Abadiy quyosh botishi

19-BOB 
YASHASH ISHTIYOQI
 
 
Yorqin nur yana ko'zlarimni qamashtirdi. Men ko'zlarimni yumib, keyin keskin 
ravishda  ularni  ochdim.  Boshimni  ko'tarib,  ochiq  derazadan  uy  tomon  nigoh 
tashladim. Eshik va zinapoyalar uchun vaqt yo'q... Bitta sakrashda, men Karlaylning 
xonasi derazasiga chiqdim. Keyingi sakrashda esa katta charm stul yoniga shovqinsiz 
kelib, Karlaylning oldiga harakatsiz o’tirdim. Uning ko'rinishi meni dahshatga soldi. 
Yuragim  siqilib,  alamli  azob  egallab  oldi.  Bunga  qanday  yo'l  qo'yishim  mumkin? 
Aziz va qadrdonimni azobga qo’ydim....  Men haqiqiy hayvonman! Men bu uydan 
g'azab va mag'rurlikka to'la holda chiqib ketdim, hatto o'zimni aybsiz odamlarga ozor 
beryapman, deb o'ylamadim. 
Karlayl  mening  tashqi  ko'rinishimdan  ta’sirlanmadi.  U,  shunchaki,  nima 
bo'layotganini  ko'rmadi  yoki  eshitmadi.  Ellis  va  Rozali  ikkala  tomondan  qo'l 
ushlagancha,  mening  tashqi  qiyofamni  payqab, darhol  sakrab  chiqishgandi. Ammo 
men ularga ahamiyat bermadim. Mening nigohim Karlaylning yuziga qadaldi. 
-  Karlayl,  meni  kechir,  men  istamagandim...  -  Ovozim  titrab  ketdi  va  ko'z 
yoshlarimning ingichka oqimlari yonoqlarimga oqib tusha boshladi. 
Karlayl sekin boshini ko'tardi. Uning nigohidan tanamni elektr toki o'tganday 
tuyuldi. Uning yuzi menga juda yaqin va qadrdon tuyulib ketdi, go'yo men uni ming 
yildan beri taniydigandek... 
- Bagirra? Shu yerdamisan? – Uning ovozi zaif va bo'g'ilib qolgandi. 

---

@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi  // Abduqodir Toshpo’latov 
 
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin! 
-  Ha,  Karlayl.  Men  shu  yerdaman  va  boshqa  hech  qayerga  ketmayman,  seni 
tark etmayman. – Men uning oldiga oshiqdim, mahkam quchoqladim va iloji boricha 
qattiqroq  quchishga  harakat  qildim.  Ko'zlarimdan  yosh  tomchilab  oqardi.  Men 
Karlaylga sabab bo'lgan og'riqdan va, shu bilan birga, quvonchdan yig'ladim. Qaytib 
kelganimdan,  qadrdonlarim  bilan  birgaligimdan  quvonchga  to’ldim.  –  Kechir, 
kechiraqol – lablarim asta shivirlardi. 
Karlayl mening munosabatimga javob bergandek meni ham qattiq quchoqladi. 
– Seni sog'indim, Girra. 
Yuzimni uning ko’ksiga bosdim, ko'zlarimni yumdim va lablarimni mahkam 
bosib, ko’zyoshlarimni ushlab turdim. 
To'satdan  kimningdir  sovuq  qo'llari  yelkamga  tushdi,  men  o'girilib,  ko'z 
yoshlarimni kaftim bilan artdim. Rozali mening oldimda turardi. 
- Girra, men sening oldingda aybdorman. Meni kechira olasanmi, bilmayman, 
lekin  baribir  sendan  kechirim  so'rayman...  –  Uning  ko'rinishi  samimiy,  o'ylari  esa 
musaffo edi. Ularda yomonlikdan darak yo’q edi. Rozali, haqiqatan ham, pushaymon 
edi.  Bu  so'zlardan  vujudimga  katta  yengillik  to'lqini  kirib  keldi.  Men  o'rnimdan 
turdim, Rozalining oldiga borib, uni quchoqladim. – Men seni kechirdim, Rouz… Sen 
o'ylagan narsangni aytding... Buning hech qanday yomon joyi yo’q. 
Rozali  ham  meni  bag’riga  bosdi  va  o'zini  yelkamga  tashladi.  Bu  haqiqiy 
yarashuv  edi.  Karlayl  stuldan  turib  ikkalamizni  ham  quchoqladi,  keyin  lablarini 
sochlarimga bosdi. Men uning nafasini terimda his qilardim. Butun vujudim qizarib 
ketdi, yuzimga ham qon yugurib, qizarish alomatlari alangalangan bo’lsa kerak... 
Shunday qilib yetarli, Rozali. Sen xohlagan narsangni aytding, endi boraylik. 
Holi suhbatlashishlariga qo’yib beraylik. – Ellis uning qo'lidan ushlab eshik tomon 
tortdi, keyin ayyorona tarzda menga ko'z qisib qo’ydi. 
Men atrofga nigoh tashladim. Bella, Edvard, Jasper va Emmetlar eshik oldida 
to’рlanib turishardi. 
- Tamom endi, ketaylik. – Ellis ularni qat'iyat bilan go’yoki haydab chiqardi. 
Ammo  Emmet  eshik  tutqichiga  yopishib  oldi  va  menga  nayrangnamo  ko'z  qisdi  – 
Senda beysbol revanchi bor. Umid qilamanki, buni unutmagansan! 
Men unga iliq tabassum qilib qo’ydim. 
Eshik  yopildi.  Biz  holi  qoldik.  Men  Karlaylning  beliga  qo'llarimni  o'rab, 
yuzimni ko’ksiga qo’ydim va uning hididan zavqlanib, ko'zlarimni yumdim. U ham 
meni quchoqlab, o'ziga mahkam tortdi. Biz quchoqlashgancha, jim turardik. U bilan 
birga  bo'lishdan  juda  katta  zavq  oldim.  Uning  hidi,  teginishi  menga  katta  zavq 
bag'ishladi.  Mening  ruhim  g'ayrioddiy  yengil  edi.  Men  qo'shiq  aytishni,  qanot 
chiqarib uchishni, bulutlarda parvoz qilishni xohlardim. Menga nima bo'layotganini 
o’zim ham bilmasdim. Balki bu sevgidir? Men ilgari hech qachon bunday narsalarni 

