Озод МЎъмин буюк амир темур

 
 
ЮРАК-БАҒРИ БУТУН 
Тинмай шиддатли ёмғир ёғарди. Шамол ўз кучини намойиш 
қилиб, ёмғир томчиларини юзимга, эгнимга, шимларимга уриб, 
ҳамма ёғимни шилта-шалаббо этарди. Совуқ ҳаво баданимга 
ўтиб, теримни жунжиктирарди. Аммо, мен бунга писанд 
қилмай олға қадам ташлайверардим. Мен билардим, ҳозирги 
пайт бундай юриш руҳиятим учун зарур. Манзилга етиб олсам 
бўлди – мени иссиқ уй, чой ва хотиржамлик кутмоқда. Ҳамда, 
энг асосийси, у ерда юрагимга, унинг яраларга малҳам бўла 
оладиган бир кимса бор. У – менинг бахтим! У – менинг 
парчаланган юрак-бағримни бутун қилган ва яна бутун қилади. 
Ушбу сайёра менга ёқмади. Бу ерда қандайдир бир 
нохушлик содир бўладигандек туюларди. 
Қаёқдан ҳам рози бўлдим, бу коинот сафарига. Ўзи, бу ерга 
оёғим унчалик тортмаганди. Лекин, бир дунё пул топасан, у – 
қолган умрингга бемалол етади, ишламасдан ялло қилиб юрасан, 
деб менинг бошимни айлантиришди. Ҳақиқатдан ҳам, 
атрофимда бундай, яъни бир мартагина номаълум сайёрани 
тадқиқ этишда қатнашиб, эсон-омон уйига қайтиб келаётган ва 
мўмайгина пул ишлаб олаётган кимсалар бор эди. Баъзан-
баъзан, уларга ҳавасим ҳам, ҳасадим ҳам келарди. Қанийди, 
мени ҳам шундай ишларга чақиришса, деб орзу қилиб юрардим. 
Яхши ният – ярим мол ёки фикрлар – моддийлашади, 
деганларидек, орзуимдаги таклифни олгандим. Ва иккиланиб, 
иккиланиб сафарга чиққандим.
Мен ўсимликлардан фармацевтикада фойдаланиш бўйича 
етук, ёш мутахассислардан эдим. Хизмат сафарим ҳам шу 
йўналишда бўлди.
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
95

---

Озод Мўъмин Хўжа. Буюк Амир Темур ёқути 
Инсон учун янги, ўрганилмаган бу сайёрада нафас олиш 
учун яроқли тоза ҳаво бор экан. Онгли жонзотлари йўқ бу 
заминнинг наботот дунёси, табиийки, менга ҳам, шерикларимга 
ҳам – номаълум эди. Қайси дарахт, қайси ўсимлик безиён, 
қайсиларидан хавф кутиш мумкин, ҳеч ким билмасди.
Эшитгандимки, ўтган йили номаълум сайёрада юрган бир 
наботот тадқиқотчисини дарахтдек келадиган бир ўсимлик 
новдалари ва барглари билан маҳкам бағрига тортибди. Унинг 
чангалидан бечора ботаникни бир соат уриниб ҳам, қутқара 
олишмабди. У ўзига яқинлашган ҳар бир кимсани ушлаб олишга 
уринаберар экан. Охири, икки тадқиқотчи кемага қайтиб бориб, 
кучли, ҳар қандай жисмни бўлак-бўлак қилиб ташлайдиган лазер 
нурли автомат-милтиқни олиб келишибди ва ботаникка тегиб 
кетмаслиги учун жуда эҳтиёткорлик билан унинг поясини кесиб 
ташлашга муваффақ бўлишибди. Заминидан ажралган 
тажовузкор ўсимлик шу ҳолатда ҳам чангалини бўшатмас эмиш. 
Лекин, бошқаларни ушлаб олиш хусусияти йўқолибди. Шунинг 
учун, унга қўрқмай яқинлашиб, ҳар бир тажовузкор новдани 
кесиб-кесиб, бечорани озодликка чиқаришибди. Қутқарилган 
ботаник икки кун ҳеч кимга оғиз очиб гапиролмабди. Оёқ-
қўлларидаги титроқ фақат эртасига босилибди. Шундан сўнг, у 
умуман коинот сафарига чиқмасликка қасам ичибди.
Мен ўз шеригим Махсум Назар билан, лазер тўппонча ва 
ўткир Чуст пичоғидан ташқари, узун махсус таёқ билан 
қуролланиб олгандик. Бирор ғалати ўсимлик кўрсак, унга аввал 
таёқни яқинлаштирардик, ўсимлик ҳеч қандай жавоб бермаса, 
унинг олдига чўчимай борардик ва баргларидан ва бошқа 
қисмларидан намуналар олардик. Уларни кемада тадқиқ қилиб, 
фармацевтикада ишлатса бўладими-йўқми, деб хулоса ёзардик.
Ягона мақсадимиз – Ер юзида янги пайдо бўлган мудҳиш 
касалликка дори топиш эди. Кейинги уч-тўрт йилда Африка 
қитъасида вужудга келган “Умуртқа поғонасининг бўшашиши” 
www.ziyouz.com
 kutubxonasi 
96

---