17
bilan uning barglarini tozalab turgan, unga suv quygan va shirin gaplar bilan erkalatgan.
Ikkinchisi har safar xonaga qaychi ko’tarib kirgan, o’simlik barglarini qirqigan, unga
qo’pol munosabatda bo’lgan, yoqimsiz gaplar gapirgan.
Tajriba so’nggida olingan natijalar hammani hayratga solgan.
Jo’xori o’sayotgan xonaga mehribon yordamchi kirganda, o’simlik tanasi xotirjam
nurlanish taratgan. Qarovchi uni erkalatganda esa, o’simlik taratayotgan elektromagnit
to’lqinlar bir maromga kelgan va yana-da tekislashgan.
Ammo xonaga qaychi ko’targan tajribachi kirganda, o’simlik uni darhol tanigan,
uning tanasi notinch elektromagnit to’lqin chiqara boshlagan. Qarovchi uning yoniga
qaychi bilan yaqinlashganda esa, jo’xori qichqiriqqa o’xshash kuchli tebranish bilan
munosabat bildirgan.
Juda ajoyib-a? O’simliklarning ham eslab qolish, munosabat bildirish, hadiksirash
va qo’rqish qobiliyatlari bor ekan. Bunga boshqa ko’plab ilmiy dalillar keltirish mumkin.
Asl bog’bon yosh navniholni o’z farzandidek parvarish qiladi. Hech bog’idagi
mevali daraxtlar bilan gaplashib yurgan bog’bonni ko’rganmisiz? Men ko’rganman.
Uning bog’idagi daraxtlar har yili bexato hosil beradi va mevalari shirasi bilan tilni
yoradi.
Musulmonchilikda hayvon so’yishda duo aytilishi bekorga emas. Usta qassoblar
hech qachon qurbonlikka atalgan hayvonga pichoqni ko’rsatmaydilar. Ular hayvonni
tinchlantirib, erkalab yupatib – keyin pichoq tortadilar. Islomda qiynab o’ldirilgan hayvon
go’shtini harom deyilishi bejiz emas. Bunda ajoyib xislat bor. Gap shundaki, agar hayvon
o’limidan oldin qo’rqsa, uning qoniga katta miqdorda adrenalin qo’shiladi. Qassoblar
hayvon bo’g’ziga pichoq tortib, uning tomirlaridan hamma qonni chiqarib tashlaydilar.
Ammo mayda qon tomchilari et hujayralari orasida qolib ketadi. Agar bu qon tomchilari
adrenalinga to’yingan bo’lsa, u go’shting sifatini buzadi va uni iste’molga yaroqsiz qilib
qo’yadi.
Odamzod onggi o’sgani sayin ona tabiatdan uzoqlashib, unga begonalashib
bormoqda. Axir, bugun qay birimiz atrofimizdagi boshqa jonzotlarning maqsadlari va
tuyg’ulari bilan qiziqamiz? Yaratgan har bir mavjudotni ruh bilan yaratgan – har bir
jonzot his qilish va o’z maqsadlariga intilish qobiliyati bilan bunyod bo’lgan.
Keyingi safar sevimli insoningiz uchun sovg’a tarzida yashnab turgan gulni
uzmoqchi bo’lib, unga yaqinlashganingizda – bechora o’simlik qanday dahshatli
vahimaga tushishini o’ylab ko’ring. Tirik daraxt qarshisida bolta ko’targan kishi paydo
bo’lsa – daraxt his etgan qo’rquvni tasavvur qiling.
Men sizda shafqat hissini uyg’otmoqchi emasman. Albatta – hayotimiz ko’p
jihatdan boshqa jonzotlarning nobud etib, ular bergan ne’matlarni iste’mol qilishimizga
bog’liq. Ammo o’z mag’rurligiga ergashgan odamzod, nimagadir, uni o’rab turgan dunyo
va undagi barcha mavjudotlar faqatgina uning uchun yaratib qo’yilgan deb o’ylaydi.
Ko’pchiligimiz o’simlik va hayvonlarning birgina vazifasi odamning hayotini ta’minlash
degan xato tushuncha bilan yashaymiz.
Yaratgan hech bir joyda adolatsiz ish tutmaydi. Odamni ong bilan mukofotlagan
bo’lsa, boshqa mavjudotlarni o’zga qobiliyatlar bilan siylagan. Bizda burgutchalik
ko’rish, ko’rshapalakchalik eshitish, bo’richalik hid bilish qobiliyati yo’q. Biz ba’zi
Do'stlaringiz bilan baham: |