30
yordamida organizmning tashqi va ichki qo‗zg‗atishlarga javob reaksiyalari (refleks)
shakllanadi. Ularning soni odam organizmida 10
11
taga yetadi. Neyrogliya hujayralari
ko‗p funksiyali, ya‘ni ular tayanch, himoya, trofik va b. vazifalarni bajaradi.
Neyron noto‗g‗ri shakldagi tana yoki somadan tuzilgan bo‗lib,
unda axborot
qayta ishlanadi. Ko‗plab neyronlarning somasida bir nechta yadrochalari bo‗lgan
anchagina yirik yadro va boshqa organellalar bo‗ladi (6-rasm).
Istalgan neyron, qaerda joylashganligi va vazifasidan qat'iy nazar, boshqa
hujayra singari hujayrani ajratib turadigan
plazmatik membranaga
ega.
Neyron
boshqa neyronlar bilan o‗zaro ta‘sirlashganida yoki muhitdagi o‗zgarishlarni
sezganida, ularni membrana va undagi mexanizmlar yordamida bajaradi. Neyron
membranasi organizmning boshqa hujayralarining membranasiga qaraganda ancha
pishiq.
Plazmatik membrana o‗rab olganlarining barchasi (yadrodan tashqari),
sitoplazma deyiladi. Bu yerda neyronni yashashi va vazifasini bajarishi uchun zarur
bo‗lgan sitoplazmatik organellalar joylashgan.
Mitoxondriyalar
hujayrani
energiya
bilan ta‘minlaydi.
Mikrotrubkachalar
ingichka tayanch strukturalar
neyronga
ma‘lum bir shaklni berish uchun kerak. Hujayrani faoliyati uchun zarur bo‗lgan
kimyoviy moddalar tarqaladigan ichki membrana kanallarining tarmog‗i
endoplazmatik retikulum deyiladi.
Endoplazmatik retikulum
ning ikki turi uchraydi: «donador» va «silliq».
Donador (granulyar) EPR membranasida ribosomalar ko‗p bo‗ladi, ribosomalarda
hujayra uchun zarur bo‗lgan oqsillar sintezlanadi. Plazmatik retikulumning ikkinchi
turi
silliq (Goldji apparati ham deyiladi) hujayra sintez qilgan
moddalarni maxsus
―qopchalar‖ ga (silliq retikulum membranasidan tuzilgan) joylaydi. Ushbu
organellaning vazifasi sekretlarni hujayra yuzasiga olib chiqishdir.
Sitoplazma o‗rtasida
yadro
joylashgan, unda ham boshqa yadroli hujayralar
singari genlarning kimyoviy strukturasida kodlangan genetik axborot saqlanadi. Ana
shu axborotga muvofiq to‗liq shakllangan hujayra ushbu hujayraning shakli, ximizmi
va funksiyasini belgilaydigan o‗ziga xos moddalarni sintezlaydi. Biroq, yetuk
31
neyronlar
boshqalardan farqli ravishda, bo‗linmaydi. Shuning uchun istalgan
neyronning genetik shartlangan kimyoviy elementlari neyronning butun umri
davomida uning funksiyalarini saqlashi va o‗zgarishini ta'minlashi kerak.
Yadrochalar hujayrani ribonuklein kislotalari va oqsillar bilan ta‘minlashda
qatnashadi.
Neyron somasidan ko‗plab shoxlangan qisqa o‗simtalar –
dendritlar
(bitta
hujayrada 1000 dendritgacha) va uchki qismi shoxlangan bitta ancha qalin va uzun
(1,5 m gacha) –
akson
chiqadi. Dendritlar neyronning kirish yo‗li bo‗lib
xizmat
qiladi, bu yerdan signallar asab hujayrasiga o‗tadi. Neyronning chiqish joyi asab
impulslarini keyingi hujayra yoki ishchi a‘zoga (mushak yoki bezga) uzatadigan
akson hisoblanadi. Neyronning somasi va dendritlarning mielin qobig‗i bo‗lmaganligi
sababli, ular kulrangda bo‗ladi, mielin qobig‗i bilan qoplangan aksonlarning bir
to‗dasi esa miyaning oq moddasini tashkil qiladi. Mielin qobig‗i somadan birmuncha
masofadan
boshlanadi, aksonning ―ochiq qolgan‖ uchastkasi esa
akson tepaligi
deyiladi. Aynan shu yerda aksondan keyingi asab yoki muskul hujayrasiga
uzatiladigan elektrik impuls hosil bo‗ladi. Bundan tashqari mielin qobig‗i
yaxlit
emas, ma‘lum bir oraliqlarda bo‗linadi. Bunday bo‗lingan joylar
Ranv’e bog‘ini
deyiladi. Faqat shu yerda asab tolasi hujayra tashqarisidagi suyuqlik bilan tutashadi.
Shuning uchun sut emizuvchilarning asab tizimida tarqalayotgan asab impulsining
to‗lqini bir tekis emas, balki bitta bo‗g‗indan ikkinchisiga sakrab-sakrab (saltator)
o‗tadi, bu esa impuls tarqalishini tezlashtiradi (11-rasm).
Do'stlaringiz bilan baham: