Microsoft Word kr dahshat ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
14
— 
Синглим, мен ўн кунда қайтиб келаман, келгунимча ўртоғингиз билан бирга бўлинг. 
Мана, ўзингиз кўрган жой, бемалол айшларингни қилинглар. Хўпми, синглим? 
— 
Хўп, деяптилар, — деди мулла Норқўзининг хотини, - бу кишининг ҳам, менга ўхшаб, 
бошқа гапиришадиган ўртоқлари йўқ. 
Хотини кечқурун меҳмонхонага овқат олиб чиққанида мулла Норқўзидан ўпкалади: 
— 
Уятга ҳам ўлдирасиз кишини! — деди йиғламсираб, — ўртоғим ҳар келганида менга бир 
нарса олиб келади. Мана бу сафар бир жўра шоҳи олиб келибди. Шу чоққача битта дастрўмол 
ҳам беролганим йўқ. Мен-ку йилда беш газ чит кўрмайман, келишингизда шу бечорага бир 
нарса олиб келсангиз-чи сиз ҳам одам бўлиб! 
— E, 
девона, ўзи нарсага муҳтож бўлса, сенга нарса олиб келармиди! Ҳарна бўлса худонинг 
бергани, олиб қўя бер, яхши гапингни аяма! 
— 
Ҳеч бўлмаса битта паранжи олиб келинг, савоб бўлади. Хотин кишига паранжи олиб 
бериш мачит солишдан ҳам савоб эмиш. Паранжиси эски, ҳар келганида бировникини ёпиниб 
келади. 
— 
Хайр, майли. Аммо мен келгунча сени ёлғиз ташлаб кетмасин. Кўни-қўшнилар билан 
кирди-чиқди қилманглар. 
Хотинининг чеҳраси очилиб кетди-да, бурилиб кетар экан, қизларга хос шўхлик билан айланиб, 
деди: 
— 
Бир нарсангизни бузиб қўйдим, айтсам уришмайсизми? Олиб келган суратингиздаги 
одамлар худди кишининг афтига қараб турганга ўхшайди, игна билан ҳаммасининг кўзини ўйиб 
қўйдим. 
Мулла Норқўзининг аччиғи келди, чунки бу «Маккаи мукаррамани» бир сартарош ўртоғидан 
минг илтимос билан олган эди. 
— 
Ахир, ундаги одамлар ҳаммаси ҳожи-ку! 
— 
Ҳа, ўла қолсин, ҳожи одам эмасми! 
Хотин кириб кетди. Мулла Норқўзи овқатини еб, чойга умидвор бўлиб ўтирганида, кўча 
эшигидан ёшгина бир хотин кириб келди; чиммати кўлида, важоҳатидан уйига ўғри кирган, 
ёрдамга киши чақиргани келган одамга ўхшар эди. Мулла Норқўзига бир қаради-да, тўғри 
ичкарига йўналди. Эркакни кўра туриб юзини беркитмаганига мулла Норқўзининг ғаши келди 
ва шундай беибо хотиннинг ичкарига — фаришталар олдига киришини хоҳламади. 
— 
Ҳай, ҳай! Хўш кимда ишингиз бор? 
Хотин ўрта эшикдан кириб кетди. Мулла Норқўзи дарғазаб бўлиб ўрнидан турди ва эшик 
олдига бориб бор товуши билан бақирди. 
— 
Ҳай хотин, дейман, қандоқ беҳаёсан! Жинними ўзи бу... 
Шу онда ичкаридан ўз хотинининг товуши эшитилди: 
— E, 
қандақа хотин бу, бировнинг уйига бостириб киради!.. 
Нимадир гурсиллаб ерга тушди, нимадир синди. Уйнинг эшиги шарақлаб очилди. Бир лаҳза 
жимлиқдан сўнг ҳалиги бегона хотиннинг бақирган товуши эшитилди: 
— 
Худо кўтарсин сен мегажинни! Иккита болам бор! Бўйдоқ йигит қуриб кетганмиди!! 
Яна нимадир синди. 
— 
Ҳай, нима гап?!— деди мулла Норқўзи бўсағада туриб, — синглим, сиз ўзингизни бир 
четга олинг! Нима дейди бу манжалақи!! 
Бегона хотин айвонга чиқиб дод устига дод солди. Бирпасда том, девор устлари, ички-ташқи 
ҳовлининг юзи одамга тўлди. Мулла Норқўзи айвоннинг пастидан келиб у хотиннинг этагидан 
тортган эди, хотин жон-жаҳди билан бир тепиб оғзи-бурнини қоп-қора қон қилди; бунга ҳам 
қаноат қилмай, унинг устига ўзини ташлади. 
— 
Войдод, халойиқ, бу қандай эркакки, хотинини бировга қўшиб қўйиб, ўзи эшик пойлаб 
ётади! Войдод хотинингга қўшгани бўйдоқ йигит қуриб кетганмиди! Иккита болам бор... 

---

Даҳшат (ҳикоялар тўплами). Абдулла Қаҳҳор