Kader beni, iki Alman devletinin tam sınırları üzerinde bir kasabada, Braunau am Inn'de
Download 2,6 Mb. Pdf ko'rish
|
Kavgam - Adolf Hitler ( PDFDrive )
|
Almanya'da savaştan önce
çökmeyi hazırlayan en korkunç olaylardan biri de her yönden, her şeyin ve herkesin üzerine yapılan tel kinle, enerjinin yok edilmesiydi. Herkes kendisini bir emniyetsizlik içinde görüyordu. Bu durum karşısında ortaya çıkan korkaklık da herkesin enerjisini yutuyordu. Öğretim
müesseseleri de bu hastalığı şiddetlendirdi. Savaş öncesi Almanya'da öğretim inanılmayacak derecede zaaflar gösteriyordu. Bu öğretim sistemi sadece saf bir bilgi veriyordu ve nüfus ve kudret mefhumuna pek az bağlı idi. Ferdin karakterinin oluşumuna pek
az önem
veriliyordu. Ayrıca sorumluluk taşımanın verdiği zevkin gelişmesine dikkat edilmiyordu, iradenin karar verme kudretinin gelişmesi de ihmale uğruyordu, işte bu usulün kurbanları olan Almanlar için savaştan önce çok bilgili sıfat kullanılıyordu. Biz Almanlar seviliyorduk. Çünkü bizden pek çok faydalanıyorlardı. Fakat bize saygı göstermiyorlardı. Sebep karakter zayıftı. Eğer
Almanlar milliyetlerini ve vatanlarını kaybederlerse buna pek şaşmamak gerekirdi. Bu durumu "elde şapka bütün memleket dolaşılır" darbımeseli gayet iyi ifade etmektedir. Bu uyuşturucu yumuşaklık hükümdarla olan münasebetlere de sirayet edince, sonuç çok korkunç oldu. Hükümdara hiçbir zaman "hayır" denmeyecekti. Hükümdarın lütfen söylediklerinin hepsi, tasdik edilecekti. Halbuki insan haysiyetinin en hür görünümü hükümdarın huzurunda gerekli ve
faydalı olabilirdi. Yapılanların hepsi dalkavukluktu ve monarşi bu dalkavukluklar yüzünden öldü. Bu rezil ve cıvık herifler, en asil tahtların yanında kendilerini çok rahat hissetmişlerdir. Bu adi adamlar her olayda efendilerine tam bir bağlılık gösterirlerken, insanlığın büyük bir kısmına da hakaret ediyorlardı. Hele zavallı topluluklara karşı kendilerim tek monarşistler olarak tanıtırlarken, yüzsüzlüğün en büyük örneğini veriyorlardı, ister asil olsun, ister olmasın, bu gerçek riyayı ancak bir solucan yapabilirdi, işin esası araştırılırsa, monarşinin ve özellikle monarşi fikrinin mezar kazıcılarının yine bu herifler oldukları görülür. Zaten bir sonuç da çıkmazdı. Bir dava uğrunda harekete geçen kimse, hiçbir zaman sinsi bir dalkavuk gibi faaliyet göstermez. Bir müesseseyi kurtarmaya veya onu ilerletmeye karar vermiş olan kimse, bu davaya kalbinin bütün lifleri ile bağlanmalıdır. Herhalde, monarşinin demokratik dostlarının yaptıkları gibi, kapı kapı dolaşıp aleyhte birtakım yalanlar söylememelidir. Tersine dava adamı, hükümdarı pek ciddi bir şekilde her şeyden haberdar edecek ve onu ikna etmeye çalışacaktır. Eğer hükümdar bir felakete sebep olacak karara varırsa, onun kendi iradesine göre karar vermekte hür kalmasını reddedecek ve bu menfur kararı kabul etmek hakkını kendisinde bulmayacaktır. Böyle durumlarda bir tehlike dahi doğacak olsa, monarşiyi hükümdara karşı
korumaya mecburdur. Bu teşkilatın değeri o sıra başta bulunan hükümdarın şahsına dayanıyorsa, bu müessese akla gelenlerin en kötüsü, en berbatıdır. Çünkü
hükümdarların sanıldığı gibi akıl ve hikmete, hatta sadece karaktere sahip bir seçkin zümre meydana getirmeleri pek enderdir. Bunun böyle olmayacağım dalkavukluğu kendilerine meslek edinmiş olan kimseler iddia edebilirler. Fakat bütün doğru ve namuslu kimseler, böyle bir aptallığı ayakları ile itmekten bile tiksinirler, işte bir devlet için de en değerli olan kimseler bunlardır. Hükümdar söz konusu edilse bile, bütün hükümdarların gözünde tarih, tarihtir ve gerçek, gerçekten ibarettir. Asla büyük bir hükümdarın şahsında, büyük bir adama tesadüf edilemez. Böyle güzel bir tesadüf milletlere pek az nasip olur. Demek oluyor ki monarşi fikrinin değeri ve önemi bizzat hükümdarın şahsına istinat ettirilemez. Sadece Allah, tacı Büyük Frederic gibi dahi bir kahramanın veya Birinci Guillaume gibi akıllı bir kimsenin başları üzerine koyma kararını alır. Bu şans ise, yüzyılda bir meydana gelir, pek ender olarak daha da sık görülebilir. Fakat burada da fikir şahsa aittir. Bu teşkilatın ruhu, bütünü düşünülerek meydana getirilmiş bir müessesedir, işte bu sebepten dolayı hükümdar bir hizmetkar seviyesine iner. O da artık bir makinenin vidasından ibarettir ve makinenin tümüne karşı
