Erkin X u d o y b e r d iy e V adabiyotshunoslikka

Mahmud  Q oshg‘ariy  (XI 
asr)-tu rk sh u n o slik   fanining  o tasi  fikriga  qara- 
ganda,  sh e 'r soVi arablar ketgungacha  “q o ‘shiq”  deb yuritilgan.
Ahmad Yugnakiy 
(XI1-XJ1I  asrlar)  “ Hibat ul-haqoyiq” asarida til shc’riyatga 
bezak berishini ta ’kidladi.
Adabiy-nazariy qarashlarning  F orobiydan A Y ugnakiygacha b o ‘lgan  yillari 
qadim gi  turkiy  davr deyiladi.  B oshqa  turkiy xalqlar,  shu  ju m la d a n ,  o'zbek 
xalqi  ham  shundan  keyin shakllangan.
Ahmad Yassaviy 
(vafoti 
1
166-yilda) “ Devoni hikmat” asarida so‘zni gavharga 
o lxshatadi.
Muhammad Solili 
(1455-1535) ham  o ’zining “Shayboniynom a” nomli tarixiy 
dostonida so‘zni behad ulugladi.  U sh e’ming zavq bilan yozilishini talab qildi.
Lutfiy 
(1366-1465)  she’riyatda  m ahorat  m asalasini  m aq tad i,  o ‘z  faxriya 
baytlarida  yuksak she’riyat  g ‘u ru rin i  yuqori q o ‘ydi.  N avoiy  un i  “ M alik  ul- 
k alom ”  (“ S o‘z  shohi”)  deb  alqadi.
Q adim gi turkiy adabiy-nazariy qarashlar va Yassaviy,  M u h am m ad  Solih, 
Lutfiylarning bu sohadagi  fikrlari shu jabhada katta burilishlar b o ‘lishiga olib 
keldi.