N a b ijo n qo dirov

Ко ‘rar ко ‘zga, ajab, so ‘finamosan,
Nihonda nafs itig ‘a mubtalosan.
Tilingda xalq, ich 'mda va
z 
ila dars
,
Va lekin botiningda onchayo ‘q tars.
U ning bilganlari ham in qadar g ‘arib, noraso b o ‘l- 
m asin, issiq-sovuq m a’rakalarda kattalam i pisand qil- 
may o ‘zini to ‘riga urib m uqaddas oyatlarni bor kuchi 
bilan ohangga solib o ‘qiy boshladi. Bu sohadan umu- 
man bexabar sodda, ishonuvchan qishloq odamlari 
ovozi bulbulday «ilmli m ullavachcha» o ‘zlaridan chi- 
qib qolganiga benihoya shodlanardilar. Haqiqiy ilm 
egalari O qilxonning beadabligiga k o 'p bora duch kel- 
gan b o ‘lsalar-da bu m ahm adona «chalam ulla» bilan 
pachakilashishni o ‘zlariga ep k o ‘nnay, indam ay kulib 
qo‘ya qolardilar. Tanbeh berganlam i esa el ichida xufi- 
yona g iy b a t qilib yom onotliq qilishga urinar, iloji 
boricha o ‘z qaram og‘idagi m arosim larga ayttirm aslikka 
tirishardi. U qayerga bormasin, yoshi katta otaxonlar 
pastda qolib, to ‘rida kerilib o ‘tiradigan, bora-bora 
so‘rab ham oladigan tam agirga aylandi. Katta izdihom, 
to‘y-m arosim larda o ‘ziga ortiqcha baho berib, dav- 
raning to ‘rida o ‘tirishni istovchi ishqibozlar ham 
istagancha topilarkan. Tashqarida qolsa, o ‘zini uyga 
uradigan, uyga kirsa, yuqorini m o ‘ljallaydigan izzatta- 
lab, sur odam lardan Y aratganning 0 ‘zi asrasin. Bunday 
damlarda Hoji buvaning purm a’no o ‘gitlari yodga 
kelaveradi.
227

---

«T o‘riga loyiq odam poygakda qolsa, obro‘si tushib 
qolmaydi. Q aytanga hurm ati oshadi. Noloyiq kimsa 
yuqorida o ‘tirgani bilan hurm atli b o ‘lib qolmaydi. 
Aksincha, nazardan qoladi.
Sabr bilan ilm o ‘rgansangiz, kam tarlikni o ‘zingizga 
shior qilib odob doirasida 
boraversangiz, xalq sizni 
o ‘z-o ‘zidan to ‘riga chiqarib q o ‘yadi».