bazı görevlerle yükümlüdür. Hükümdar da yüksek gerekler karşısında eğilmek zorundadır. Monarşinin tacını taşıyan hükümdar, kendi tacına karşı işlenecek cinayetlere göz yumması gereken değildir. Gerçek monarşist bu şekil davranıştan onu alıkoyacaktır ve alıkoyması gereken adamdır. Eğer bu müessesenin değeri fikirde olmayıp, ne şekilde
olursa olsun
taç giymiş
şahısta toplansaydı, çılgınlık yapan bir hükümdarı dahi tahttan indirmek hakkı bulunmazdı. Şimdiden bu noktayı açıkça meydana koymak gerektir. Günümüzde, ortadan kalkmış bazı olayların gittikçe yeniden sahneye çık tıklarını görüyoruz. Bu olaylar, monarşinin yıkılmasında baş rolü oynamıştı, işte şimdi bu herifler yüzleri kızarmadan, yeniden
hükümdarlarından bahsetmektedirler. Halbuki birkaç yıl önce en müşkül anda hükümdarı terk etmişlerdi. Ama bugün
kendilerinin yalanlarına katılmayan Almanları, fena kimseler olarak damgala maktadırlar. Gerçekte bu korkak adamlar 1918 yılında kızıl pazı bandı görür görmez çil yavrusu gibi dağılan ve dört bir tarafa kaçı şanlardı. Hükümdarlarını bırakıp, silahlarını derhal bir kenara ata r ak ellerine birer baston alıyorlar, tarafsız boyunbağlarından korkuyorlar ve barışsever burjuvalar gibi etrafta hiçbir iz bırakmadan ortalıktan kayboluyorlardı. Bu hükümdarlık şampiyonları ve
şakşakçılar birdenbire yok olmuşlardı. Ancak devrim fırtınası başka heriflerin sayesinde, bunlara yeniden her yerde "yaşasın hükümdar!" diye ulumak imkanını verecek kadar dindiği zaman, tahtın bu hizmetkarı ve müşavirleri tekrar kendilerini ihtiyatlı adımlarla ortaya çıkardılar Şimdi yine bu adi herifler hırs ve istek dolu sözlerle etrafı kolaçan edip, Mısır'ın soğanlarına hasret
çekiyorlardı. Hükümdar lehindeki gayretlerini ve harekete geçme hırslarını zor zaptedebiliyorlardı. Fakat
yeniden kızıl
pazubandlar ortalıkta görünüp, eski monarşi serabı
tekrar oluncaya kadar böyle
davranacaklar ve sonunda yine köy den kaçan sıçanlar gibi dağılıp gideceklerdi. Hükümdarlar, bu durumdan bizzat sorumlu olmasalardı, bu günkü şakşakçılarına rağmen kendilerine acınabilirdi. Fakat bu hükümdarlar şunu bilsinler ki, böyle şövalyeler olursa tahtlar kaybedilir, fakat hiçbir zaman bunlarla yeni tahtlar
kazanılmaz. Bu
sadakat bugünkü
öğretimimizin hatalarından biri idi. Hatta bu konuda da acı bir intikam aldı. Bu sadakat, aynı üzücü olayları bütün saraylarda meydana getirmiş ve monarşinin temellerini ağır ağır yıkmıştır. s Bina sallanmaya başladığı sırada ise buna sebep olanlar ortalıktan i kaybolup gitmişlerdir. Hiç şüphe yok ki korkaklar ve yüze gülen , herifler, efendileri uğrunda canlarını feda etmezler. Bu hükümdarlar , bu gerçeği hiçbir zaman öğrenemediler. Bu eksiklikleri de onların • yok olmaları sonucunu doğurdu. Bu manasız öğretimden çıkan sonuç, sorumluluk korkusu ve hayati konularla ilgilenmek için bile bir zaaf teşkil etti. Bu salgın hastalığın başlangıç noktası, hiç şüphe yok ki parlamento müessesesi oldu. Çünkü bu müessese sayesinde sorumsuzluk mikrobu laboratuarda ürer gibi çoğalıp, etrafa yayıldı. Böylece hastalık yavaş yavaş bütün faaliyetlere sirayet etti. En büyük tesirini de devletin faaliyetleri üzerinde gösterdi. Her tarafta ve her şeyde sorumluluktan kaçınılmaya başlandı. Sadece yetersiz ve yarı tedbirler alındı. Birisi bir sorumluluk alacak olursa, kabul edilen sorumluluk en aşağı hadde indirildi. Kamu hayatında gerçekten zararlı birtakım olayları ve bu olayların devamlılığı karşısında bütün hükümetlerin aldıkları tedbir ve vaziyet incelenmelidir. Bu genel adiliğin korkulacak önemi (!) kolayca görülecektir. Gözümüzün önünde duran örnekler yığını içinden sadece birkaçını ele alacağım. Gazetecilikte, basını devlet içinde büyük bir kudret gibi göstermek pek adet olmuştur. Gerçekten basının önemi büyüktür ve değerini takdir etmemek hatadır. Gazete okuyucusunu üç kısma ayırmak mümkündür: 1. Her okuduğu şeye inananlar. 2. Hiçbir şeye inanmayanlar. j 3. Okuduğunu bir tenkit ruhu ile tetkik ettikten sonra bir hükme varanlar. Birinci kısma dahil olanlar sayıca en kabarık
