С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ларни ёдаки айтиб берар эдим.
— Сен тўтиқушсан,— дедн отам такроран,— айб сенда эмас,
айб сенинг домланг ва халфангда, улар сенга сабоқни тўтиқушга
ўргатгандай ёдлатганлар, холос, аммо ҳеч бир нарсани ўргатма-
ганлар ёки ўргата олмаганлар.
Отам манглайини қашиб, бир оз жим турди.
— У-ку, саводсиз, кўр бир одам эди, мен кўрдан кўрар кўз
талаб қилибман. Тўғридан ҳам ўзим аҳмоқ эканман.
Отам яна ўйлаб бнр оз жим гургандан кейин. менга қараб:
- Сен эртага мактабга бормагин!— дедп.
Мен бўлсам беҳад қувондим, чунки абжад дарси кўнглимга
урган, бундан юрагим безган эдш
«-4 0 1 6
12
! )
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

XI
Отам бир кун хатпбни кўриб:
— Менинг ўғлимни хотинингизда ўқийдиган қиз болалар ол-
дига қабул қилишингизни сўрайман,— деди. Хатиб:
— Ҳалвойини кўпроқ берсангиз майли,— деди.
Мен бу гаини эшитиб халфанинг «хар мурд» қилдирувчи
қўрқусидан бутунлай қутулганим учун теримга сигмас дара-
жада севнндим.
Эртаси куни онам мени отинбиби мактабига олиб борди.
Дастурхон учун бир лаъли баркаш майиз ва кулча, унинг устига,
менга ният билан тикиб қўйилган бнр рўмол ва дўппи ҳам қўйилди.
Отинбиби оқ юзли, қорни катта, семиз, ўрта ёшли бир хотин
эди, унинг семизлигн шу қадар эдики, чордана қуриб ўтирганда
унинг тиззалари отам томонидан йўниладиган тегирмон чархининг
гунчагидай бўлиб кўринар эди.
Биз отинбиби олдига кирганимизда, у уйнинг тўрида бир неча
қават кўрнача устида чордана қуриб ўтирар эди, унинг теварагида
эса катта-кичик қиз болалар кигиз устида чўккалаб ўтирар эдилар.
Уларнинг олдиларига ўгил болалар ўқийдиган мактабдаги тагсинч