---

@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi  // Abduqodir Toshpo’latov 
 
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin! 
boshdan kechirmaganman. Bu tuyg'u men uchun yangi va ajablanarli edi. Bu mening 
ruhimni  hayajonga  solib,  yurak  urishimni  meyoridan  chiqardi  va  qonni  tomirlarim 
orqali  tezroq  o'tkaza  boshladi.  Men  boshimni  ko'tarib,  Karlaylning  yuziga  nazar 
tashladim.  Uning  qora  ko'zlari  ostida  chuqur  moviy  shishlar  yorilib  ketdi.  Men 
ularning  ustiga  barmoqlarimni  bosdim.  Yuragim  siqilib  ketdi.  Bularga  men 
aybdorman... Bu mening aybim... Keyin esa menda bitta ajoyib fikr tug’ildi. 
-  Karlayl,  bugun  kechki  ovqatda  nima  istaysan?  –  Men  unga  makkorona 
jilmayib qo'ydim. 
Bunga javoban u faqat ishonchsiz va hayajonli ko'zlarini qisdi. 
-  Emmet  bugun  menga  ulkan  qo’ng’ir  ayiq  sovg'a  qildi.  Men  ham  senga 
shunaqasidan sovg'a qilmoqchiman. – Men unga yanada zavqliroq jilmayib, ko'z qisib 
qo'ydim  va  derazadan  sakrab  tushmoqchi  edim,  Karlayl  meni  mahkam  quchoqlab 
oldi. – Ketma. 
-  Karlayl,  men  uzoqqa  ketmayman  va  tez  orada  qaytaman.  Menga  tiriklay 
keraksan. – Men oyoq uchida turib, lablaridan bo’sa oldim. Vujudim alangalanib, o’t 
ichida qoldi va butun tanam go’yo qaltirab ketdi. Karlayl ham meni yengilgina o'pdi 
va boshini yelkamga qo'ydi.  Hujayralarim go’yo qutirayotgandi. Buni boshqa hech 
narsa bilan taqqoslab bo'lmaydi. Ruhim va tanam hissiyotlar bo'roni bilan kurashardi. 
Shu  onda  oyoqlarim  bo'shashganini  sezdim.  Tanam  menga  ortiq  itoat  qilishni 
to'xtatdi.  Men  ular  harakatga  kEllishi  bilan  yurishim  kerak.  Men  Karlaylning 
qo'llarini  ushlab,  orqaga  qaytdim,  unga  iliq  jilmayib,  pichirladim  –  yaqin  orada 
qaytaman, va'da beraman. 
Keyin men tezda derazaga sakrab, orqaga o’girilib tabassumimni hadya etgach, 
undan  sakrab  chiqib  ketdim.  Yuragim  guрillab,  Ko’ksimdan  chiqib  ketay  derdi. 
Tuyg'ular meni mahf qildi. Mening qalbim qo'shiq kuylardi. U ko'p yillar davomida 
birinchi  marta  qo'shiq  kuyladi.  Men  o'girilib,  derazadan  orqaga  qaytdim,  Karlaylni 
quchoqlab, uni hech qayerga qo’yib yubormaslikni, u va uning oilasi bilan abadiy va, 
ehtimol,  undan  ham  ko'proq  birga  bo’lishni  istar  edim.  Qarindoshlarim  vafot 
etganidan so’ng, birinchi  marta  men  bir  joyda  turish,  u  yerga bog'lanish, boshрana 
toрish, oila topish va yana boshqa narsalarni xohladim. Mendek mangu yolg'iz yurgan 
jonzot  ruhining  halovati  uchun  boshpana  topdi.  Men  havoni  kesib  o'tib,  o'rmon 
bo'ylab shamoldek uchdim. U taqdiri uchun go’yo uchardim. Endi men, hech qachon 
bo'lmaganidek,  yashash  va  hayotdan  lazzatliroq  bahramand  bo’lishni  xohlay 
boshlagandim. 
 
 
 
 

---

@Sumerki_Twilight_Zulmat_ostonasi  // Abduqodir Toshpo’latov 
 
Soxtalashtirib o’z nomidan tarqatish ta’qiqlanadi. Qonuniy jazo muqarrar va Allohning o’zi 
kifoya qilsin!