olanlardır. Halkın büyük bir çoğunluğunu içerir. Yani milletin fikir bakımından en basit bölümünü temsil ederler. Bunlar doğum tarihleri itibariyle veya tahsil ve terbiyeleri bakımından düşünme ve muhakeme kabiliyeti , olmayan, basılı olarak ellerine verilen her şeye inanan kimselerdir. ( Bir de bu gruba, muhakeme yapabilecek durumda oldukları halde, düşünme tembelliği dolayısıyla başka bir kimsenin daha önce düşünmüş olduğu
herhangi bir
şeyi minnettarlıkla kabul eden ve o kimsenin bu şey için gayret sarf etmiş olduğunu zanneden ve doğru olacağını tevazu ile karşılayan "akıllılar takımı" da dahildir. Çoğunluğu temsil eden bu kütle üzerinde basının tesiri çok büyüktür. Bunlar kendilerine sunulan
şeyleri incelemek için istek
göstermezler, esasen bir şeyi inceleyebilecek kabiliyete de sahip değillerdir. Bu grup ciddi ve gerçeğe sadık kalan yazarlar tarafından doğru yol gösterilip aydınlatıldıkları takdirde müspet netice alınır. Fakat bu gruba bilgi verenler, rezil
kimseler veya yabancılar olduğu takdirde bu yayının sonucu zararlı olur. İkinci gruba gelince, bunlar sayıca pek büyük bir yekûn tutmazlar. Bu grup önceleri birinci gruba dahil olup, daha sonra acı hayal kırıklıklarına uğradıkları için kendilerine basılı bir metin şeklinde hitap edildiğinde hiçbir şeye inanmamaya karar vermiş kimselerdir. Her gazetenin içeriği hakkında atıp tutarlar. Bütün gazetelerden nefret ederler. Bu gruba dahil olanlara göre, gazetelerin yazdıkları şeyler yanlış ve yalandan ibarettir. Bu tür kimseleri idare çok zordur. Çünkü gerçek karşısında dahi vesveseli kalırlar. Bu şu demektir ki, olumlu her iş için bu kimseler kaybedilmiş birer elemandır. Üçüncü grup, ikinci gruba nispetle daha da küçük olanıdır. Sayıları çok azdır. Zeki kimselerdir. Bunlar, doğuştan ve gördükleri eğitim sonunda düşünmeyi öğrenmişlerdir. Her hususta kendi kafalarınca bir hüküm vermek isterler. Okudukları her şeyi derin bir tetkike, etraflı bir düşünceye ve değerlendirmeye tabi tutarlar. Bir gazeteyi ellerine aldıkları vakit, o gazetedeki yazar ile uzun süre zihnen mesai birliği yaparlar. Bunun için yazarın görevi zorlaşır. Gazeteciler de bu tip okuyucuları ancak ileriyi düşünerek severler. Bir gazetenin yazıları üzerine sıvayıp sunduğu budalalıklar, bu kimseler için bir tehlike teşkil etmez. Onlar, her gazeteyi gerçeği ancak ara sıra yazan bir alaycı adam olarak düşünürler. Bu kimselerin önemi, zekaları bakımındandır, yoksa sayılarından dolayı değildir. Akıl ve hikmetin bir değeri olmayıp, çoğunluğun her şey demek olduğu bir devirde ise bu hal felakettir. Bu kimselerin, ahlaktan mahrum, cahil, kötü niyet sahibi eğitimcilerin ellerine düşmelerine engel olmak bir devlet görevi ve aynı zamanda birinci derecede sosyal görevdir. Bundan dolayı devlet bu gibi kimselerin yetişmelerine nezaret etmek ve adi makalelerin yayınına engel olmak görevi ile mükelleftir. Bunun içindir ki, devlet balı sini
yakından kontrol
altında bulundurmalıdır. Çünkü basının bu kimseler üzerindeki nüfuzu çok daha kuvvetlidir. Bu da geçici bir E şekilde değil, devamlı tesir yapmasından ilen gelir. Basın o büyük s önemini, öğrettiği şeyleri
devamlı tekrar
