Nashriyot-matbaa ijodiy uyi toshkent-2020 (2- qism) „O‘qituvchi

hasrat

da  

azob

 tortayotganimni, ular esa 

darxtzor

larda, 

tog‘

-u 

toshlarda bemalol, erkin yayrayotganini eslating. Shuni menga 

ravo  ko‘rishadimi?    Hech  bo‘lmasa,  bir 

safar

 men 

g‘arib

ni 

---

14

ham  yodga  olishsin.  Men  ham  baxtiyor  bo‘lishni  juda  xohlashimni  yetkazing, 

boshqa hech narsa istamayman, – dedi to‘ti.

Savdogar  yo‘lga  tushdi.    Kecha-kunduz  yurib,  nihoyat,  Hindistonga  yetib 

bordi. 

Yo‘lda 

qoyalik

larda  qo‘nib  turgan  bir  necha  to‘tini  ko‘rdi.  Otini 

to‘xtatib

,  

ularga:

– Men 

falon

  mamlakatdan  falonchiman. 

Tijorat

  uchun  bu  yerlarga  keldim.  

Mening bir to‘tiqushim bor. Sizlarga salom aytdi va 

bunday

 deyishimni tayinladi, –  

deya to‘tisining gaplarini 

yetkazdi

. Savdogar so‘zlarini tugatar-tugatmas, to‘tilar  

titrashdi, 

nafasi

  qaytib  o‘lib  qolishdi.  Savdogar  aytgan  so‘zlariga  pushaymon 

bo‘ldi.  „Men  nima  qilib  qo‘ydim?!  Bechora  qushlarning  o‘limiga  sababchi  

bo‘ldim.  Hoynahoy,  bular  bechora  qushimning    yaqinlari,  yor-

do‘st

lari bo‘lsa  

kerak“, – deb o‘yladi.

Oradan ancha