Microsoft Word paygambarlar tarixi 1 ziyouz com doc

 
(a.s.)ni payg‘ambar qilib yubordi: 
 
َنوُﺮَﺘْﻔُﻣ
 
ﻻِإ
 
ْﻢُﺘْﻧَأ
 
ْنِإ
 
ُﻩُﺮْﻴَﻏ
 
ٍﻪَﻟِإ
 
ْﻦِﻣ
 
ْﻢُﻜَﻟ
 
ﺎَﻣ
 
َﻪﱠﻠﻟا
 
اوُﺪُﺒْﻋا
 
ِمْﻮَﻗ
 
ﺎَﻳ
 
َلﺎَﻗ
 
اًدﻮُه
 
ْﻢُهﺎَﺧَأ
 
ٍدﺎَﻋ
 
ﻰَﻟِإَو
)
٥٠
(
 
 
«Od qabilasiga birodarlari Hudni 
(payg‘ambar) 
qilib yubordik. U aytdi: «Ey, Qavmim! Allohga sig‘iningiz! 
Sizlarga Undan o‘zga iloh yo‘qdir! Siz 
(soxta ilohlarni) 
faqat o‘zlaringiz to‘qib oluvchisizlar».
(Hud, 50.)
 
  
 
َنﻮُﻘﱠﺘَﺗ
 
ﻼَﻓَأ
 
ُﻩُﺮْﻴَﻏ
 
ٍﻪَﻟِإ
 
ْﻦِﻣ
 
ْﻢُﻜَﻟ
 
ﺎَﻣ
 
َﻪﱠﻠﻟا
 
اوُﺪُﺒْﻋا
 
ِمْﻮَﻗ
 
ﺎَﻳ
 
َلﺎَﻗ
 
اًدﻮُه
 
ْﻢُهﺎَﺧَأ
 
ٍدﺎَﻋ
 
ﻰَﻟِإَو
)
٦٥
(
 
«Od qavmiga ularning birodari Hudni elchi qilib yubordik. U 
(dedi)
: «Ey, qavmim! Allohga sig‘iningiz! 
Sizlarga undan o‘zga iloh yo‘qdir. Allohdan qo‘rqmaysizlarmi?!»
(A’rof, 65.)
 
–
 deb  yolg‘iz Allohga imon 
keltirishga chaqirdilar, toshlardan yasalgan haykallar insonga hech nima berolmasligini, ularning qo‘llaridan 
foyda ham, zarar ham yetkazish kelmasligini tushuntirdilar. Ammo qabila a’zolari tushunishni istamadilar. 
«Sening esing past, fikring sayoz, sen ham biz bilan yursang, biz yegan ovqatni yesang, biz ichgan narsani 
ichsang, bizdan nima ortiqliging borki, Xudoying bizni emas, seni payg‘ambarlikka tanlasin», deb gustohlik 
qildilar. 
 
 
َﻦﻴِﺑِذﺎَﻜْﻟا
 
َﻦِﻣ
 
َﻚﱡﻨُﻈَﻨَﻟ
 
ﺎﱠﻧِإَو
 
ٍﺔَهﺎَﻔَﺳ
 
ﻲِﻓ
 
َكاَﺮَﻨَﻟ
 
ﺎﱠﻧِإ
 
ِﻪِﻣْﻮَﻗ
 
ْﻦِﻣ
 
اوُﺮَﻔَآ
 
َﻦﻳِﺬﱠﻟا
 
ﻸَﻤْﻟا
 
َلﺎَﻗ
)
٦٦
(
 
َلﺎَﻗ
َو
 
ٌﺔَهﺎَﻔَﺳ
 
ﻲِﺑ
 
َﺲْﻴَﻟ
 
ِمْﻮَﻗ
 
ﺎَﻳ
 
َﻦﻴِﻤَﻟﺎَﻌْﻟا
 
ِّبَر
 
ْﻦِﻣ
 
ٌلﻮُﺳَر
 
ﻲِّﻨِﻜَﻟ
)
٦٧
(
 
ﺎَﻧَأَو
 
ﻲِّﺑَر
 
ِتﻻﺎَﺳِر
 
ْﻢُﻜُﻐِّﻠَﺑُأ
 
ٌﻦﻴِﻣَأ
 
ٌﺢِﺻﺎَﻧ
 
ْﻢُﻜَﻟ
)
٦٨
(
 
«Qavmining kofir bo‘lgan zodagonlari aytdilar: «Biz seni nodonlikda ekaningni ko‘rayapmiz. Biz seni 
yolg‘onchilardanmikan, deb gumon qilyapmiz». 
(U)
 aytdi: Ey, qavmim! Menda nodonlik yo‘q. Lekin, 
men olamlar Robbidan yuborilgan elchidirman. Sizlarga Robbimning topshiriqlarini yetkazurman va 
men sizlarga ishonchli nasihatgo‘yman».
(A’rof, 66-68.)
 