edebilmesinden kazanır. İ1 Başka hususlarda olduğu gibi burada da devlet bütün vasıtaların aynı gayeye hizmet etmesi gerektiğini unutmamalıdır ve hükümet "basın hürriyeti" denilen saçma bir sözden dolayı acze düşmemelidir. Yoksa böyle bir durum; hükümeti, görevini eksik yapmağa ve mille -I ti fayda gördüğü bir gıdadan mahrum etmeye sevk eder. Hükümet l hiçbir kuvvetin durduramadığı bir azim ve kararla bu eğitim vasıta-ı avucunun içine almalı ve onu devlet ile milletin hizmetinde bulundurmalıdır. Savaştan önceki basın hangi gıdayı sağladı? Bu basın en iğrenç bir zehir değil miydi? Bütün devletler Almanya'yı yavaş
yavaş, fakat
muhakkak surette öldürmeyi bir görev kabul ettikleri bir sırada Alman milletine barışçılık aşılanmadı mı? Basın milletimizi ahlak dışı bir istikamette terbiyeye yardımcı olmadı mı? Ahlak, örf ve adetler irtica olarak gösterilmedi mi? Basın, devlet binasını yıkmak için, tek bir darbe yetecek
şekilde devlet
otoritesinin temellerine girmedi mi? i Devamlı eleştirilerle ordu aşağılanmadı mı? Genel askerlik hizmetine sabotaj yaparak orduya ayrılan tahsisatın reddini istemedi mi? Liberal denilen basın, Alman milleti ve imparatorluğu için bir mezar kazıcısından başka bir şey olmamıştır. Bu konuda
Marksist »•yalancılık hakkında söylenecek bir şey yoktur. Kedi "dışardan bakıldığında sanki objektif bir tutum içinde kalarak " için sıçan avlamak , gibi... Onların nazarında yalan, bir hayati lüzum ve icaptır. Bunların
(görevi, Alman
milletini uluslararası sermayenin ve bu sermayenin : sahipleri olan Yahudilerin esaretine sokmak için milletin belkemiğini kırmaktır. Milletin bu toptan zehirlenmesi hareketine karşı, devlet hiçbir teşebbüste bulunmadı. Birkaç gülünç tesirsiz kararname Ve pek şiddetli bazı kötülüklere karşı birkaç basit ceza ile yetinildi. Bazen müdahale ederek, bazen basının değeri ve önemi teslim edilerek bu belanın sevgisini kazanmanın mümkün olacağı sanıldı. Fa-- kat bütün bu saçmalıklara Yahudiler tebessümle karşılık verdiler ve JV sinsi bir teşekkür ile borçlarını ödediler. Devletin bu miskinliğinin ve aczinin sebebi bu tehlikenin anlaşılmamış olmasında değildi. Sebep, insanı delirtecek derecede bir korkaklıkla alınan karar ve tedbirlerden doğan zaaftı. Kesin ve köklü tedbirlere başvurmaya kimse cesaret edemiyordu. Sadece göstermelik tedbirlerle, güya bir şeyler yaptıklarını sandılar ve yılanın kafasını ezecekleri yerde onu şiddetle tahrik ettiler. Sonuç, eski durum değişmediği gibi, ezilmesi gereken müessesenin kuvvetinin yıldan .yıla artması oldu. O zamanki Alman hükümetlerinin, milleti yavaş yavaş zehirleyen ve kaynağı Yahudi olan basına karşı kendini savunması için açtığı savaş kararsız ve özellikle bir gayeden yoksun idi. Gerek bu mücadelenin öneminin takdiri, gerek vasıtaların seçilmesi ve sağlam bir plan yapılması hususunda bilgiler eksikti. Her kafadan bir sürü ses çıkıyordu. Bazen çok ileri gittiklerini hissettiklerinde, herhangi bir gazeteciyi hapse atıyorlardı. Fakat bu tedbir birkaç haftalık veya birkaç aylık bir işti. Yılan yuvasının eski hali ile ortada durmasına hiçbir şey söylenmiyor ve yapılmıyordu. Hiç şüphe
yok ki bu durum, bir yandan Yahudilerin kurnazca davranışlarının, öte yandan koca bir budalalığın sonucu
idi. Yahudi,
basının tamamına hücum edilmesine müsaade etmeyecek kadar akıllıydı. Marksist gazeteler, halkın kutsal saydığı her şeyin aleyhinde en kaba bir şekilde savaş açarlarken, en adi ve pis bir dille devlete ve hükümete saldırarak, milletin çeşitli
parçalarını birbirlerinin aleyhinde kışkırtıyorlardı. Bu sırada burjuva-dernokrat Yahudi gazeteleri de şiddetli sözlerin hepsinden kaçınmaya gayret ediyorlardı. Gerçekte bu Yahudi gazeteler, boş kafaların ancak dış görünüşe bakarak hüküm verdiklerini, her şeyin değerim içeriği ile değil de, sadece dışardan gördükleri ile ölçtüklerini biliyorlardı. Yahudi basını, kendisine saygı ve riayeti insanlığın bu zaafından faydalanarak sağlıyordu. Bu adamlar için Frankfurt Gazetesi ciddi ve haysiyetli gazete i-di. Bu gazete hiçbir zaman adi tabirler kullanmaz, maddi sertlik ve şiddetlerin aleyhinde bulunur
