Microsoft Word marsga hujum ziyouz com doc

www.ziyouz.com kutubxonasi 
17
Qaerga qo‘ydim-a? — U qovog‘ini uydi. — Qaerdadir, mana bu yerdamidi-ey... Ey, ha, mana ular! 
Marhamat! — u shiddat bilan kapitanga qog‘ozni uzatdi. — Siz bularga imzo chekishingiz kerak. — 
Mana bu dahmazalarni o‘qib chiqishimiz kerakmi? 
Ko‘zoynakning qalin shishalari kapitanga qadaldi. 
— Axir o‘zingiz aytmadingizmi, Yerdan keldik deb? Shunday ekan, bunga imzo cheking, vassalom. 
Kapitan imzo chekdi. 
— Komanda ham imzo chekishi kerakmi? 
Mister Iii unga qaradi, qolgan uchalasiga ham qaradi va masxaraomuz qah-qah urib kulib yubordi. 
— Bular ham imzo chekishi kerakmi?! Vah-hah-ha! Ey, qoyil-ey! Ular... ular... — uning ko‘zlaridan 
yosh oqa ketdi. U tizzasiga shap etib urdi-da, kulgidan ikki bukilib qoldi. U og‘zini karrakdek ochib 
kular edi. U stolga yopishib oldi. — Ular ham imzo cheksin emish!.. 
Fazogirlar xo‘mrayishdi. 
— Buning nima kuladigan joyi bor ekan? 
— Ular ham imzo cheksin emish! — Azbaroyi ko‘p kulganidan charchab, uh tortib dedi mister Iii. — 
Tag‘in kulgili emasmish! Men bularni albatta mister Ыыыga aytaman! — u kulgidan o‘zini 
to‘xtatolmay, imzo chekilgan ish qog‘ozlariga ko‘z yugurtirdi. — Hammasi joyidaga o‘xshaydi. — U 
bosh irg‘ab qo‘ydi. — Axir oxir-oqibatda zarur bo‘lib qolsa, hatto evtaniziyaga ham rozi ular. — U yana 
uzoq hingirlab kuldi. 
— Nimaga rozi! 
— Bo‘pti, qo‘yavering, mening sizga asragan bir narsam bor. Mana. Manavi kalitni oling. 
Kapitanning yuzi kunday yorishib ketdi. 
— O, bu qanday buyuk sharaf! 
— Bu shahar kaliti emas, to‘nka! — to‘ng‘illadi mister Iii. 
— Uyning kaliti. Yo‘lakdan to‘g‘ri boringlar-da, katta eshikni oching, ichkariga kiring-da, uni zichlab 
yopib qo‘ying. O’sha yerda tunashingiz mumkin. Ertalab esa men huzuringizga mister Ыыыni 
yuboraman. 
Kapitan jur’atsizgina kalitni oldi. U boshini xam qilib turardi. O’rtoqlari joyidan qilt etmasdi. Go‘yo 
badanlaridagi hamma qon so‘rib olingandek, ular tamoman holdan toygan edilar. 
— Xo‘sh, tag‘in nima? Nima gap o‘zi? — so‘radi mister Iii. — Nimani kutayapsiz? Nima xohlaysiz? — 
U kapitanga yaqinroq bordi-da, boshini egib pastdan uning yuziga qaradi. — Gapiring, axir! 
— Siz hatto... — deb gap boshladi kapitan. — Yana aytmoqchimanki... o‘ylashga ham... — u 
chaynaldi. — Biz qattiq mehnat qildik, uzoq yo‘l bosib keldik, balki, haligi, nima edi, qo‘limizni siqarsiz 
va... hech bo‘lmaganda “barakalla!” dersiz... — U jim bo‘lib qoldi. 
Mister Iii istamaygina unga qo‘lini tutdi. 
— Tabriklayman! — Uning lablarida sovuq tabassum jilvalandi. — Tabriklayman. — U orqa o‘girdi. 
— Endi men boray. Kalitni esingizdan chiqarmang. 
Shunday deya u go‘yo mehmonlar havoda erib ketgandek, ularga ortiq e’tibor ham qilmay, mister 
Iii xona bo‘ylab yurar ekan, ixchamgina portfeliga qandaydir qog‘ozlarni tiqdi. Bu nari borsa besh 
daqiqacha davom etdi va bu vaqt ichida u biror marta ham qovog‘ini uyib turgan to‘rttala mehmonga 
churq etib og‘iz ochmadi. Mehmonlar esa boshlarini eggancha horg‘in ko‘zlarini yerga tikib, 
burunlaridan tortsa yiqilgudek bir holda zo‘rg‘a oyoqda turishardi. 
Chiqib keta turib, mister Iii tirnoqlariga sinchkovlik bilan razm soldi. 
 
Kechqurungi g‘ira-shiralikda yo‘lak bo‘ylab ketib borishardi. Ular katta yaltillagan kumushrang eshik 
oldida to‘xtashdi va kumush kalit bilan uni ochishdi. Ichkariga kirib eshikni zichlab yopishdi-da, 
atrofga razm solib qarashdi. 
Ular keng, charog‘on zalda turishardi. Erkaklar va ayollar stollarda o‘tirishar, to‘p-to‘p bo‘lib 
turishar, suhbatlashishar edi. Qulfning shiqirlaganini eshitib, ular qayrilib qarashdi va maxsus libos 
kiygan to‘rttala odamga tikilib qolishdi. 

---

Marsga hujum (roman). Rey Bredberi