A ahronqulov, A. Rahmonqulov jahon bolalar adabiyoti namoyondalari

III 

 

Uning  qayerdan  paydo  bo’lganini  hadeganda  bilib  ololmadim.  Kichkina 

shahzoda  mem"  savollarga  ko’mib  tashlar,  ammo  o’zidan  biror  nimani  so’rasam, 

eshitmaganga  olar  edi. Faqat, anchadan  keyin, gap  orasida  tasodifan  aytib  qolgan 

ba’zi  so’zlaridan  uning  sirli  tashrifi  birmuncha  oydinlashdi.  Masalan, 

samolyotimni  birinchi  marta  ko’rganida  (samolyot  rasmini  chizib  o’tirmayman, 

negaki, buni baribir eplayolmayman), u shunday deb so’radi: 

— Bu qanaqa narsa? 

—  Bu  narsa  emas,  samolyot.  Mening  samolyotim,  u  uchadi.  Keyin  unga 

osmoni falakda uchish qo’limdan kelishini faxrlanib 

aytdim. Shundau: 

—  E,  shoshma!  Sen  hali  osmondan  qulab  tushdingmi?  —  deya  xitob  qilib 

qoldi. 

— Ha, — dedim kamtarlik bilan. 

— Ana xolos! Qiziq-ku! 

Kichkina  shahzoda  shunday  deb  qo’ng’iroqdek  tovush  bilan  kulib  yubordi. 

Buni  ko’rib  picha  achchig’im  chiqdi:  axir  men,  boshimga  kulfat  tushganda, 

odamlar bunga jiddiy munosabatda bo’lishlarini yoqtiraman-da. Birozdan keyin u: 

—  Demak,  sen  ham  osmondan  tushib  kelibsan-da,  —  dedi.  —  Xo’sh,  qaysi 

sayyoradan kelding? 

«E, bu kimsasiz sahroda to’satdan qayerdan paydo bo’lib qoldi, desam, gap bu 

yoqda ekan-da!», — deb o’yladim o’zimcha va dabdurustdan: 

—  Bundan  chiqdiki,  sen  bu  yerga  boshqa  sayyoradan  tushib  kelibsan-da?  — 

deb so’radim. 

Biroq  u  savolimga  javob  bermadi.  Samolyotimni  ko’zdan  kechirarkan,  asta 

bosh chayqadi: 

— He, buning bilan uzoqdan uchib kelolmaysan, ko’rinib turibdi... So’ng nima 

haqdadir xiyla o’ylanib qoldi. Keyin cho’ntagidan men 

chizib  bergan  boyagi  qo’zichoqni  olib,  uni  go’yo  qimmatbaho  xazinadek 

tomosha qilishga kirishdi. 

«Boshqa sayyoralar» xususidagi bu chala-yarim e’tirofdan so’ng ko’nglimdagi 

qiziqish  hissi  naqadar  alanga  olib  ketganini  tasavvur  qila  olsangiz  kerak.  Iloji 

boricha ko’proq narsa bilib olish niyatida ustma-ust savol yog’dira ketdim: 

— Sen qayoqdan uchib kelding, bolakay? Uying qayerda o’zi? Qo’zichog’imni 

qayoqqa olib ketmoqchisan? 

U o’yga cho’mgancha jimib qoldi-da, keyin: 

—  Menga  quticha  berganing  juda  soz  bo’ldi-da,  qo’zichoq  kechasi  uning 

ichida uxlaydi, — dedi. 

---

75 

 

—  Albatta.  Agar  aqlli  bola  bo’lsang,  senga  arqon  ham  hadya  qilaman  — 

qo’zichoqni kunduzlari bog’lab qo’yasan. Qoziq ham beraman. 

Kichkina shahzodaning qoshlari chimirildi: 

— Bog’lab qo’yasan? Nima keragi bor buning? 

—  Chunki,  bog’lab  qo’ymasang,  u  biron  yoqqa  ketib  adashib  qoladi.  Buni 

eshitib do’stim xandon otib kulib yubordi: 

— E, qayoqqayam ketardi u? 

—  Bilib  bo’lmaydi-da.  Boshi  oqqan  tomonga  ketaveradi,  ketaveradi.  Shunda 

Kichkina shahzoda jiddiy tortib: 

—  Mayli,  hechqisi  yo’q,  —  dedi.  —  Axir,  men  yashaydigan  joy  nihoyatda 

kichkina...  —  Birozdan  so’ng  anduh  bilan  qo’shib  qo’ydi:  —  Boshing  oqqan 

tomonga ketaverganing bilan uzoqqa ketolmaysan...