Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

қўрқдим. Кейии ўчоқ ёнига бориб, юмшоқ нўстак усти- 
га чордона қуриб ўтирйб олдим. Кўчага чиққим келма- 
ди. Нега десапгиз, мен чолбоболар гаплашганда қулоқ 
солишни нхши кўрамап. Ўзпмни эшитмаганга солиб ён- 
гоғимнц ўйнаб ўтираман-у, ҳаммасини эшитиб оламан. 
Эшитмай десам ҳам эшитгнм келаверади. Соқоли йўқ 
Қамбарали бобомнинг боғдаги капасига пешин иамози- 
ни яширинча ўқиш учун йиғилишган экан, бобожопим- 
дап кўнгил сўрашни ўша ерда 
маслаҳат 
қилишибди. 
Эркачол яккаю ёлгиз туради, биз 
хобар олмагак. қа- 
нақа ўртоқ бўлдик, қорли-қировли кунларда ул-бул нар- 
сага зориқаётгандир, камиириинг қўлидан иима ҳам ке- 
ларди, қаии кетдик, дейпшибди.
Мен, хайрият, бобожоиимнинг 
ўртоги 
кўп 
экан, 
ўртоги кўп одам ҳеч ўлмайди, деб ўйлаб, барнбир ичп- 
да иималар борлигини билгим келиб, ҳалигн тугунча- 
ларга қараб-қараб қўявердим.
— Х ў ш , Эркавой болам, бахайр, қани ганнр-чи, нима 
бўлди ўзи? — деб сўради соқоли ялпоқ Эсонқул бобом. 
Аввалига ия, нега бобожоннмни болам, деяпти деб ўй- 
ладим. Кейин, ҳаҳ, юзга кирганлар етмишга кирганларни 
болам дейди, деб ўйлаб, шупи топганимдан жуда-жуда 
севиниб кетди.м. Энам тугунчаларни еча бошлади. Бит- 
тасида қатлама бор экан, қатлама, қатлама, остопадан 
ҳатлама, дегим келди-ю, индамадим. Кейипги тугунда 
жпйда бор экап, нон жийда! Мазза қиламан энди. Йўқ, 
ейишнн эмас, егандаи кейин данагшш тунлашни яхпш 
кўрамаи, чўзмага солиб отсангпз, ҳам узоққа боради, 
ҳам қаттиқ тегмайдп, 
Санамбувинп 
роса қувлаймаи 
энди.
3-4
www.ziyouz.com kutubxonasi

---