3-mavzu. Mehnatni boshqarish usullari

Iqtisodiy o’sishning har xil bosqichlaridagi mehnatni boshqarishning turlari 

 

Iqtisodiy o’sishning 

turi 

Mehnatni boshqarish 

Moddiy asos 

Tizimni tashkil 

qiluvchi omil 

Mehnatni bosh- 

qarishning turi 

Sanoatlashganga 

qadar 

Manufaktura ishlab 

chiqarish 

Xususiy 

ishchilarning 

kooperatsiyasi 

Hunarmandchilik 

Sanoatlashgan 

Yirik mashinali ishlab 

chiqarish 

“Tirik qo’shimcha” 

larga ega mashina- lar 

tizimi 

Texnokratik 

Ilmiy-texnik 

Yangilik kiri- 

tishlarga asoslan gan 

egiluvchan ishlab 

chiqarish 

Ilmiy-ishlab chi- 

qarish davrasidagi 

o’zaro hamkorlik 

Innovatsion 

 

Hunarmandchilik turi mehnatni boshqarishning oddiy shaklidan iborat bo’lgan. TSexli tuzilma 

doirasini  buzgan  holda,  manufaktura  oldinlari  mustaqil  bo’lgan  kasblarni  kombinatsiyalashtirgan, 

bevosita  ishlab  chiqarish  jarayoniga  mehnat  taqsimotini  kiritgan.  SHuning  bilan  bir  tomondan 

ishchilarning o’zlarini ierarxik chegaralash, boshqa tomondan esa - oldin mustaqil bo’lgan ishchini 

yagona jamoaga  va intizomga bo’ysindirish zaruriyati paydo bo’lgan. O’sha sharoitlarda mehnatni 

boshqrishning  vazifalari  vujudga  kelgan  mehnatni  tashkil  qilish,  ish  haqi  tizimi  va  ish  tartibini 

qo’llab quvvatlash, ijrochilar ustidan kuzatish va nazoratni amalga oshirishdan iborat bo’lgan. 

Mashinali  ishlab  chiqarishga  o’tish  bilan  mehnatni  umumlashtirish  shakllarida    sifatiy 

o’zgarishlar  sodir  bo’lgan.  Mehnatni  texnokratik  boshqarish  shakllangan.  U  mehnatni  ko’proq 

taqsimlash  va  xodimlarni  ixtisoslashtirish,  ijrochilik  mehnatini  tashkiliydan  boshqaruv  mehnatini 

ajratish  bilan  ayirish,  iqtisodiy  majbur  qilishning  qat’iy  shakllarini  mo’ljallash  tamoyillariga 

asoslanadi.  Evolyutsiyani  borishida  ushbu  tur  texnik  taraqqiyot,  mehnat  munosabatlari  tizimidagi 

ilgari  siljishlar,  davlat  siyosati,  olimlar  va  ishlab  chiqarish  tashkilotchilarining  izlanishlari  ta’siri 

ostida katta o’zgarishlarga duchor bo’lgan. 

XIX  asrning  oxiri  –  XX  asrning  boshlarida  vazifaviy  xodimli  boshqaruvni  ajralishi  va  uni 

tashkiliy  tuzilmalar  doirasida  ajratilishi  sodir  bo’lgan.  Dastavval  xodimlar  xizmatlari  faqat  ishga 

yollash  masalalari  bilan,  20-yillardan  boshlab  esa  mehnatni  tashkil  qilish  va  hisobga  olish, 

xodimlarni rag’batlantirish va ularning malakasini oshirish masalalari bilan shug’ullanganlar.  

Etakchi firmalarning korxonalarida mehnatdan ratsional foydalanish, ish usullari va yo’llarini 

ularning  muvofiq  birlashuvini  belgilash  bilan  tahlil  qilish,  ish  vaqti,  mehnat  sarflanishini  nazorat 

qilish,  ish  haqi  tizimini  qo’llash  bo’yicha  tadbirlar  borgan  sari  kengroq  amalga  oshirilgan.  Bu 

---

yangiliklar  tadbirkorlarga  mehnatni  ko’proq jadallashtirishga  imkon bergan. F.Teylor,  G.Emerson, 

