С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

маҳрамнинг қулоГига етиб қолар, деб эҳтпёт қилишарди. Девор,
ҳовлини ҳам хотинга номаҳрам ва бегона деб билар, шунинг учун
ҳатто уйда ҳам хотинни ўз номи билан чақирмасдилар.
Хотин кишишшг номи умр бўни икки марта тилга олинарди.
У ҳам бўлса домла-имомлар томонидан: бирннчи марта эрга бери-
лаётган вақтда — никоҳ кечасида: иккинчи марта ўлганида унинг
гуноҳларини садақа бадалига сотиш пайтида тилга олинарди.
Бойнинг катта хотинидан тугилган ўглининг номи Ҳамдам
бўлиб, у гўдаклигида ўлиб кетган бўлса ҳам катта хотинини
шу ном билан чақирардн. Кнчик хотинига унлангандан кейин уни
катта хотинидан фарқлаш учун «Ҳамдамча», деб атайдиган бўл-
ди. Кичик хотинидан бир ўғил кўриб, унга Истам деб ном
бергандан кейин, энди кичик хотинини «Истам» деб чақирадиган
бўлди.
Қўлида бир гўраша новвот билан бой олдидан чиқиб келган
«Ҳамдам» — катта хотин, новвотни чойнакка сола туриб, Сорага:
— Амакингиз шу кунгача ҳеч биримизга новвотларидан берма-
гандилар, бу бнр гўрашани бернб: «Келинга новвот чой қилиб
бер, ундан сўнг юз кўриш учун олиб кел», дедилар,— деди.
Сора бу ғойибона «марҳамат»га жавобан ҳеч нима демади,
юзи ва,авзойида ўзгариш сезилмади: на хурсандлик ва на хафалик
аломати кўринмади. Лекин бойнинг кичик хотинининг турқи ўзга-
риб кетди, у ўз кундошига ер остидан ўқрайиб қарарди. Катта
хотнн бўлса ўзини нодонликка солиб, ' новвот чойни қайтариб-
қантариб икки пиёлага қуйди-да, бирини Сорага узатди, иккинчи-
сини кундошнинг олдига қўнди.
— Мен новвот 4011 нчмайман,— деди кнчпк хотин қнзишиб,—
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

келинга бераверинг! Новвотни амакилари у кишига юборган.