www.ziyouz.com
кутубхонаси
142
behisht rahmatiga olishini tilab qolaman.
Yana bir buyuk zot, iftixorimiz, O’zbekiston Qahramoni Ozod Sharafiddinov shu ishga qo‘l
urganimni bilib, yozuvchi Dadaxon Nuriy bilan u kishining huzurlarida bo‘lganimizda: “Judayam
savobli, lekin murakkab vazifani zimmangizga olibsiz, barakalla, agar shu ishning uddasidan
chiqsangiz, o‘zim shu kitobingizga bajonidil so‘z boshimi, taqrizmi yozib berardim”, deganlari hech
qachon yodimdan chiqmaydi.
Aytsam tilim kuyadi, aytmasam dilim... Sholi kurmaksiz bo‘lmaganidek, shonli tariximizda, aytsak
tilimiz yonib ado bo‘ladigan, aytmasak dilimiz o‘rtanadigan holatlar borligidan iztirob chekaman.
Tarixni o‘qigan, o‘rgangan, unga chuqur kirib borgan sari duch kelgan ayrim noxushliklar bizni
qiynaydi. Bularning avvali— bizning bir yoqadan bosh chiqara olmaganimiz, bizning o‘zibek, o‘zim
bekligimiz...
Shuningdek, Gegel aytganidek: “Sharq xalqlari tabiatida bir-biriga zid ikkita xususiyat mavjud:
hammaning ustidan hukmronlik qilish uchun hokimiyatga intilish hamda har qanday qullikka
mutelarcha bo‘ysunish.
“O’zim bek” masalasiga qaytsak, bir hududda joylashgan, tomiri bir, udumi bir, tilu dili bir, daryo-u
arig‘i bir uch saltanat bir yoqadan bosh chiqarish u yoqda tursin, bir-biri bilan urush qilmay tura
olmadi: 1732—33-yillarda Qo‘qon xonlaridan Abdurahimxon Samarqandni ishg‘ol qildi; 1818 yilda
Amir Umarxon yana bir bor Samarqandni egalladi; o‘n yildan so‘ng Muhammad Alixon Sharqiy
Buxoro hududidagi bir qancha bekliklarni bosib oldi; 1842 yilda Buxoro amiri Nasrulloxon Xo‘qandni
bosdi; 1865 yilda Qo‘qon xoni amirlashkari Alimquli Toshkentda—Chimkentda jon olib-jon berib rus
istilochilari bilan kurashib yotganda Buxoro amiri Muzaffariddin tomoshabin bo‘lib turdi, ertaga
Chernyaev o‘zini ham dog‘da qoldirishi mumkinligini o‘ylashni xohlamadi, Alimqul shahid bo‘lgach
esa, Xo‘qandga qo‘shin surib keldi... Eh, bularning qaysi birini aytay?
Bularning hammasi biz turkistonliklarni Rusiya asoratiga tushishga, qariyb 130 yil podsho
Rossiyasi va sovetlar zulmi ostida yashashga mahkum etdi. Biz axir inson farzandlarimiz-ku! Darvoqe,
hayvonlar og‘ir paytda o‘zaro qirg‘inni to‘xtatishi tabiat qonunlaridan ma’lum: o‘rmonga o‘t ketsa,
bo‘rilar kiyiklarni tinch qo‘yadilar.
Afsus, manmanchilik va o‘zbilarmonlik oqibatida tanazzulga yuz tutdik. Allohning inoyati,
mehribonligi, taqdirning saxovati bilan ozodlikka chiqdik. Hech kimdan kam bo‘lmagan xalqimiz
buyuk davlat qurish uchun intilmoqda.
Hurmatli kitobxonlar, biz qo‘rboshilar, Shermuhammadbek to‘g‘risida ushbu risolani baholi qudrat
yaratdik. Avvallari ko‘plab risolalar yozgan bo‘lsakda, yashillik, tabiat va sargushtalik sohalariga
bag‘ishlangan edi. Birinchi bor bu sohaga qo‘l urdik, shuning uchun xato va kamchiliklardan, albatta
holi emas, zamonamiz tarixchilari, qalam ahllari bu borada bundan ham kuchliroq, bundan ham ilmiy
dalillarga asoslangan asarlar yaratishlariga tilakdoshmiz.
Oxirgi nuqtani qo‘yar ekanmiz, ozodlik yo‘lida kurash olib borgan barcha fidoyilarning oxiratlari
obod bo‘lishini Allohdan tilab qolamiz!
Mansurxo‘ja Xo‘jaev. Shermuhammadbek qo‘rboshi
Do'stlaringiz bilan baham: |