Xamsa alisher Navoiy xamsa

Oni bashar xaylining insoni bil,

Odamilar odamisi oni bil.

Angla kishilikni musallam anga,

Yuz kishilikcha ish esa ham anga.

Hazrati Ayub va o‘g*ri haqida hikoya

Bir kecha Ayub xalaf shamdek niyoz ko‘z yosh- 

larini  to'kardi.  Ko‘z  yoshi  durlari  dengizga  teng 

edi.  Kuyishda  u  shamga  sherik  edi.  Xilvatda, 

bir burchakda xuddi bebaho dur bir pana joyda 

turganday oliirardi.  Shu  kechasi bir kisavur yer 

ostidan  yashirin  y o l  -   naqb  qazib,  uning  uyiga 

o‘g‘irlikka tushdi.  Kechasi  bilan yer ostini tekis- 

lab  chiqdi.  Ayub uni sezib  tursa ham indamadi. 

0 ‘g ‘ri shu naqb ichidan chiqib, uydan o‘g‘irlagan 

narsalarni  orqasiga  boglab  olgan  holda  naqbga 

kirmoqchi  boluvdi,  u yerdagi  teshik torlik  qildi, 

chunki yuki juda katta edi. Tor ini sichqonga ham 

kichiklik qilardi,  quyrug‘iga g‘alvir ham bogladi.

Ayub ko'rdiki, uning (o‘gaining) kuchi yetmayap- 

ti.  Shunda u  o'midan turdi-da,  eshikni ochib y o l 

ko'rsatdi. «Yuking kattalik qilyapti, naqb teshigi esa 

kichik ekan. Eshikdan chiqib ketaver», -  dedi.

Shayx  shunday  bir  y o l  ko‘rsatdiki,  kim  ham 

bunday  yoldan  chiqa  olardi?  0 ‘g‘ri  bu  holatni 

ко‘rib  hayron  b oldi,  og‘ir  yuk  esa  yelkasidan 

bosib turardi.  Shunda bir dard,  alanga joniga o‘t 

soldi-yu,  undan  osmoni  ham  kuyib  ketdi.  Egni- 

dagi yukni ham bu o'tga urdi, o'zligini ham yukini

---

kuydirib,  ranj-u  uyat-malomat  uni  sharmanda 

qilib, bu xijolat uni xas-xashak kabi yondirdi.

U na’ra chekib,  sel kabi ko‘z yoshlarini tolcdi, 

shayx  oyog‘iga  boshini  qo^ydi.  Uning  karam-u 

lutfi  tilini  lol  etdi,  shayx lutfi jismini  behol  etdi. 

Shayx  karam  qilib,  ko‘z  yoshini  artdi,  boshini 

tuprog'dan ko‘tardi. Uning dard-u ahvolini anglab 

yetgan shayx o*ylab ko'rishni maslahat berdi. Su- 

luk o‘tiga joni kuyib,  nishoni mahv boldi.  0 ‘zligi 

xas-xashakdek  kuyib,  o‘t  bilan  yoruglik  paydo 

boldi. Komil imon uni parvarishladi. Bir afv bilan 

shuncha ish yuz berdi.