«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр

Банда аҳдида турмоғи баёни
Кел э содиқ, ки қилдинг сидқ лофин,
Ўланча қилмағил ваъда хилофин.
Хилоф этган забунлардин забундур,
Бу дунёву у дунё сарнигундур.
Халойиқ олдида кўтаҳ забондур,
Худо даргоҳида андин ёмондур.
Хилоф этсанг агар айғон сўзунгдин,
Кўтар эркаклик отини ўзингдин.
90 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
Додук қийғочи дасторингдин ортуқ,
Санинг йўқ бўлғонинг борингдин ортуқ.
Чиқармағил оғиздан қилмас ишни,
Қилурман дема, қўлдин келмас ишни.
Оғиздин чиқса сўз қайтармағил қош,
Агарчи кетса ҳам, ул сўз учун бош.
Керак, эрман деганни ваъдаси туз,
Агар туз бўлмаса, андин кўнгил уз.
Яқин билгил, ки тузликдин асони,
Эранлар олдилар ўнг қўлга они.
Хусусан туз керак, эр эътимоди,
Бўлурми эгри ҳеч масжид имоди?
Сўзин бузғон киши бузмасму иймон,
У кимса бирла қилма аҳду паймон.
Сўзин бузғон кишини яхши эрлар,
Қусиб, қайта ани ичганча, дерлар.
Қаю тоййиб китпи ичгай қайидин,
Тириксан, қолмағил аҳдинг пайидин.
Мабодо узсанг ақволинг, уқудинг,
Тўкулуб қолмағай йиғғон нуқудинг.
Ҳикояти Исмоил алайҳиссалом
Халил ўғли, ки Исмоилдур, эй Саъд,
Ани ёд этди Тангрим содиқул—ваъд.
Анинг содиқлиғин, эй одамизод,
Қилибдур бир ҳикоят қилғучи ёд.
Борур эрди ўшал шаҳ бир тарафга,
Йўлуқти мўмине ул бошарафга.
Деди: «Турсанг бу ерда, эй неку кор,
Уйимда, яъни баъзи ишларим бор.
Бориб келсам, қўшулсам сизга минбаъд».
«Турай»—деб ваъда қилди содиқул—ваъд.
91 / 114

---

«Саботул-ожизин». Сўфи Оллоёр
«Келурман» — деб қошидин кетган ул кас,
Унутди ваъдасини, бўлди келмас.
Қилибман ваъда деб, ул соҳиби роз,
У ерда олти йил ўлтурди қиш —ёз.
Ўшал ваъда унутқоннинг гузори,
Етушди олти йилдин сўнгра бори.
Ўшал ваъда учун турғонни билди,
Уят боди билан тутдек тўкулди.
Оғиздин дафтари аъзорин очди,
Дурри ашкин оёқ остиға сочди.
Забиҳуллоҳ анга лутф этди чандон,
Эди чун ғунча гулдек, бўлди хандон.
Сучук тилни анга сарф этди чун бол,
Ана ваъда, ана афву, ана ҳол.
Кишини ваъдаси ким бўлмаса рост,
Муҳаббат аҳдин андин қилма дархорт.
Ишонма айғониға, эй хирадманд,
Агар чанди ки ул ёд этса савганд.
Сўзин бузғон киши, бузмасму иймон,
У кимса бирла қилма аҳду паймон!
Агар тузлук била барпо бўлурсан,
Алифдек жон ичинда жо бўлурсан.
Агар каж бўлса афъолинг бу дундек,
Қолурсан, балки қон остинда нундек.
Қилич бошингга келса, айма ёлғон,
Ўлумдиндур батар, чунки уёлғон.
Агар ёлғончилиқда ўтса отинг,
Қиёмат кун нечук бўлғай уётинг?
Нажас мурдор эмас ёлғончилиқдин,
Мусулмонлиқда шарм эт, бу қилиқдин.
Шариат ҳукми бирла, эй неку рой,
92 / 114

---