3
МУҚАДДИМА
Одамзод наслининг ҳозирги авлоди, милоднинг ХХ
асри билан видолашиб,
учинчи минг йилликни кутиб олди. Инсоният фойдадан кўра қадрни, қийматдан кўра
қадриятни устивор биладиган замонлар яқинлашиб келмоқда. Қадр ва қадрият
тўғрисидаги фан аксиология, яъни қадриятшунос-ликнинг фойда ва қиймат
тўғрисидаги иқтисодиёт фанлари каби ижтимоий аҳамият касб этадиган давр ҳам
унчалик узоқ эмас. Агар одам зоти сайёрамизда яшаган илк давридан бошлаб фойда,
қиймат ва қўшимча қийматдан кўра қадриятни устивор билганида, Ер
юзининг
манзараси бутунлай бошқача бўлган, инсониятни эса экологик бўҳронлар, уруш хавфи
ва маънавий таназзул каби умумбашарий муаммолар кутиб турмаган бўлар эди!
Фойда ва қиймат, сўнгра эса қўшимча қиймат ва капитал инсон ҳаётининг барча
жабҳаларида устивор тушунчаларга айланиши учун одамзот наслининг не-не
авлодлари оламга келиб кетмади дейсиз. Бугунги кунга келиб, инсоният яна коинот,
олам, башарият, табиат ва одамзот наслининг уйғунлигини сақлаб қолиш учун қадр ва
қадрият ҳам зарурроқ эканлигини аста-секин англай бошлади.
Қадриятлар фалсафасининг тарихи узоқ бўлсада, бу тўғридаги
фан-аксиология
ўтган асрнинг ўрталарида шаклланди. Бу атама илмий билимлар соҳасига ўтган
асрнинг иккинчи ярмида немис аксиологи Э.Гартман ва француз олими П.Лапи
томонидан киритилган. Аксиологияни қадриятлар тўғрисидаги фан ёки тўғридан-тўғри
қадриятшунослик, деб аташ мумкин. ҳар бир фанга ўз номини берган асосий
тушунчалар бўлгани каби қадрият тушунчаси ҳам қадриятшунослик атамаси учун
шундай асос ролини бажаради. Ғарбда бу атама грекча «axio» (қадрият) ва «Iogos»
(фан, таълимот) тушунчаларига асосланади.
Ҳар қандай фанни илмий билимларнинг махсус соҳаси сифатида қараш ана шу
фанга хос мавзулар, функциялар,
тушунчалар, қонунлар, категориялар борлигини ҳам
эътироф этишни заруриятга айлантиради. Аксиологияни ижтимоий-фалсафий
билимларнинг махсус соҳаси сифатида қараш ҳам бундан истисно эмас. Унда ҳам бу
соҳадаги фанларга хос бўлган ҳамма хусусиятларни кузатиш мумкин.
Қадриятшунослик аксиологик онг, қадрлаш туйғуси, аксиологик билиш,
қадриятли ёндашув ва бошқалар асосида тўпланган қадриятлар тўғрисидаги билимлар
системасидир. Тўғри, бу билимлар ҳозиргача
бизнинг мамлакатимизда, муайян фан
даражасига етган илмий система сифатида, яхлит ҳолатда баён қилинмаган, улар
асосида махсус қўлланма ёки дарсликлар чоп этилмаган. Аммо бу масаланинг
моҳиятини ўзгартирмайди. Қолаверса, «Маданиятшунослик», «Сиёсатшунослик» каби
билим соҳаларининг махсус фанлар сифатида эътироф
этилганига ва уларнинг
мамлакатимиздаги ижтимоий фанлар системасида ўз ўрнига эга бўлганига ҳам кўп
бўлгани йўқ. Аксиология ибораси ҳозир кўпчиликка таниш бўлиб қолди, бу соҳадаги
билимлар беш-олти йил илгаригига қараганда анча кўпайди.
Олимлар ва мутахассислар орасида қадриятлар тўғрисидаги билимларга
нисбатан турли хил муносабатни кузатиш мумкин. Бу муносабат шу соҳада
қўлланиладиган атамаларда ҳам намоён бўлмоқда. «Аксиология», «қадриятшунослик»,
«қадриятлар фалсафаси», «қадриятлар назарияси» каби атамаларда хилма-хил маъно ва
мазмун ифодаланади. Масалан, «аксиология» ва «қадриятшунослик» атамалари муайян
фан соҳаси ёки билимлар системасини ифодалайди, «қадриятлар фалсафаси» эса, қадр
ва қадриятлар билан боғлиқ фалсафий йўналишни англатади, аммо бунда алоҳида фан
соҳаси тўғрисида гап бормайди. «Қадриятлар назарияси» кўпроқ собиқ иттифоқ
даврида ишлатиладиган атама бўлиб, у қадриятлар соҳасидаги билимларни
фалсафанинг ниҳоятда мўъжаз қисми сифатида эътироф этишни англатар эди. Бунда
аксиология атамаси кичик назария сифатида қаралар, кўпроқ
буржуа фани сифатида
танқид қилинар эди.
www.ziyouz.com kutubxonasi
4
Шуни алоҳида таъкидлаш керакки, у ёки бу фан соҳаси ҳақида фикр
юритилганида, унинг вужудга келишида қайси мамлакат ёки ҳудуд муҳим рол
ўйнаганлиги, ёхуд фаннинг номи ғалатироқ эшитилиши асосий мезон сифатида
қаралмаслиги лозим. Гап фаннинг дастлаб қаерда пайдо бўлганлиги, унинг номини ким
биринчи бўлиб ишлатганлиги ёки муайян мамлакатда шу соҳада илк бора кимнинг
тадқиқотлар олиб борганлиги тўғрисида эмас. Балки масала ана шу фаннинг аҳамияти,
замона талабларига жавоб бериши, даврнинг муаммоларини ечишда бирор-бир соҳада
қўл келиши, жамиятга фойдаси тегиши мумкинлиги тўғрисидадир. Аксиологиянинг
жамиятимизда қадриятларни қайта баҳолаш жараёни бораётган ҳозирги
даврнинг
қонуниятларини тушуниб олишдаги аҳамияти тўғрисида ҳам ана шундай дейиш
мумкин.
Бирор фаннинг жамоатчилик томонидан билимларнинг махсус соҳаси сифатида
эътироф этилиши бир-икки филда бўладиган иш эмас, балки узоқ давом этадиган
жараёндир. У аввало илмнинг шу соҳаси билан шуғулланадиган мутахассисларнинг
изланишлари ва тадқиқотларида намоён бўлади. Сўнгра ушбу соҳага
оид билимлар
тўпланади, сайқалланади, улар аста-секин кенг жамоатчилик орасига кириб боради.
Қадриятшунослик ҳам ана шундай ҳолатни бошидан кечирмоқда. ҳозирча бизнинг
адабиётимизда қадрият, унинг инсон ва жамият ҳаётидаги аҳамиятига кўпроқ эътибор
берилмоқда, мавзунинг ўзи эса фалсафанинг муҳим масаласи сифатида қаралмоқда.
Собиқ иттифоқда бу фанга нисбатан муносабат ва унинг тақдири қуйидагича
бўлди:
Do'stlaringiz bilan baham: 