F. Gilbert va boshqalarning asarlari bu faoliyatning nazariy asosi bo’lgan.  

F.Teylor  shunday  usullarni  ishlab  chiqqanki,  ularga  ko’ra  ishning  har  bir  turi,  har  bir 

operatsiya  uchun  xronometraj  va  ishchining  harakatlarini  sinchiklab  o’rganish  yordamida  berilgan 

ishni  bajarishning  yagona,  eng  ratsional  usuli  belgilangan.  Barcha  xatolar,  befoyda  harakatlar 

bartaraf  qilingan,  eng  mukammallari  tanlab  olingan.  Mashhur  frantsuz  fizigi  Le  SHatelьening 

so’zlariga ko’ra, bu sanoatda mehnatni tashkil qilishga  nisbatan qo’llanilgan matematikadan iborat 

bo’lgan. Yuqori unumdor mehnatga nisbatan iqtisodiy majbur qilishdan foydalanilgan: 

-  ishbay  ish  haqining  alohida  tizimi  (me’yorni  bajargan  va  oshirib  bajarganlar  uchun 

oshirilgan  tarif  stavkalari  va  baholashlar;  bajar-  maganlar  uchun  –  stavkalarni  20-30%  ga 

pasaytirilishi, jarimalar); 

- vazifalarni bajarilishi va oshirib bajarilishiga ko’proq darajada yordam beruvchi sharoitlarni 

yaratish:  batavsil  yo’l-yo’riq  ko’rsatish,  mehnatni  mayda-chuyda  tafsilotlarigacha  rejalashtirish, 

maxsus qurollar bilan ta’minlash, hisob, nazorat. 

F.Teylor tizimidan foydalangan korxonalarda o’rtacha mehnat unumdorligi uch yil ichida ikki 

marta  o’sgan.  Birinchi  o’ttiz  yil  ichida  bu  tizim  yetarlicha  keng  tarqalgan,  deyarli  barcha  yuqori 

rivojlangan mamlakatlarning kompaniyalari undan foydalanganlar. F.Teylor o’zining tizimini ishlab 

chiqarishning  muvaffaqiyati  birinchi  navbatda  xodimning  o’ziga,  uning  jismoniy  kuchiga  bog’liq 

bo’lgan sharoitlarda ishlab chiqqan. Hozirgi zamon iqtisodiyotida texnika birinchi o’ringa chiqqan. 

Va  shunga  qaramasdan  uning  tizimi  hali  ham  ishlab  chiqarishni  ratsional-  lashtirishning  asosida 

yotadi. Undan bugun ham takrorlanuvchi operatsiyalarga ega korxonalarda keng foydalaniladi. 

AQSH  va  boshqa  mailakatlardagi  F.Teylorning  izdoshlari  bu  tizimni  takomillashtirganlar  va 

rivojlantiganlar,  ba’zi  bir  joylariga  tuzatishlar  kiritganlar.  Ular  alohida  ishlab  chiqarish 

opertsiyalarni  o’rganishdan  butun  ishlab  chiqarish  jarayonini  va  uni  tartibga  solish  usullarini 

o’rganishga  o’tganlar.  F.Teylorning  eng  yaqin  yordamchisi  G.Gant  o’ziga  xos  jadvalni  ishlab 

chiqadi,  unda  har  bir  ishchi  har  qanday  vaqt  uchun  o’zining  ish  haqi  natijalarini  ko’rishi  mumkin 

edi.  Jadvalda  yana  ishlab  chiqarish  dasturlarining  bo’limlari  va  vazifani  bajarilishini  borishi 

o’rtasidagi  vaqtincha  aloqalar  aks  ettilgan.  Ko’pchilikning  fikriga  ko’ra,  bu  jadval  o’sha  vaqtda 

mehnatni  boshqarishda  inqilobni  keltirib  chiqargan.  U  korxona  doirasidagi  ishlab  chiqarish 

jarayonini  operativ  rejalashtirish,  hamda  keyinchalik  ishdab  chiqilgan  tarmoqli  jadvallarning 

asosiga yotgan. 

F.Teylorning  zamondoshi  F.Gilbret  xronometrajning  kashfiyotchisi  hisoblanadi.  Amerika 

kompaniyalari  birining  boshqaruvchisi  R.Vulf  mehnat  unumdorligini  oshirishning  bir  qator  yangi 

moddiy  rag’batlarini  kiritgan  va  ishchilarni  boshqaruvning  ba’zi  bir  masalalarini  hal  qilishga  jalb 

qilgan.  Sotsiolog  M.Follet  korxonadagi  nizolar  muammosi  bilan,  rahbarlik  uslubi  bilan 

shug’ullangan.  Garvard  universiteti  professori  G.Myunsterberg  mehnat  unumdorligini  psixologik 

omillarga  bog’liqligini  ta’kidlagan.  U  birinchi  testning  va  muxandislik  psixologiyasining  birinchi 

tizimli  ocherkining  muallifi  bo’lgan,    kasblarni  tanlashga    ilmiy  yondoshishni  boshlab  bergan. 

