С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Домла ташқарига чиқаркан:
— Сизларга чойхўрак!— деди.
Болалар чойхўрак учун тарқалишдилар, мен ҳам уйимизга
келдим.
Бнрор соатдан кейин мактабга қайтдим, болалар эндигина
йиғилиша бошлаган Эдилар. Бутун болалар йигилиб битганларидан
сўнг халфа уларга мурожаат қилиб:
— Болалар, бир маслаҳат!— деди.
— Қандай маслаҳат?— деган товуш ўнларча оғиздан бирдан
чиқди.
-- Биз қандай ўйин ўйнасак ҳам ҳеч ким домлага хабар бер-
масин ва ҳеч бир бола иккинчи боланинг устидан чақимчилик
қилмасин! — деди халфа.
— Аввал ўз оғзингни тий,— деди халфанинг чақиши билан
домладан таёқ еган бир бола.
— Бундан сўнг мен ҳеч ҳам чақмайман, сизлар ҳам шундай
қилинглар, «туя кўрдингми, йўқ,» — деди халфа катта болаларга ва
менга қараб сўзинн давом эттирди:
— Сен ҳам отангга хабар бериб юрма тагин!— деди.— Сенинг
отанг игвогар, бир кун ўрикларингиздан ўғирлаган эдим, отанг
кўриб қолиб, буни ҳам отамга ва ҳам домлага чақибди. Ҳам отам-
дан, ҳам домладан калтакланиб ўлаёздим,— дедп.
— Хўп, антмайман! - дедим мен.
— Агар айта кўрсанг,— деди у ,— сени болаларга буюриб
«хар мурд» қилдираман.
— Айтамайман, хабар бермайман,— деб таъкидладим мен.
Мен биринчн марта «хабар бермайман» деб юзаки айтган бўл-
сам ҳам, иккинчи дафъада астойдил ва қатъий ишонч билан ваъда
берган эдим, негаки, мен «хар мурд»дан бениҳоя қўрқар эдим.
Бир кун бир маддоҳ бпзнпнг қишлоққа келиб маърака қилди.
Қишлоқ катталарн қўшни қишлоққа тўйга кетган эднлар. Маддо.ҳ-
нинг бу маъракаснда ёшлардан ботнқа киши йўқ эдн.
121
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Маддоҳ ҳикоя бошлади, ҳикояси қизиқ бир жонга кслганда,