Jahongir mamatov: iak memuar umid yoki kirish o’rnida

-Mana Amerikaga keldingiz, endi tabiiyki chetda yashagan har bir turkistonlik, nega 
o’zbekistonlik demayapman, turkistonlik, chunki O’rta Osiyodan chetga chiqqanlar 
hammasi o’zini turkistonlik deb biladi. Mana shular o’zi tug’ilib o’sgan joyning 
mustaqilligini orzu qilgan. Mana shu mustaqillik ham nasib bo’ldi, shu odamlar ham ko’rdi. 
Lekin qanday bo’ldi-yu siz mustaqil O’zbekistonning prezidenti bilan quda bo’lib qoldingiz? 
Bunga nimalar sabab bo’ldi? Qanday tasodiflar bo’ldi? Shu haqda ikki og’iz gapirib 
bersangiz. 
-1984 yilda kam-kam o’zbeklar Moskva orqali sayohat uchun Amerikaga kelishardi. Ularni ichida 
ko’p yozuvchilari bor edi, shoirlari bor edi. Ilmiy odamlar bor edi. Juda ko’p o’sha Maskov yo’li 
bilan sho’tga kelishib, bir hafta, o’n kun kelishib turganda, biz hamisha ulardan xabar olardik… 
Shu fursat bilan biz O’zbekistonlik olimlar bilan tanishdik. Ular hamisha Toshkand yoki 
O’zbekiston nihoyasini ko’rib, boshqa dunyoni holatini ko’rib, sho’tga kelishganda hammadan 
iltimos qilishardiki, kelinglar O’zbekistonga, bizni qo’limizdan bir ish kelmaydi, o’sha erda bir ish 
boshlanglar, odamlarga ish topilsin. Ko’p holatimiz yomon, deb shunaqa bizni taklif qilishgandi 
O’zbekistonga. U vaqtda man na Karimovni tanirdim va hech kimni tanimasdim, faqat shu kelgan 
olimlarni tanirdim. Faqat bularni ichida boshqa odamlar ham bor edi. Endi otini aytsam bularga 
darrov zarar etadi. Ular ko’p taklif qilishgan. 90–yil man qaror berdimki hay, O’zbekistonga boray, 
O’zbekiston iqtisodiy va tijoriy faoliyatini joylarda ko’ray, o’limdan keyin bir manfaatim 
mamlakatimga tegsin degan niyatda man O’zbekistonga bordim. 

---

-Lekin mana bugun o’zbek matbuotida ham, rus matbuotida ham, agar bir nazar 
tashlaydigan bo’lsak, bitta narsani ko’rayapmizki, aytishayaptiki, Abdurauf Maqsudiy