Muxandislar va ishlab chiqarishning boshqa mutaxassislari bilan bir qatorda psixologlar halokatlar 

va  jarohatlarni  oldini  olish  muammosi,  hamda  atrofdagi  jismoniy  sharoitlar  –  yoritish,  isitish, 

shamollatish  va  h.k.larning  mehnat  unumdorligiga  ta’sirini  tadqiqot  qilish  bilan  shug’ullanganlar. 

Ularning  g’oyalari  zamonaviy  fanda  rivojlana  boshlagan,    uni  Yevropada  ergonomika,    AQSHda 

esa – sotsial injeneriya deb ataydilar. 

Ushbu  olimlar  asarlarida  shakllangan  “mehnatni  ilmiy  tashkil  qilish”  tamoyillari  ko’p  yillar 

davomida  mehnatni  texnokratik  boshqarishning  asoschisi  bo’lganlar.  Birinchi  navbatda  bu 

rahbarlikni  yakka  xodimga  qaratish;  mehnatni  tashkil  qilish  va  rag’batlantirishga  me’yoriy 

yondoshishni kiritish; mehnat jarayonini rejalashtirish va nazorat qilishni tashkil qilish; xodimlarni 

tanlab  olish  va  tayyorlashni  o’tkazish;  boshqaruv  faoliyatiga  mehnat  taqsimotini  kiritish  va 

ixtisoslashtirilgan xodimlar bo’linmalarini ajratish haqidagi qoidalardir. Texnokratik boshqaruv G. 

Ford zavodlarida  yuqori darajada rivojlangan. Uzluksiz-konveyerli ishlab chiqarishni puxta tashkil 

qilish,  rahbarlikni  markazlashtirish  va  mehnatga  ilmiy  yondoshish  tufayli  G.Ford    va  boshqa 

kompaniyalardagi uning izdoshlari ishlab chiqarish xarajatlarini ancha pasayishi va ishlab chiqishni 

---

oshishiga  erishganlar.    Fordizm  o’sha  vaqtda  mehnatni  texnokratik  boshqarishning  o’zining 

namoyon bo’lishi bo’yicha eng obro’li texnik-iqtisodiy va sotsial jihatlari bilan jipslashib ketgan. 

30-40  yilarda  tadbirkorlarning  e’tiborini  E.Meyo,  F.Rotlisberger  kabi  sanoat  psixologlari  va 

sotsiologlarining  tavsiyalari  o’ziga  jalb  qilgan.  Ularning  yordamlarida  korporatsiyalarning  

xizmatlari,    xodimlarni  unumdorlikni  oshirishga  faollashtirish,  korxonalardagi  sotsial  muhitni 

yaxshilash  va  mehnatkashlar  va  ma’muriyat  o’rtasidagi  nizolarni  yumshatishga  harakat  qilganlar. 

O’sha  davrda  sotsial-psixologik  usullar  mehnatni  texnokratik  boshqarishning  asoslarini 

o’zgartirmaganlar, faqat uning shakli turli tumanroq bo’lgan. 

Ushbu  davrda    g’arbiy  mamlakatlarda  yollanma  mehnatdan  foydalanish  sohasiga  davlatning 

ta’siri  kuchaygan.  Asosiy  yo’nalishlardan  biri  –  sanoatda  bandlikning  umumiy  tamoyillari  va 

mehnat  munosabatlarini  o’rnatishdir.  Davlat  mehnat  sohasidagi    korxonalar  faoliyatini  qonuniy 

chegaralashlar  yordamida  tartibga  solgan.  Masalan,    AQSHda  30-yillarda  sotsial  ta’minotning 

me’yorlari, ish haqining eng kam darajasi, ish vaqtidan tashqari ishlash soatlariga haq to’lash, ishlab 

chiqarishning    bir  qator  sohalaridagi  texnika  xavfsizligi  va  mehnat  muhofazasi  shartlarini 

belgilovchi qonunlar qabul qilingan.      

Asosini  texnokraktik  tamoyillar  tashkil  qiluvchi,  iqtisodiy  rivojlanishning  sanoat  turidagi 

talablariga  javob  beruvchi  mehnatga  rahbarlik  qilishning  yaxlit  tizimi  sanoati  rivojlangan 

mamlakatlarda 50-yillarning boshlarida yirik kompaniyalar darajasida vujudga kelgan.  