  
ِﺮْﺟَأ
 
ْنِإ
 
ٍﺮْﺟَأ
 
ْﻦِﻣ
 
ِﻪْﻴَﻠَﻋ
 
ْﻢُﻜُﻟَﺄْﺳَأ
 
ﺎَﻣَو
 
َﻦﻴِﻤَﻟﺎَﻌْﻟا
 
ِّبَر
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ﻻِإ
 
َي
)
١٢٧
(
 
ًﺔَﻳﺁ
 
ٍﻊﻳِر
 
ِّﻞُﻜِﺑ
 
َنﻮُﻨْﺒَﺗَأ
 
َنﻮُﺜَﺒْﻌَﺗ
)
١٢٨
(
 
َنوُﺪُﻠْﺨَﺗ
 
ْﻢُﻜﱠﻠَﻌَﻟ
 
َﻊِﻧﺎَﺼَﻣ
 
َنوُﺬِﺨﱠﺘَﺗَو
)
١٢٩
(
 
َﻦﻳِرﺎﱠﺒَﺟ
 
ْﻢُﺘْﺸَﻄَﺑ
 
ْﻢُﺘْﺸَﻄَﺑ
 
اَذِإَو
)
١٣٠
(
 
ِنﻮُﻌﻴِﻃَأَو
 
َﻪﱠﻠﻟا
 
اﻮُﻘﱠﺗﺎَﻓ
)
١٣١
(
 
«Men bu da’vatim uchun sizlardan mukofot so‘ramayman. Mening mukofotim faqat olamlarning 
Parvardigori zimmasidadir. Sizlar har bir tepalikka o‘yin-kulgi uchun bir belgi 
(baland imoratlar)
 
quraverasizlarmi?! Go‘yo mangu yashaymiz, deb qasrlarni solaverasizlarmi?! Qachon biror kishini 
jazoga tutsangizlar, berahmlarcha tutasizlarmi?! Bas, Allohdan qo‘rqinglar va menga itoat 
etinglar!».
(Shuaro, 127-131.)
 
 
     
Hud (a.s.) ularga: «Sizlar bilan qancha vaqt birga yashagan bo‘lsam, biror marta mening aqlim pastligini 
sezgan emasdinglar, biror marta sizlarga noto‘g‘ri maslahat bermagan edim. Agar Alloh taolo meni 
payg‘ambarlikka tanlagan, sizlarni hidoyatga chorlagan bo‘lsa, bu Allohning marhamati-ku! Agar Yaratgan 
payg‘ambar yubormaganda, sizlar bilan ishi bo‘lmay o‘z hollaringga tashlab qo‘yganida bundan yomon 
dahshat bo‘lmasdi-ku! Aqllaringni ishlatinglar, haqiqatni ko‘ringlar, gunohlaringga tavba qilib, imon keltiringlar, 
shunda Alloh hayotingizni yanada farovon qilib, molu-dunyoingizni ziyoda qiladi, quvvatlaringizni oshiradi, aks 
holda Allohning azobiga giriftor bo‘lasizlar», - dedilar. 
 
