www.ziyouz.com kutubxonasi
32
парча қилаёзган эди.
Бир куни Мадинага ҳижрат қилиш учун чиққан Расулуллоҳга (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)
йўлда қурайшликлар ҳужум қилишгани ҳақида хабар тарқалди. Зайнаб отасининг ҳаёти хавф
остида қолганидан қаттиқ қайғуга тушди. Лекин тез орада Расулуллоҳнинг (соллаллоҳу алайҳи
ва саллам) эсон-омон Мадинага етиб олганларининг хабар келиб, кўнгли таскин топди.
Бир неча кундан кейин Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) юборган бир киши келиб,
Зайнабнинг сингиллари Фотима ва Умму Гулсумни Мадинага олиб кетди. Зайнаб эса хожаси
Абул Оснинг уйида қолиб, Аллоҳнинг қазоси ва амрига мунтазир бўлиб, қута бошлади.
Бир куни қурайш мушрикларидан иборат махсус қўшин Маккадан йўлга чиққан савдо
карвонларини қўриқлаш учун Мадина сари отланди. Абул Ос ҳам сафга қўшилди. Йўлда
мусулмонларга дуч келишди. Икки жамоа орасида бўлган жангда мусулмонларнинг қўли
баланд келиб, мушриклар енгилди. Абул Ос ҳам асирга тушди.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) асирларни фидя эвазига озод қилишни
буюрдилар. Бу хабар Маккага етиб келгач, Зайнаб (розийаллоҳу анҳу) ҳам бисотидаги бирдан-
бир бойлиги бўлган тақинчоғини сандиқдан чиқарди. Бу тақинчоқни тўйи куни онаси Ҳазрати
Ҳадича (розийаллоҳу анҳу) совға қилган эди. Зайнаб тақинчоқни қайниси Амрга берди ва уни
асир тушган эрини озод қилиш учун Мадинага жўнатди.
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) тақинчоққа кўзлари тушиши билан севимли
завжалари Ҳадича эсларига тушиб, қизлари Зайнабга раҳмлари келди. Узоқ жим қолдилар,
кейин саҳобаларига юзланиб, марҳамат қилдилар:
— Агар мақбул кўрсаларингиз, Зайнабнинг асирини озод қилинглар ва молини қайтариб
беринглар.
Саҳобаи киром шу амрни кутиб турганлари учун бир овоздан:
— Албатта, мақбул кўрамиз, эй Аллоҳнинг расули, — дея ризолик биддиришди.
Лекин Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Абул Осга Зайнабни Мадинага
юборишини шарт қилиб қўйдилар. Зеро, Ислом дини мўмина аёлнинг имонсиз эркак билан оила
қуришини ман этган, бинобарин, уларнинг никоҳда бўлишлари ножоиз эди. Абул Ос Маккага
кайтди. Аёли уни севинч билан кутиб олди. Аммо Абул Оснинг кайфияти ёмонлиш шундоқ
юзидан билиниб турарди. Зайнабга қараб:
— Сиз билан видолашиш учун келдим, эй Зайнаб, — деди ва Расулуллоҳга берган
ваъдасини айтиб, вазиятни тушунтирди.
Зайнаб хожаси билан хайрлашиб, ғамгин бир ҳолатда уйидан чиққи. Кўчага чиқаётганида
Абул Ос:
— Нима бўлса ҳам, токи ҳаёт эканман, сизга вафодор умр йўлдоши сифатида севгим асло
сўнмайди. Ҳаётимизнинг бахтли онлари ўтган бу уй ҳар доим сизнинг ёдингиз билан мунаввар
бўлади, — дея Зайнаб билан хайрлашди.
Зайнаб (розийаллоҳу анҳу) кўз ёшларини артиб, йўлида давом этди. Лекин қурайш
мушриклари унинг ҳижратига тўсқинлик қилиб, Маккадан чиқиб кетишига йўл бермадилар.
Уларнинг важоҳатидан қаттиқ қўрққан Зайнаб ҳомиласини тушириб қўйди. Соғлиғини тиклаб
олгунига қадар яна Абул Оснинг ҳимоясида қолди.
Ниҳоят, қурайш аҳли ғафлатда қолган бир куни Абул Ос укаси Қинона билан бирга
Зайнабни Мадинага жўнатишга муваффақ бўлди. Кейинчалик қурайш карвони билан Шом
сафарига чиққан Абул Ос Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) томонидан юборилган
Зайд ибн Ҳориса бошчилигидаги бир юз етмиш отлиқ мусулмонларнинг қўлига яна асир тушди.
Абул Ос Зайнабдан ҳимоя қилишини сўради. Расулуллоҳ ( соллаллоҳу алайҳи ва саллам)
бомдод намозидан қайтаётганларида Зайнаб у зотнинг ҳузурларига келиб, хожаси учун шафоат
сўради ва деди:
— Эй отажон, мен Абул Ос ибн Робиъга омонлик бердим, айтинг, унга тегмасинлар.
Қаҳрамон мўмина аёллар
Do'stlaringiz bilan baham: |