50-60-yillarda  ilmiy-texnik  omillarning  roli  oshadi,  ishlab  chiqarishning  texnik 

modernizatsiyalashishi  sodir  bo’ladi.  Ammo  bu  davrda  mehnatni  boshqarishni  qayta  qurishga 

yetarlicha  e’tibor  qaratilmagan.  Menejmentning  xodimlar  siyosati  sohasidagi  asosiy  harakati 

mehnatni tashkil qilish va unga haq to’lashni tartibga soluvchi ko’p sonli firma ichidagi standartlar 

va  me’yoriy  materiallar,  korporatsiyalardagi  mehnat  munosabatlarini  yuridik  ta’minlash  atrofida 

jamlangan.  Xuddi  shu  vaqtda  esa    ITT  jadallashishi  sharoitlarida  ishchi  kuchiga  texnokratik 

rahbarlik  qilishni  ishlab  chiqarish  ehtiyojlariga  mos  kelmasligi  namoyon  bo’lgan.  U  xodimlarni 

begonalashishini kuchayishi, mehnatdan qanoatlashishni sezilarli darajada pasayishi, xodimlarning 

yuqori  qo’nimsizligida    o’z  aksini  topgan.  Salbiy  tendentsiyalarni  birinchi  navbatda    ITTni 

jadallashishini strategik mo’ljallagan korporatsiyalar his qilganlar. Ular tomonidan ko’rilgan qarshi 

choralar  –  bu  ishlab  chiqarishda  mehnatni  tashkil  qilish  va  rag’batlantirish  sohasidagi  alohida 

xodimga  mo’ljallangan    “mehnatni  boyitish”,  “mehnat  vazifalarini  kengaytirish”,  “ishlarni 

almashtirish”    usullarini  tadbiq  etish  bilan  bog’liq    tajribalardir.  Masalan,  “mehnatni  boyitish”  

dasturi  bo’yicha  ishchilarga  qarorlar  qabul  qilish,  joriy  faoliyat  masalalari  bo’yicha  qo’shimcha 

vakolatlar  beriladi;  nazoratning  qat’iy  choralari  bartaraf  qilinadi  va  ishchilarni  o’z  faoliyatini  o’zi 

nazorat  qilishi  kuchaytiriladi,  bajarilayotgan  ish  uchun  javobgarlik  oshadi;  ishga  qiziqishni 

oshiruvchi turli tumanroq va murakkabroq vazifalar kiritiladi; har bir xodim uchun o’z rahbariyati 

bilan yaxshi “teskari aloqa” ta’minlanadi; zaruriy tashkiliy o’zgarishlar qo’llaniladi.  

Ammo  mehnatni  boshqarishda  kattaroq  o’zgarishlar  talab  qilingan.  Korporatsiyalar,  aslida, 

mehnatni  boshqarishning  printsipial  asoslarini  qayta  ko’rib  chiqish  zaruriyatiga  duch  kelganlar. 

Birinchi  navbatda,  bu  xodimga,  mukofatlash  tizimi,  hamda  uni  korporatsiyani  boshqarishdagi 

ishtirokiga tegishli bo’lgan. 

E.Meyoning  taniqli  izdoshi  D.Makgregor  “Korxonaning  kishilik  tomoni”  (1960)  kitobida 

ishlab  chiqarishdagi  avtoritar  tartib  eskirib  bo’lganligini  isbotlagan.  Uning  hisobicha,  ikkita 

nazariya,  inson,  xodimga    ikki  xil  qarash  mavjud:  “X  nazariyasi”,  unga  ko’ra  inson  o’z  tabiati 

bo’yicha  yalqovdir,  uni  qistovga  olish,  jazolar  va  mahrum  qilishlar  bilan  qo’rqitish  kerak,  va  “Y 

nazariyasi” – odamlarga o’ziga jalb qiluvchi ish yoqadi, ular mustaqillikni, qarorlar qabul qilishda 

ishtirok etishni istaydilar, tashabbusni namoyn qilish, kashfiyot qilishdan xursandlar, ularga huriat, 

xayrixohlik,  ma’qullash  shakllari  zarur.  Bundan  shu  narsa  kelib  chiqadiki,  mayda-chuyda 

vasiylikdan  voz  kechmoq,  ijodiy  intilishlar  va  mustaqillikni  namoyon  qilish  uchun  sharoitlar 

yaratish,  ishlab  chiqarishga  “kishilik  munosabatlar”ni  tadbiq  etish  zarur.  D.Makgregorni 

tasdiqlashicha,  “X  nazariyasi”  eskirgan,  menejerlar  “Y  nazariyasi”ni  o’zlariga  qurol  qilib  olishlari 

kerak  - “kishilik munosabatlar” o’zini oqlaydi. 

