Microsoft Word 1 Arif thesis cover final doc

Hamsi de koydum ta, ta, tavaya 
Başladı hop hop sıçranmaya 
…………ha ha havay
90
Karaosmanoğlu 1934, 178-9 

---

CHAPTER 8 – YABAN, KADRO, ANKARA 
276 
türküsüne geldi ve elebaşı, bunun hep bir ağızdan çağırılmasını istedi, 
umumî neşe çocukça bir setaret derecesine çıktı. Orkestrabaşı, bu 
yeknesak nakaratı o kadar armonize etmişti ve öyle ilaveler yapmıştı ki, 
türkü, âdeta Marseillaise gibi insanı alıp sürükleyen bir marş veya 
herhangi bir himn halini almıştı. Hele, nakaratın son iki kelimesi olan:
……………………………………ta, ta, tavaya, 
……………………………………ha, ha, havaya 
gelinince türküyü söyliyenlerin sesi, muzikanın sesini boğacak kadar 
yükseliyor ve Pınarbaşı’nın tavanı bir bayram davulu gibi 
gümbürdemeğe başlıyordu. 
Each week’s programme in Pınarbaşı bears the name of a province, like 
an Urfa night, an Aydın night, an Erzincan night etc. Coincidentally this 
time it was a Rize night. The musicians play tunes from the Black Sea; 
the poet reads parts from Black Sea Folk poetry; the story teller tells 
stories in the Black Sea dialect and makes everyone burst into laughter. 
When the moment comes for a folk song where the conductor has 
adapted the original:
I put the anchovy in the di, di, dish 
It started hop hopping 
………in the, in the , in the air 
and the compere asks everyone to sing along with one voice, a general 
children’s merriness reaches a new level. 
The conductor harmonised this monotonous refrain so beautifully and 
made such additions that the folk song took the form of a march like The 
Marseillaise or any other hymn which carries away the people. 
Especially when it comes to the last two words of the refrain being: