S h a n t a r a m

YİRMİ BESİNCİ BÖLÜM
insanların yaptıkları kötü şeyleri ustalıkla kaleme almakla nam salan gazeteci 
Kavita Singh sandalyesinde arkaya yaslanıp başını duvara dayadı. Yanında ilk 
kez gördüğüm genç bir kadın vardı. Naveen’le Divya, Didier’nin solundaydı. 
Vikram, Dennis’in mezarından, Tek Kişilik Ordu Jamal ve Billy Bhasu’yla 
birlikteydi.
Vikram’ın iki saatlik uykudan sonra ayakta olması, bağımlılığının ne boyu­
ta ulaştığım kanıtlıyordu. Uyuşturucuya ilk başladığınızda, etkisi on iki saate 
kadar sürebilir. Bağımlılıkla birlikte dayanma gücünüz düşer ve her üç, dört 
saatte bir uyuşturucu ihtiyacınız doğar.
Masaya yaklaştığımda hepsi gülüyordu.
“Selam, Lin,” dedi Naveen. “En sevdiğimiz suçu konuşuyoruz. Seninki ne?”
«f »
İsyan.
“Seni anarşist,” dedi Naveen gülerek. “Mantık arayışında argümanlar di­
yorsun yani.”
“Yeni bir gelecek arayışında makul argümanlar desek daha doğru,” diye 
karşılık verdim.
“Bravo!” diye bağırdı Didier garsona içkileri yenilemesini işaret ederken.
Yana kayarak bana yer açtı. Oturdum ve Rannveig’in Norveç pasaportunu 
eline tutuşturdum.
“Vinson bir iki güne senden alacak,” diye fısıldadım.
Sonra Vikram’a baktım. Gözlerini kaçırarak masaya dökülen birayla oyna­
maya başladı. Ona yaklaşmasını işaret ettim.
“Ne yapıyorsun, Vikram?” diye fısıldadım.
“Anlamadım?”
“İki saat önce kendinde değildin.”
“Ne olmuş? Ayıldım işte.”
“Bu heriflerle ne işin var?”

---

“Lin, sen beni ne zannediyorsun? Dünya ya da kendi hayatım umurumda 
mı sence? İkisini de iplemiyorum, dostum. Tamam mı? Yalnız da değilim üste­
lik. Didier, sen dünyayı kıçına sallıyor musun?”
“Nadiren,” dedi Didier, “ve istemeden.”
“Ya sen, Kavita?” diye sordu Vikram.
“Aslına bakarsan, ben tam tersiyim. Bir sürü şeyi fazla takıyorum ve...” 
“Sen eskiden ne baba adamdın, Lin,” dedi Vikram onun sözünü keserek. 
“Zamanla buradaki herhangi bir yabancı olmazsın umarım.”
Babasının korkusunu hatırladım. Evdeki değerli eşyaları ondan saklayışla­
rını. Ama cevap vermedim.
“Hepimiz Bombay’da yabancı değil miyiz?” diye sordu Kavita. “Mesela 
ben...”
Vikram bir kere daha ona aldırmayarak Didier’nin koluna yapıştı.
“Artık halledelim mi?”
Didier şok olmuştu, zira Leopold’de iş yaptığı görülmemişti. Yine de önce­
den hazırladığı banknotları cebinden çıkardı ve Vikram’a verdi. Gururlu arka­
daşım parayı alıp çabucak ayağa fırlarken az kalsın iskemlesini deviriyordu. Tek 
Kişilik Ordu da onunla birlikte kalktı. Billy Bhasu birkaç saniye sonra onları 
izledi.
“Bana müsaade,” dedi Vikram ve gözlerini benden kaçırarak geri geri yü­
rüdü.
Billy Bhasu bize el sallayıp Vikram’ın peşinden gitti. Tek Kişilik Ordu başı­
nı öne arkaya salladığında boynundaki tanrılar şıngırdadı.
“Tek Kişilik Ordu,” dedim.
“Tek kişilik Ordu,” diye tekrarladı ve diğerlerinin peşinden seğirtti.
“Ne oldu, dostum?” diye sordu Didier usulca.
“Ben de Vikram’a para veriyorum. Ama her seferinde kendime onun ölü­
müne ben mi sebep olacağım diye sormadan edemiyorum.”
“Öyle düşünme. Hayatını da kurtarabilirsin,” dedi Didier. “Vikram hasta, 
Lin. Ama hasta demek, hâlâ yaşıyor ve kurtarılabilir demek. Birinden yardım 
almazsa geceyi çıkaramayabilir. Ama hayatta kaldıkça onun için hâlâ bir şans 
var. Hadi düşünme artık. Biraz rahatlayalım.”
Gözlerimi diğerlerinde dolaştırdım ve dertlerimi bir kenara bırakıp kendi­
mi oyuna vermeye çalıştım.
“Ya sen, Kavita?” diye sordum. “Senin en sevdiğin suç ne?”
“Şehvet,” dedi kararlılıkla.
“Şehvet bir günah,” dedim. “Suç değil.”

---

“Ben de aynısını söyledim,” diye atıldı Naveen.
“Ben şehveti bir suç gibi yaşıyor olamaz mıyım?” dedi Kavita.
Divya kıkırdayınca bütün masa gülmeye başladık.
“Sen, Didier?”
“Bütün suçların en eğlencelisi yalancı şahitlik bana göre.”
“Sana inanabilir miyiz?” dedim hemen.
“Doğruyu, yalnızca doğruyu söylediğine yemin eder misin?” diye sordu 
Naveen.
“Çünkü,” dedi Didier, “dünyayı üzüntülerle dolu bir yer olmaktan sadece 
yalanlar kurtarabilir.”
“Dürüstlük denen şey konuşulan gerçeklerden ibaret değil midir?” dedi 
Naveen.
“Hayır, asla! Dürüstlük gerçeklerle ilgili bir seçim. Şu dünyada gerçeklik 
kavramını en çok ne altüst eder biliyor musunuz? Ya da insanların en çok ne 
sinirini bozar? Her konuda tamamen dürüst olmak için ısrar edenler.”
“Sana sonuna kadar katılıyorum,” dedi Divya bardağını şerefe kaldırarak. 
“Dürüstlüğe ihtiyaç duyduğumda doktoruma giderim. Gerisini salla.”
Didier bu cesaretlendirmeyle daha da coştu.
“Sinsice yanma yaklaşıp