---

Ilg’or  korporatsiyalarda  menejment,  bu  tavsiyalarni  hisobga  olgan  va  mehnatni  qat’iy 

avtokratik  boshqarishning  salbiy  oqibatlarini  his  qilgan    holda,  ish  tartibini  qayta  qurmoqda  va 

ijrochining  o’zining  mehnat  faoliyati  vaqtli  chegaralarini  belgilashdagi  katta  mustaqilligini  ko’zda 

tutuvchi  “qisqa  ish  haftasi”,  “ilgari  surilgan  ish  jadvali”  va  boshqa  shakllari  kabi  yangiliklarni 

tadbiq  etmoqda;  menejerlar  darajalangan  tarif  jadvallaridan  uzoqlashmoqdalar  va  mukofotlashni 

ishning va  umuman kompaniya  faoliyatining  yakuniy  natijalariga  bog’liqligini  kuchaytirmoqdalar, 

“foydada ishtirok etish” shakllarini tadbiq etmoqdalar.  

70-80  yillardagi  iqtisodiy  hayajonlar  va  undan  keyin  kelgan  ishlab  chiqarishning  yangi 

texnologik usuliga o’tish mehnatni boshqaruvi evolyutsiyasi jarayoniga kuchli ta’sir ko’rsatgan. Bu 

sharoitlarda ishlab chiqarishni rivojlanishi mantiqi kun tartibiga mehnatni boshqarishni innavatsion 

tamoyillarda chuqurroq  qayta  qurish  haqidagi    masalani  qo’ygan.  Firmalar texnologik  va  tashkiliy 

egiluvchanlikni keskin kuchaytirmasdan yetakchi o’rinlarni egallay olmaydilar. Ammo bandlikning 

an’anaviy  tuzilmasi,  mehnatni  texnokratik  tashkil  qilish  va  rag’batlantirish  doirasida  bunday 

moslashgan  ishlab  chiqarishni  bo’lishi  mumkin  emas.  Menejmentning  oldiga  epchil,  harakatchan, 

qarorlar  qabul  qilishga  qodir,  firmaning  umumiy  maqsadlariga  erishishga  jalb  qilingan  yuqori 

malakali ishchi kuchini jalb qilish kabi birinchi navbatdagi masala qo’yiladi. 

Mehnatni innovatsion boshqarish iqtisodiy o’sishning ilmiy-texnik turiga adekvatroq bo’ladi. 

Bu  boshqaruv  ishning  yuqori  unumdorligi  va  sifatini  ta’minlash,  xodimlarning  ijodiy  va  tashkiliy 

faolligini oshirish, “inson resurslari”dan epchillik bilan va moslashtirilgan holda foydalanish, firma 

mehnatkashlarining zaruriy sodiqligini ta’minlashga qaratilgan.  

Mehnatni  innovatsion  boshqarish  malakali  mehnat,  yuqori  sifatli  ishchi  kuchiga 

mo’ljallangan. 

Menejment 

mehnat 

resurslarining 

tabaqalashtirilgan 

siysatini 

o’tkazadi. 

Korporatsiyalarda  doimiy  yuqori  malakali  xodimlarning  “o’zagi”  va  “chetki  qism”  –  shaxsiy 

shartnomalar  bo’yicha,  vaqtinchalik,  qisman  bandlik  tamoyillarida  ishlovchilar  ajratiladilar. 

Qoidaga ko’ra, firmalarlarning o’zlari xodimlarni tanlash malakasini oshirishni amalga oshiradilar, 

novatorlarni  ajratadilar  va  ilgari  suradilar.  Menejerlar  zamonaviy  xodimlarning  ijodiy  mehnatga, 

ilgari  surilgan  g’oyalarni  amalga  oshirishga,  adekvat  mukofatlanish  va  tan  olinishga  intilishlarini 

hisobga  oladilar.  Ijrochilarni  xo’jalik  qarorlarini  tayyorlash  va  qabul  qilishdagi  ishtiroklarini 

kegayishi,  xodimlar  va  ishchi  guruhlarini  o’zini  o’zi  boshqarishi  mehnatni  tashkil  qilish  va 

boshqarishning muhim jihati bo’ladi.  

 

 

---