gi siqilib ketardi. U olomon qurboni bolgan Bris-
sendenni hech unutgani yo‘q, shuning uchun
ham hamon olomondan hazar qilar va nafratla-
nardi, holbuki, xalq uni olqishlardi. Hatto Martin
o'z shonu shuhratini Brissenden xotirasiga nis
batan tahqir deb bilardi. U jirkanar, ammo qop-
chiglni oltinga tolg'azishga qat’iy qaror qilgani
uchun hech narsadan tortinmasdi.
Martin bir necha marta noshirlaming ushbu
mazmundagi maktublarini oldi:
«Bundan bir yilcha muqaddam biz sizning bir
turkum lirik she’rlaringizni nashr etishdan voz
kechib baxtsizlikka uchragan edik. She’rlaringiz
o'shanda ham bizda zoV ta’sir qoldirgan bolsa
ham, lekin ba’zi sabablarga ko'ra jum alda bosa ol-
Do'stlaringiz bilan baham: |