ve daima
mücadelesini aklın silahları ile yapardı. Fakat ne garipti ki, bunlar akıldan en çok yoksun olanların tercih ettikleri silahlardı. Bu adamlar için Frankfurt Gazetesi ciddi ve haysiyetli amacın derin anlamını anlayacak duruma yükseltmeden öylesine bir ilim ile tanışık halde bırakan yarım öğretimdi. Eşyanın derin anlamını anlayabilecek seviyeye çıkmak için sadece gayret ve iyi niyet bir işe yaramaz. Burada akıl da gereklidir, hem de doğuştan kazanılmış bir akıl... En son ilim daima derin ve tabii
sebeplerin sonucudur. Şimdi bu
İnsan hiçbir zaman, tabiatın hakimi olmak gayesine gerçekten eriştiğine inanmak gibi bir hata işlememelidir. Yarım öğretimin verdiği gurur böyle bir hata işlemeye fırsat hazırlar. Tam aksine tabiatın hakimiyetinin gereğini ve zaruretini idrak etmek ve kendi hayatının, yükselmek için gereken, o ebedi kavga ve gayret kanunlarına ne kadar ters düştüğünü anlayıp, bilmelidir, işte o zaman, gezegenlerle güneşin elips şeklinde yol takip ettiklerini, ayın ve yıldızların döndüklerini, kuvvetin her tarafta ve tek başına zayıfı ezerek hakim olduğu ve zayıfı kendi hizmetim gördürmeye zorladığı
veya parçalayıp dağıttığı bir dünyada, insanın özel kanunlara bağlı olmayacağını hissedecektir, insan da bu en büyük akıl ve hikmetin sonsuz prensiplerinin hakimiyeti altındadır, insan bunları anlamağa teşebbüs edebilir, fakat bunlardan kurtulmaya hiçbir zaman muvaffak olamayacaktır. Yahudi özellikle bizim fikir sapıkları için, fikir gazeteleri yayınlar. Franfurter Zeitung ile Berliner Tageblatt bu tip gazetelerdendir. Bunların ifade biçimleri özel okuyucularına göre ayarlanmıştır. Bu fikir basım, bu insanlar üzerinde tesirli olur. Dışardan bakıldığında çok münasebetsiz gibi görünecek bütün şekillerden kaçınırlar, ama bu gazeteler okuyucularının kalplerine başkalarından aldıkları zehirleri akıtırlar. Ahenkli yazılarla okuyucuyu sadece saf ilmin veya yüksek ahlakın kendilerim harekete getiren kuvvet olduğu kanaati ile aldatırlar. Halbuki, gerçek böyle değildir. Onlar bu vasıta ile, rakibinin elinden basına muhtaç olduğu silahı çekip almak için hile ve deha dolu usule başvurmaktadırlar. Gerçekte bazıları zorla ciddiyet ve ağırbaşlılığı yaymaya çalışırlarken, bütün ahmaklar buna pek kolay kanarlar. Çünkü diğerleri tarafından söz konusu edilen tek şey hafif ihtiraslardır ve bunlar hiçbir zaman basın hürriyetine tecavüz değildir. Halka yalan söylemek ve yalana inandırmak, onu zehirlemek için istifade edilen ve herhangi bir cezadan masum kalan usulün uygulanmasına basın hürriyeti denir. Devlet adamları dişli basını aleyhlerine çevirmek korkusu ile bu haydutluğa karşı gelmekten çekinirler. Bu çekinme de pek haklıdırlar. Çünkü bu adi gazetelerden birine karşı gelinecek olsa hemen diğerleri onun tarafını tutarlar. Yalnız bu gazetenin mücadele usulünü onaylamazlar. Onlar için söz konusu olan şey sadece basın hürriyetinin ve fikrinin, açıkça söz söyleme prensiplerinin müdafaası ve yayılmasından ibarettir. İşte bu haykırmalar karşısında en kuvvetli kimseler zayıflarlar. Çünkü bu kampanya sadece büyük gazeteler tarafından açılır. . işte böylece bu şartlar içinde gelişen bu zehir, hiç kimsenin karşı koymasına fırsat vermeden milletimizin kanında akıp gitti. Devlet de bu hastalığa karşı kuvvetli olamadı. Daha önceden
kendisini hissettirmiş olan imparatorluğun çöküş tehlikesi için kullanılan çarelerin gülünç ve yetersiz oldukları derhal belli oluyordu. Her silahla kendisini korumaya kalkan bir müessese, artık kendisini kapıp koyvermiş demektir. Her sınıf, iç bozulmanın açık bir işaretidir. Dış yıkılma er geç bunu takip edecektir. Ben öyle tahmin ediyorum ki, bugünkü nesil gayet iyi sevk ve idare edilirse, bu tehlikeye kolayca karşı konacak ve engel olunacaktır. Günümüzün nesli öyle olaylardan geçti ki, bu olaylar henüz bozulmamış olanların sinirlerinin kuvvetlenmesine yardım etti.
Hiç şüphe
edilmesin ki Yahudilerin çok sevdiği yuvaya bir el atıldığı, bu el koyma ile basın rezaletlerine son verildiği ve bu kapsamlı eğitim vasıtası devletin hizmetine sokulduğu, millete yabancı ve düşman olan kimselerin nüfuzlarından kurtarıldığı zaman, bu gazetelerde yine büyük bir feryat kopacaktır. Fakat bu; biz gençlere, eskiden babalarımıza olduğundan daha az bir sıkıntı verecektir. Otuz santimetre boyundaki bir obüs, daima bir Yahudi yılanının çaldığı ıslıktan daha kuvvetli ses çıkarır. Öyle ise bırakalım onları ıslık çaladursunlar... Şimdi vereceğim örnek savaştan önceki Alman hükümetinin milliyet için en önemli hayati konulardaki yetersizliğini ve aczini bir kere daha ortaya koyacaktır. Siyaset, örf, adet ve ahlak yönünden halkın kirletilmesine paralel olarak ve aynı şiddette bir başka zehirlenme olayı daha, birçok yıldan beri milletimizin fertleri üzerinde meydana geliyordu. Frengi ile verem adeta yarış halinde idi. Frengi büyük şehirlerde gittikçe şiddetini arttırıyordu. Verem ise memleketin dört bir tarafında bir orak gibiydi, yakaladığım biçiyordu. Frengiye karşı, devletle beraber halk da teslim oldu. Ciddi bir şekilde mücadele gerekiyordu. Şüpheli bir ilacın yapılması ve kullanılması, bu salgına karşı hemen hemen tesirsiz kalırdı. Zahiri olayları ortadan kaldırmaktan çok, sebeplerle mücadele etmek daha doğru olurdu. Sebep, birinci derecede aşk ve fuhşa dayanmaktadır. Fuhuş f frenginin o korkunç yayılma sonucuna sebep olmasa bile, millet için yine zararlıdır. Çünkü ahlak düşkünlüğü bir milleti ağır ağır ve tamamen tahrip için yeterlidir. Manevi hayatımızın Yahudileştirilmesi ve çiftleşme tatbikatının [bir para meselesi şekline çevrilmesi zürriyetimiz üzerinde er geç zararlı olacaktır. Tabii bir histen doğmuş sıhhatli bir çocuğa karşılık, ameli sahada, mali bir muameleden dünyaya gelmiş mahsuller ortaya çıkacaktır. Bu mali muamele Alman milletinin izdivaçlarına git-1 tikçe hakim olacaktır. Aşk şiddetle hüküm sürüyorsa da bu başka ilerde oluyordu. Bu konuda da tabiatla bir süre alay etmek pek tabii mümkün-!'dür. Fakat intikam er geç gelir ve kendim bir süre sonra gösterir ve-insan ateş bacayı sardıktan sonra bunun farkına varabilir. Evlenmenin normal ilk şartlarının daima takdir edilmemesinden çıkan sonuçların ne kadar tahribe sebep olduğunu, bizim asaletimize bakarak
görmek kolaydır. Burada bir
çoğalmanın kısmen kibar hayattan doğan zorlama üzerine, kısmen de mali sebepler üzerine istinat eden sonuçları değerlendirilir.
Bunlardan biri kanın zayıflamasına, diğeri de zehirlenmesine sebep olur. Çünkü mağazalarda tezgahtarlık yapan Yahudi kızları ve kadınları, son Altes'in zürriyeti-' ni sağlamaya ve devam ettirmeye ehil
sayılırlar ve
bununla bir
Altesliliğin her şeyine sahip olurlar. Her iki halde de bundan tam bir Soysuzlaşma hasıl olur. Burjuva sınıfı bugün aynı yol üzerinde yürümektedir. O da aynı sonuçla karşılaşacaktır. Hoş olmayan gerçeklerin önünden kayıtsız bir şekilde geçip gitmek için acele ediliyor. Sanki böyle davranılırsa, var olan bir şeyi yok etmek mümkün olacakmış gibi düşünülüyor. Ama, büyük şehir halkının aşk hayatında fuhuş geniş bir yer almakta ve bu yüzden frengi salgını gittikçe artarak sayısız kurbanları yutmaktadır. Bu gerçek inkar edilemez, olaylar ortadadır. Bu toplam bulaşmanın açık örneklerinin bir kısmı akıl hastanelerinde, diğer bir kısmı da ne yazık ki çocuklarımızda görülmektedir. Evet özellikle çocuklar, cinsi hayatımızda bu korkunç
hastalığın devamlı yayılışının açık delilleridir. Çocukların hastalıklarında anne ve babaların rezaletleri ortaya çıkmaktadır.
Buna hal çaresi bulmanın çeşitli yolları vardır. Bazı kimseler hiçbir şey görmezler veya hiçbir şey görmek istemezler. Şüphesiz bu şekil davranış, en basit ve en iktisadi bir vaziyet alma usulüdür. Bazıları da gülünç olduğu kadar, yalan olan bir soluğun kutsal örtüsü ne bürünürler. Bütün konularda sanki büyük bir günahtan bahsediliyormuş gibi konuşurlar ve her şeyden önce, yakalanan günahkar aleyhinde en büyük nefretlerini belirtirler. Sonra da yobazca bir nefret içinde, bu dinsiz hastalığa karşı gözlerini kaparlar ve Sodome ve Gamore'nin üzerine kükürt ve zift yağdırarak bu utanmaz insanlığa yeni bir ibret dersi vermesi için Tanrı'ya dua ederler. Nihayet üçüncü kısma dahil olanlar, bu salgının bir gün sebep olacağı sonuçlan pek açık olarak görürler. Fakat omuzlarını silkerler. Tehlikeye karşı koyamayacaklarım sanırlar. Öyle ki, olayları kendi haline bırakmak fikrine inanırlar. İşin doğrusu aranırsa, bütün bunlar rahat ve basittirler. Fakat şu unutulmamalıdır ki, millet bu kadar rahat gidişin kurbanı olacaktır. Başka milletlerde de bunun böyle olduğu şeklindeki bahane, pek tabiidir ki bizim çöküşümüzde hiçbir şeyi değiştirmez. Nedense başkalarının da aynı kötülük içinde olduklarını bilmek, birçok kişide kendi acılarını hafifletmeye yetmektedir. Fakat o zaman da, hangi kuvvetin kendiliğinden ilk ve yalnız olarak bu salgına karşı geleceğim ve hangi milletlerin bu yüzden yok olup gideceklerini bilme meselesi ortaya çıkar. Bu da ırkın değeri hakkında bir ölçüdür. Felakete göğüs geremeyen ırk ölecek, yerini daha kusursuz veya daha sağlam ve karşı koymaya daha kabiliyetli ırklara bırakacaktır. Bu konu her şeyden önce gençlikle ilgilidir, babaların günahları onuncu nesle kadar gençlerden intikam alır. Bu gerçek, kan ve ırk aleyhinde bir suikasttan ibarettir. Kan ve ırk aleyhindeki günah, dünyamızın ilk işlenen günahıdır ve bu günaha kendini terk etmiş bir insanlığın sonunu gösteren bir işarettir, işte bu konuda savaştan önceki Almanya'nın durumu pek esef verici oldu. Bu frengi hastalığının büyük
şehirlere yayılmasını önleyecek ne gibi tedbir alındı? Salgını önlemek
ve aşk hayatımızın bu "mammonisation" unun üstesinden gelmek için ne yapıldı? Halkın frengiye yakalanmaması için yapılan
çalışmalardan ne sonuç alındı? Olması muhtemel şeyler, bir bir sayılırsa, bu soruların cevapları da kendiliğinden verilmiş olur. Önce bu işi hafife almamak gerekir. Birçok nesillerin saadet ve felaketlerinin bu konuda alınacak tedbirlere bağlı olduğunu anlamak şarttır. Bu konunun milletimizin geleceği ile yakından ilgili olduğu bilinmelidir, îşte böyle düşünülürse, radikal tedbirler almak VC radikal müdahalelerde bulunmak zorunluluğu doğardı. Her şeyden önce milletin bütün fertlerinin dikkatleri, mücadelenin önemi ile beraber korkunç tehlikenin üzerine çevrilmeliydi. Hiç şüphe yok ki, gerçekten kesin ve tahammül edilmesi pek zor olan mecburiyetlere herkes uyduktan sonra, alınacak tedbirlere, gerçek bir kurtuluş hassası vermek mümkün olur. Fakat bunun için konuyu kuvvetli ve «çık bir şekilde ortaya koymak ve buraya çevrilecek dikkatleri dağıtacak olan günlük konuları bir yana itmek gerekir. Dışardan bakıldığında sağlanması imkansız gibi görünen tedbirleri ve en çetin görevleri yerine getirmek lazımdır. Halkın bütün dikkati aynı konulun üstünde toplanmalı ve sanki ölüm kalım meselesi gibi görünen bu davanın çözümlenmesi gereği herkese kabul ettirilmelidir. Ancak böyle hareket edilirse bir millet kendi arzusu ile büyük zorluklara katlanmaya kabiliyetli hale getirilebilir. Bu prensip