َﻦﻴِﻨِﻣْﺆُﻤِﺑ
 
َﻚَﻟ
 
ُﻦْﺤَﻧ
 
ﺎَﻣَو
 
َﻚِﻟْﻮَﻗ
 
ْﻦَﻋ
 
ﺎَﻨِﺘَﻬِﻟﺁ
 
ﻲِآِرﺎَﺘِﺑ
 
ُﻦْﺤَﻧ
 
ﺎَﻣَو
 
ٍﺔَﻨِّﻴَﺒِﺑ
 
ﺎَﻨَﺘْﺌِﺟ
 
ﺎَﻣ
 
ُدﻮُه
 
ﺎَﻳ
 
اﻮُﻟﺎَﻗ
)
٥٣
(
ا
 
ُﺪِﻬْﺷُأ
 
ﻲِّﻧِإ
 
َلﺎَﻗ
 
ٍءﻮُﺴِﺑ
 
ﺎَﻨِﺘَﻬِﻟﺁ
 
ُﺾْﻌَﺑ
 
َكاَﺮَﺘْﻋا
 
ﻻِإ
 
ُلﻮُﻘَﻧ
 
ْنِإ
 
ٌءيِﺮَﺑ
 
ﻲِّﻧَأ
 
اوُﺪَﻬْﺷاَو
 
َﻪﱠﻠﻟ
 
َنﻮُآِﺮْﺸُﺗ
 
ﺎﱠﻤِﻣ
)
٥٤
(
 

---

Payg’ambarlar tarixi Islomiyat tarixidir (1-kitob) 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
33
«Ular dedilar: «Ey, Hud! Bizga biror hujjat keltirmading. Biz sening quruq gaping bilan ilohlarimizni 
tark etuvchi ham, senga ishonuvchi ham emasmiz. Biz seni balkim ilohlarimizdan birortasi chalib 
ketgandir, demoqchimiz. Hud dedi: «Men Allohni guvoh qilaman va sizlar ham guvoh bo‘lingizlarki, 
men sizlar keltirayotgan shirkdan bezorman».  
َو
 
ْﻢُآَﺮْﻴَﻏ
 
ﺎًﻣْﻮَﻗ
 
ﻲِّﺑَر
 
ُﻒِﻠْﺨَﺘْﺴَﻳَو
 
ْﻢُﻜْﻴَﻟِإ
 
ِﻪِﺑ
 
ُﺖْﻠِﺳْرُأ
 
ﺎَﻣ
 
ْﻢُﻜُﺘْﻐَﻠْﺑَأ
 
ْﺪَﻘَﻓ
 
اْﻮﱠﻟَﻮَﺗ
 
ْنِﺈَﻓ
 
ُﻪَﻧوﱡﺮُﻀَﺗ
 
ﻻ
 
ٌﻆﻴِﻔَﺣ
 
ٍءْﻲَﺷ
 
ِّﻞُآ
 
ﻰَﻠَﻋ
 
ﻲِّﺑَر
 
ﱠنِإ
 
ﺎًﺌْﻴَﺷ
)
٥٧
(
 
«Agar sizlar imon va tavbadan bosh tortsangiz, bas, sizlarga yetkazishim topshirilgan narsani 
sizlarga yetkazib bo‘ldim. Robbim sizlardan boshqa qavmni o‘rinlaringizga xalifa qilib keltirur».
(Hud, 
53-54, 57.)
 
  
Od qabilasi payg‘ambarlari xabar bergan azobni yolg‘on deb o‘yladilar, o‘zlari qo‘llari bilan yasab olgan 
haykallarga sig‘inishdan voz kechmadilar. Aksincha, Hud (as)ni qo‘rqitmoqchi bo‘lib: 
 “Biz butlarimizdan biriga aytamiz, azobni bizdan daf qilib, seni mahkam ushlaydi va aqlingni 
kirgizib qo‘yadi”
, - deb dag‘dag‘a qildilar.  
Alloh taolo Hud (a.s.)ning payg‘ambarliklarini mo‘‘jiza bilan quvvatlash, qavmlariga esa tavba qilib, hidoyatni 
topib olishlariga imkon berishni iroda qildi va ketma-ket uch yil bir tomchi ham yomg‘ir yog‘dirmay 
qurg‘oqchilikka mubtalo qildi. Mana shu qiyinchilikdan foydalanib, Hud (a.s.) qavmlarini yana hidoyatga 
chaqirdilar va ularga dedilar: «Ey, qavm! Allohga tavba qilib mag‘firat etishini so‘ranglar! Agar tavba 
qilsangizlar, Alloh sizlarni kechiradi, osmondan yomg‘ir yog‘diradi, barakangizni qaytaradi va asli holatingizga 
keltirib, quvvatlaringizni ziyoda qiladi». 
Ammo qavmning diliga hidoyat tushmadi, tavbaga egilmadilar. Aksincha, ular Allohning payg‘ambaridan, 
o‘zlari ishonmagan holda, va’da qilingan azobni so‘radilar: