qirg'oqqa tushirishdi. Qizlar ichidagi Mehrga ko‘zi
tushgan Jobir hushini yo‘qotib yiqildi, bir dam
olik kabi yotib o‘ziga keldi-da, Mehrni ko'rgach,
yana holidan ketdi. Bu holat bir necha bor yuz
berdi. Oxiri qiz yuziga boqishga majoli yo‘qligi-
ni anglab, parivashni bog£ ichidagi qasrga olib
kirishga buyurdi. Uning oldiga bir necha qizlarni
qo'yishdi. Keyin omon qolgan barcha odamlami
bir kemaga o‘tqazib:«Joningiz kerak bolsa, tezlik
bilan o‘z yurtlaringizga ketinglar», - deb buyur-
ishdi. Mehming hamrohlari darhol yolga tushib,
dengizda ko‘zdan g‘oyib bolishdi. Mahvash orolda
qoldi. Jobir uning xayoli bilan xursand bolib, visol
umidi ko'ngliga kelmasdi.
Shu dengizdagi orollardan yana birida jannat
monand, daryosi esa Salsabilga o'xshagan, havosi
jannat bog'idagidek bir shahar bolib, mamlakati
obod va hikmati yuksak bolgan No‘mon degan
bir shoh hokim-u voliy edi. Mamlakatining oti esa
Yaman bolib, shoh adolatidan guliston-u cha-
mandek edi. Uning odamizod ichra tengi yo‘q bir
farzandi bolib, yuzidan gul xijil, qaddidan esa sarv
uyalardi. Barcha fazilat-u hunarlarda uning tengi
yo‘q edi. Yuzi quyoshga o'xshagan bu yigitning
oti Suhayl bolib, Mehrga ko‘ngil qolgan, Mehr
ham uni sevar edi. 0 ‘z yoriga vola-yu zor, vasliga
xaridor bolgan oshiq hijron doglda kuyardi. U bir
bog‘ni o'ziga manzil qilib olgan bolib, u yerda xil
ma-xil daraxtlar va nilufar gullar serob edi. Nilufar
gulini sevgani tufayli ham Suhayl o‘z kiyimlarini
shu rangdagi matodan tiktirardi. Kunlaming biri
da Suhaylning otasi Mehr bilan o‘glining nikoh
toy ini o'tkazishga ahd qilib bir necha kemalarga
xilma-xil sovg'alami ortib Suhaylni Mehrni olib
kelishga buyurdi. Y o l qirg'oqdan yurilsa yiroq
bolib, dengizdan borish yaxshiroq edi. To‘fon
Mehr kemasini dengizga surib ketgan joyga yet-
ganlarida, xuddi o‘shandagidek kuchli dovul esib,
Suhaylning barcha kemalarini bir-biridan ajratib
tashladi. To Ton Suhayl tushgan kemani Jobir qa-
roqchilari manzili sari surardi. Daraxtlar ustidagi
nozirlar kemani ko‘ra solib, Jobimi ogohlantirdilar.
U esa darhol tezyurar kemachasiga o'tirib, Suhayl
kemasi tomon suzib ketdi va ko‘p o‘tmay undagi
odamlar bilan jangga kirishdi. Suhaylga duch
kelgan Jobir raqibining o‘ziga qaraganda ham
kuchliroq ekanligini, yengilishi muqarrarligini
ко‘rib, hiyla yoliga oldi-da, kiyimlarini yechib,
o‘zini suvga otdi va kema ostiga borib, yonidagi
xanjar bilan uni tesha boshladi. Taxtani o'yib, suv
kirishi uchun y o l ochdi. Suhayl kema ostidan
kirayotgan suv tobora ко ‘tarilayotganini ко‘rib,
suv yolini to‘sishga urinsa ham foyda bolmadi.
Oxiri kemaga suv tolib, kema ahli bilan birga
chuqur dengiz ostiga g‘arq boldi. Shahzoda joni-
dan umidini uzib, suvda halok bolishga hozir-
landi. Jobir baliq yutishga intilgan nahangdek,
Suhayl oldiga suzib bordi-da, awaliga uni o‘sha
yerda oldirmoqchi boldi, lekin uning bir taxta
pora ustida behush yotganini ко‘rib, qolidan
tortib o‘z qayiglda soldi-yu, qol-oyog‘ini boglab,
o‘z manziliga qaytmoqchi bolib turganida, nogoh
shahzoda o'ziga kelib qoldi va o‘zining holatini
ко‘rib, notavonligidan afsus chekdi.
Dedi Jobirki: «Ey qolumda asir,
Razm-u ko‘shishda20 qilmading taqsir.
Do'stlaringiz bilan baham: