«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Гаҳе чин сўзни ҳам кўнглунга қил жой.
Намимани ёмон айди шаҳи дин,
Сухан чин бўлса ҳам бўлма суханчин.
Яхши ҳамроҳ баёнида
Кел э озим, агар бўлсант сафарда,
Рафиқе тоб тариқи пурхатарда.
Керакдур эр кўнгуллик яхши ҳамроҳ,
Рафоқатға ярамас ҳар қаю доҳ.
Нечук ким мағзини жонда тутар пўст,
Муҳаббат йўлида андоғ керак дўст.
Ўзин қул, ёрини султони билса,
Ўзини тан, рафиқин жони билса.
Оёғига агар тегса тикони,
Қадалғонча кўзига кўрса они.
Совуқ ел тегса йўлдошин юзига,
Агар қўлдин келур, олса ўзига.
Анго келди деган тири балоға,
Қилиб жонин сипар, тутса ароға.
Ёмон йўлдош эрур чун мори афъи,
Зарардин ўзга йўқдур зарра нафъи.
Ёмон бўлмай ва лекин бўлса номард,
Қуруғ сурат эрур, қилғил кўнгил сард.
Ўлукдур, бўлмаса ҳар кимда гўрда,
Тирилмасдур кўтарғон бирла мурда.
Эмас эрнинг нишони решу олат,
Нишони ҳиммату ғайрату ҳолат.
Ҳикояти Саъиду Саъд
Саъиду Саъд қилди аҳди ёри,
Сафар бўлди аларнинг ихтиёри.
Дилу жондек эди, ул ики огоҳ,
93 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Қазодин оқдилар дарёга ногоҳ.
Бирисин тутди маллаҳе, ўшал ҳол,
Деди: «Қўиғил мани, ёрим қўлин ол».
Муни қўйди, ани чун тутди мазбут,
Бу ҳам айди: «Мани қўиғил, ани тут».
Тамошо қил алардан аҳди ёри,
Ана қавли дуруст эрларни ҳоли.
Хавфу ражо хусуснда
Кел э тан, бўл ҳамиша илтижода,
Давомул —умр бўл, хавфу ражода.
Кўтарма ҳеч ражову хавфдин раъс,
Яқин бил, куфрдур, ҳам амну, ҳам йаъс.
Санинг олдингда пайдодур ики йўл,
Бири ўнг қўл сори борғай, бири сўл. .
Киши билмас Қиёмат даштида, оҳ.
Кетар банда ики йўлдин қаю роҳ?
Агар сонсиз ато қилса Худойинг,
Беҳишти Адн эшигин сурса пойинг.
Қариш йўл қолса жаннат этгали тавф,
Бурунғидин зиёда айлағил хавф.
Наъувзу биллаҳ, ул борған йўлунгдин,
Агар қайтарса, не келгай қўлунтдин?!
Агар дўзах лабинда бўлса пойинг,
Умид узма, ки Ғофирдур Худойинг.
Ажаб эрмас, агар қайтарса андин,
Насиб этса, беҳишти жовидондин.
Агар устингдаки етти табақни,
Кезиб дарс айласанг, етмиш сабақни.
Малоикдек агар паррандадурсан,
Яқин билгил, ки охир бандадурсан.
94 / 114

---