Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

ددَم ْن
 
ددَس َّ
ر ُ
 ََ ْن
ُط
ددََ
 ََّ 
ددَل ُأ 
ددِف
 ُع ي
ددَْ ِر
 ِ
 َو ُدط َ
ا
ددَّس
 َع 
ددَل ُأ 
ددِف
 ِز ي
 ْزددِه
 ِأ 
 َو ُط
 َْ َف
 َع 
 َع ْن
 ُأ 
 َم ِن َّي
 ُة 
 ُّللا
 ِفا
َدف
 ْل َي َّت
 ِق 
 َللها
َو ْل
 َي
 ِص
 ْل 
 َز ِح
 ََ ُأ
 
َر َو
ُها
َأ
َْح
ُد 
َو
َّطلا
َػب َر
ُِّنِا
َو َأ 
ُب
ُػن و
َ ْي
ٍم 
َو َس
َن ُد
ُه 
َص
ِح
ٌحي
.
Али ибн Абу Толиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
шундай деганлар:
“Кимни умри узун, ризқи кенг бўлиши, хунук ўлим бошидан даф этилиши хурсанд 
қилса, Аллоҳдан қўрқсин, қариндошлик ришталарини боғласин!”
(Аҳмад, Табароний, Абу Нуайм 
ривоят қилган. Ҳадис санади саҳиҳ
13
). 
Силаи раҳм билан мол-дунѐ сероб бўлади, камбағаллик ортга чекинади, ѐмон оқибатдан 
сақланилади. Ҳатто силаи раҳм қилувчилар фожир кимсалар бўлса-да, Аллоҳнинг фазли билан уларнинг 
бойлиги ортади. 
َع ْن
َأ
ِبِ
َب 
ْك َر
َة 
ْنَع ُللها َيِضَر
ُو َأ
َّف 
ػَّنلا
َِّبِ 
ػَص َّل
ُللها ى
َع َل
ػْي ِو 
َوػَس
َّل َم 
ػَق
َؿا
:
 ِإ َّن
ََ
 ْع
دَج
 َل 
 َّطلا
دَعي
 ِة 
 َدُ َا
د با
دِص ي
 َل ُة
 
 َّردلا
 ِح
 ِم 
 َحدَّت
 ِإ ى
 َّن 
 ََدْه
 َل 
 ْلا َدب
ددْي
 ِت
َل َي
 ُء
ددُنا
 َف اا
ددَج
 َر ة 
 َدف َدت
 ْنددَُ
 ََ ا
ددْم َا
 ُلا ُه
 ْم 
 َو َط
 ْء
ددُدث ُر
 
ددَع
 ََ ُْ
 ُه ْم
ِإ
 َذ
 َدر ا
 َا
ددَصا
 ُل
 َو اا
ددَم
ددِم ي
 ْن 
 ََددْه
 ِل
َدبددْي
ت
َدط َدت
 َا
ددَصا
 ُل
 َنا
َدف
 َي ْح
ددَت
 ُُي
 َنا
 
َر َو
ُها 
ػػْبا ُن
ِح 
َّب
َفا
َو
َس َن
ُد ُه
َص
ِح
ٌحي
.
Абу Бакра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам шундай 
деганлар:
“Савоб жиҳатидан энг тез тоат силаи раҳмдир. Ҳатто хонадон аҳллари фожир бўлишса-да, 
(қариндошлик ришталарини)
боғлашса, бойликлари, сонлари 
(яъни, фарзандлари)
кўпаяди. Бирон 
хонадон аҳли 
(қариндошлари билан алоқаларни)
боғласа, муҳтожлик кўрмайди”
(Ибн Ҳиббон ривоят 
қилган. Ҳадис санади саҳиҳ). 
Силаи раҳмнинг фойдаси жуда тез билинади. Унинг савоби улуғ, манфаати бисѐр. Ким буни амалда 
синаб кўрса, натижаси қандай бўлишини билади. Қаранг, ҳатто нотўғри ишларни қилиб юборадиган, ҳалол-
ҳаромнинг унча фарқига бормайдиганлар ҳам қариндошлари билан борди-келди қилишса, мол-дунѐлари, 
бола-чақалари кўпаяркан. Энди Аллоҳга, охират кунига аниқ ишонадиган, оқ-қорани таниган, ҳалолга 
интиладиган, ҳаромдан ҳазар қиладиган мўмин банда силаи раҳмдан қанчалик манфаат олишини тасаввур 
қилинг. 
7-КАЛИТ. БУТУН ВУЖУДИ БИЛАН БЕРИЛИБ ИБОДАТ ҚИЛИШ 
Дунѐ ташвишлари, шайтон васвасаси, нафс хоҳишлари қалбни хушуъдан тўсади. Лекин ҳақиқий 
мўмин банда дунѐ моҳиятини тўғри англайди, охиратда бахтли бўлиш учун бор куч-қуввати билан 
интилади, тирикчиликни ҳам, ибодатни ҳам ўз вақтида қилади. 
Уламолар айтишича, намоз ўқиѐтганда бошқа нарсаларга чалғимасдан, фақат ибодат билан машғул 
бўлиш лозим. Ибодатга киришган инсон қалбида намоздан ўзга нарса бўлмаса, ана шунда хаѐл бўлинмайди. 
Дунѐ ва охират саодатини топишда бунинг аҳамияти катта. Зеро, ибодатга бутун қалби билан киришиш, 
хаѐлни бир жойга қўйиб, ихлос билан намоз ўқиш қалбга ўзгача бир файз, тинчлик-хотиржам олиб киради. 
Аллоҳ таоло ихлосли обид банда ризқини ўйламаган томонидан етказади, ҳожатларини раво қилади, чала 
қолган ишлари битишига ѐрдамлашади. Мана бу ҳадис сўзимиз исботидир. 
13
Ибн Жарир Табарийга кўра, ушбу ҳадис санади саҳиҳ. Шуайб Арнаут мазкур ҳадис санади кучли (қавий) эканини 
айтган (Аҳмад ибн Ҳанбал, “Муснад”; Муттақий Ҳиндий, “Канзул уммол”). 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

23 
َةَرػػْػةَرُى ِبَِأ ْنػػَع
َر
ػػِض
َي 
ُللها
َع
ػػْن ُو 
ُللها ىَّلػػَص ِّْبِػػَّنلا ْنػػَع
َؿاػػَق َمَّلػػَسَو ِوػػْيَلَع 
: 
 ُلاددُقَدط ىَليددَعَدر َللها َّنِإ
: