oxirida bo’lib o’tadi.Aniqrog’i, hikoyaga aytarlik voqea
yo’q,lekin shunga qaramay,u- boshsiz,ya’ni
miyasiz.Fahriddin yoshi anchaga borib qolgan bo’lsa
ham,mustaqil fikrlay olmaydi.
U hayotdagi eng oddiy haqiqatlarni ham bir- biriga
chaqib,tahlil qilish
qobilyatidan,ko’rgan,kuzatganlaridanhulosa chiqazish
qobilyatidan mutlaqo mahrum.
Uning hayotda o’rni yo’q,u o’zini shaxs sifatida idrok
ham etolmaydi,butun olamga,odamlarga,ular
o’rtasidagi munosabatlarga otasi ko’zi bilan
qaraydi,hamma narsani otasini qarichi bilan
o’lchab,otasini didi bilan baholaydi.
Uning noshudligi,notavonligi,shakligina odamga
Do'stlaringiz bilan baham: |