P. S. Su L t o n o V ekologiya va atrof-muhitni muhofaza qilish asoslari

bosqichda yer maydonini tekislash, zaruratiga qarab kimyoviy
melioratsiyalash, yer yuzasiga ekinlar uchun yaroqli unumdor
tuproq solish, sug‘orish tarmoqlari va y o ‘llarni barpo etish kabi
texnik tadbirlar amalga oshiriladi. Uchinchi biologik bosqichda
sharoitga mos ekinlarni o ‘stirish, ularni o ‘g‘itlash, sug‘orish,
eroziya va deflyatsiyadan him oyalash hamda boshqa shu kabi
tadbirlar orqali yerlarning unumdorligi tiklanadi. M a ’lumki,
yerlarni to ‘la qayta tiklanishi murakkab va uzoq davom etuvchi
jarayon hisoblanadi, shuning uchun rektivatsiya ham muayyan
vaqt talab etadi. Rekultivatsiyalangan yerlarda ko'pincha k o ‘p
yillik daraxtzorlar, dam olish mintaqalari, k o ‘p yillik o'tloqlar
va ko'kalam zor m aydonlar tashkil etish m aqsadga m uvofiq
b o ia d i. B a ’zi hollarda esa tuproq sharoitiga qarab boshqa
dehqonchilik maqsadlarida ham foydalanilishi mumkin.
Yerlarni muhofazalash va ulardan oqilona foydalanishda yer
monitoringi, yerlar kadastri va yerlarni muhofazalashga qaratilgan
qonunchilik kabi tadbirlar ham muhim ahamiyatga ega.
Yer (tuproq) monitoringi - ekologik m onitoringning tarkibiy
qismlaridan biri b o ‘lib, yer resurslarining holatini o'rganish,
baholash, salbiy o ‘zgarishlarning oldini olish va kelajakdagi
o ‘zgarishlarni bashoratlash m aqsadida am alga oshiriladigan
doim iy dinamik kuzatuv tizimidir.
Yer kadastri - yer resurslarining huquqiy jihatlari, tabiiy,
ekologik va iqtisodiy holatlari haqidagi zaruriy va asoslangan
m a’lumotlar tizimidan iboratdir.
Yerlarni muhofazalashning asosiy yo'nalishlaridan biri ularni
h im oyalash va ulardan o q ilo n a fo y d a la n ish g a q aratilgan
q on u n la r va turli m e ’yoriy h u jjatlarn i ish la b ch iq ish va