tarixi

Andijon
12 7

---

Namangan
istilo  qilgan  davrda  shahar  ,,Andukon“  deb  atalgan.  Andijon  XV 
asrdan boshlab Farg‘ona vodiysining markaziga aylangan.
Zahiriddin  Muhammad  Bobur  davrida  Andijonda  xo‘jalik, 
fan  va  madaniyat  ravnaq  topgan.  U  ,,Bobumoma“da  Andijon 
haqida:  ,,Oshlig‘i  vofir,  mevasi  farovon,  qovun  va  uzumi  yaxshi 
bo‘lur...  Movarounnahrda  Samarqand  va  Kesh  qo‘rg‘onidin 
so‘ngra  mundin  ulug‘roq  qo‘rg‘on  yo‘qtur.  Uch  darvozasi  bor. 
To‘qqiz  tamov  suv  kirar“  deya  ta’rif  bergan.
Qo‘qon  xonligi  tashkil  topgach,  endi  u  Andijon  bekligining 
markazi bo‘lib qoldi.  XIX asr o‘rtalarida Andijon 4  dahaga bo‘lin- 
gan.  Har  dahaning  qozisi,  mingboshisi bo‘lgan.  Dahalar  oqsoqol 
boshliq  mahallalarga  bo‘lingan.
Namangan  shahri  ham  xonlikning  yirik 
shaharlaridan bin edi.  Uning nomi man- 
balarda  XVII  asrdan  boshlab  uchraydi.  1620-yilda  Farg‘onaning 
qadimgi  poytaxti  Axsikat  qattiq  zilzila  oqibatida  vayron  bo‘l- 
ganligi uchun aholi Namangan atrofiga ko‘chgan.  Namangan tuz 
koni  („namak  kon“)  yaqinida  qurilgan  edi.  XVIII  asrda  Qo‘qon 
xonligi hududiga kirgan.  Beklik markazi bo‘lgan.  Namangan aho- 
lisi  hunarmandchilik  bilan  shug‘ullangan.
1819 —  1822-yillarda  Namangan  aholisi  kuchi  bilan  katta 
Yangi  ariq  kanali  qazilib,  shahaming  suv  ta’minoti  yaxshi- 
langan.  1842 —  1845-yillarda  shahar baland  devor bilan  o‘ralgan.
2009- yilda  2200  yilligi  nishonlangan 
Toshkent ham Markaziy  Osiyoning  qa­
dimgi  shaharlaridan  biridir.  U  turli  davrlarda  Choch,  Shosh, 
Binkat  kabi  nomlar bilan  atalib  kelingan.  XI  asrdan  boshlab  esa 
hozirgi  nomi  bilan  atala  boshladi.
Toshkent o‘z tarixida turli  davrlarda yurtimizga bostirib kirgan 
davlatlarga  qaramlik  davrlarini  boshidan  kechirgan.
1503-yilda  esa  Shayboniylar  davlati  tarkibiga  kiritildi.  XVI 
asrda  shaharda  katta  bunyodkorlik  ishlari  amalga  oshirildi. 
Chunonchi,  Baroqxon,  Ko‘kaldosh  madrasalari  kabi  me’moriy 
obidalar  bunyod  etildi.
1723- yilda  Toshkentni  ko‘chmanchi  jung‘orlar  egallab 
olganlar.  Jung‘orlarga  qaramlik  1758- yilgacha  davom  etgan. 
Shundan  so‘ng  shaharda  to‘rtta  mustaqil  hokimlik  qaror topgan. 
1784-yilda  4  hokimlik  tugatilgach,  1810-  yilgacha  Yunusxo‘ja