Hayrat ul-Abror (I- qism) Alisher Navoiy

Hayrat ul-Abror (I- qism) 
Alisher Navoiy 
251 
http://ziyonet.uz/ 
Kun emas erdiki, necha dardnok,
Boʻlmas edi ushbu balodin xalok.
Bir kun aning ishvasidin oshiqe
Ishqu muhabbat yoʻlida sodiqe.
Yillar aning xasratidin qon yutub,
Qon ne boʻlur, sogʻari xijron yutub.
Xas kibi bir goʻsha aro erdi past.
Kim boshigʻa sekritibon yetti mast.
Boda chu kuchluk edi, oshiq - zaif.
Chust yiqildi boʻla olmay harif.
Chektilar ul xayli muakkal ani.
Xon qoshigʻa nechani, avval ani.
Koʻrdi chu xon necha asiri t’aab.
Hukmi siyosat bila qildi gʻazab.
Kim: «Borisin yer bila hamvor eting,
Doy aro oʻlturtungu devor eting.
Yuzlari bolchigʻdin oʻlub toshqori,
Xalq koʻrub ibrat ila har son.
El dogʻi ul qahrdin olgʻay hisob,
Oʻlgʻay alar dogʻi chekib koʻp azob».
Ahli jafo amrni chun bildilar,
Harneki xukm etti, ravon qildilar.
Togʻ aro yoshundi chu zarrin gʻizol,
Mushki Xoʻtan sochti nasimi shamol.
Xonga magar dasht son erdi bazm.
Otlanibon shahr toʻshi qildi azm.
May boshida, ishq oʻti xud jonida,
Shahrning oshubi dogʻi yonida.
Keldi yoʻl ul yergakim ul doy edi,

---

Hayrat ul-Abror (I- qism) 
Alisher Navoiy 
252 
http://ziyonet.uz/ 
Har son yuz nola bila voy edi.
Anglagʻach ul ishni shahi kinavar,
Elni qoʻyub, ayladi ul yon guzar,
Tokim alardinki, qazo qildi rust,
Boʻlgʻusidur ishq tariqida chust.
Doy aro bir xaylni koʻrdi asir,
Har bin oʻz holigʻa tortib nafir;
Borcha nadomat bila afgʻon chekib,
Emdiki afgʻon tuganib, jon chekib.
Gʻayri hamul oshiqi ozodavash,
Kim boʻlubon ishq balosigʻa xush,
Za’fu sarigʻ yuz bila xoli yomon,
Oʻylaki devor orasida somon.
Tengriga har lahza sano aylabon,
Shukr tariqini ado aylabon.
Kim, bu nafaskim chiqadur jon manga,
Yor gʻami aylamish oson manga.
Umrigʻa qolganda ikki-uch nafas,
Zikr etibon yor hadisiyu bas.
Tilida yor erdiyu soʻzida yor,
Ogʻzida yor erdiyu, koʻzida yor.
Koʻrgach ani xokimi bedodgar,
Koʻngliga ul ishq oʻti qildi asar.
Mahlakadin oni xalos ayladi,
Yor harimi aro xos ayladi.
Ishq balosi aro shukr etti ul,
Koʻr ne biyik martabagʻa yetti ul.
Asra, Navoiy, bu nafas mugʻtanam,
Lek degil har nafase shukr ham.

---