yüksek gayelere ulaşmak durumunda bulunan kimseler için de geçerlidir. Böyle bir durumda olan bir kimse de göreve ancak büyük parçalar halinde girişmelidir. Bu kimse bütün çabasını [•' görevinin belirli bir bölümü üzerinde teksif etmelidir. Bu durum, görev layıkıyla yapılıp bitirilene kadar devam etmeli ve sonra gayenin diğer parçalarına geçirilmelidir. Eğer dava adamı yürüyeceği ve fethedeceği yolu böyle
birbirinden ayrı
bölümlere parçalamazsa ve bu bölümlerin her birini büyük bir başarı ile çözümlemek için, bütün kuvvetini bir noktaya
toplamak metodundan ayrılırsa, günün birinde muhakkak yolunu kaybedecektir. Hedefe doğru tırmanmak için pek büyük enerjilerin devamlı olarak sarf edilmesi gerektir ve hiç şüphe olmasın ki bu tip çalışma bir sanattır. Hedefe giden yolun zorluklarını adım
adım aşmak
ve hiç
düşünmeden bu zorlukların üzerlerine saldırmak için faaliyet gösterilmesi gerekir. Komuta mevkiinde bulunan kimse, halka, ulaşılacak ve fethedilecek olan ana hedefin bir bölümünü tek hedef diye tanıtmaya, insanlara dikkatlerini vermeye layık biricik gaye olarak göstermeye ve bu nokta ele geçiri lir geçirilmez diğer bölümler üzerinde de başarının doğacağını anlatmaya muvaffak olmalıdır, işte insanın hayat ve mesleğinin bu kadar zor bir parçasına hücuma geçmesi için gerekli ilk şart budur Yoksa halkın büyük bir kısmı çok çabuk yorulur, görevinden şüpheye düşer ve bütün bunları hiçbir zaman görüş sahası içine alamaz. Bunlar hedefi bir dereceye kadar gözlerinde saklayabilirler. Fakat gözlerinin önündeki yola ancak küçük parçalarla bakabilirler-Tıpkı yolculuklarının son noktasını bilen, fakat bitip tükenmez yolun üstesinden daha iyi gelebilmek için onu parçalara ayırıp azimli adımlarla seyahatinin beklenen hedefim kendisi görüyormuşçasına yol alan yolcuların
durumları gibi... Açıkça söyleyelim ki, bu kimseler ancak bu şart altında niyetlerinden vazgeçmeden yol alabilirler. İşte
bu şekilde, bütün propaganda vasıtalarının iştirakiyle, frengiye karşı mücadele konusu milletin görevi gibi gösterilebilirdi. Bu maksat için imkan dahilinde olan bütün çarelere başvurarak, frenginin, felaketlerin en korkuncu olduğunu herkesin kafasına sokmak gerekirdi. Bu faaliyete, bütün bir milletin geleceğinin veya yok olup
bitmesinin, bu
konunun çözümlenmesine bağlı olduğu
kanaati uyandırılana kadar devam etmek gerekirdi. Ancak, uzun bir hazırlıktan ve gerekirse yıllarca çalıştıktan sonra, bütün bir milletin dikkati ve bu dikkatle beraber azim ve bilinci yeter derecede uyandıra-bilinirdi. İşte bundan sonra da büyük feragatler isteyen
gayet ağır
tedbirlere başvurmak mümkün olurdu. Bunlar yapılırken halk topluluklarının iyi niyetlerinin birdenbire yok
olması veya
tedbirlerin gereğinin anlatılmaması gibi bir durumla karşılaşılmazdı. Hakikaten bu korkunç salgının üstesinden gelebilmek için görülmemiş ve işitilmemiş
derecede fedakarlıklara, çok büyük çalışmalara katlanmak gereklidir. Frengiye karşı mücadele, fuhşa, batıl fikir ve inanışlara, eski adetlere, salgının ortaya çıktığı zamana kadar makbul sayılan nazariyelere ve bu facianın önemini kabul etmekle beraber bazı çevrelerin gösterdiği soğukluğa karşı savaşmayı gerektirmektedir. Bunları ister hukuki, ister ahlaki bir temele dayanarak yıkmak için birinci şart, gelecek nesillere genç yaşlarda evlenme imkanlarını sağlamaktır. Fuhuş insanlığa karşı bir tahriktir. Fuhşu, ahlak konferansları ve hukuki bir iyi niyet gösterme ile önlemeye imkan yoktur. Fuhşun önlenmesi ve tamamen ortadan kaldırılması daha önce bazı şartların ortadan yok edilmesi ve bazı yeni şartların da yaratılması ile mümkündür. Bu şartların ilki, insan tabiatının ve özellikle her erkeğin ihtiyacına tekabül eden bir erken evlenme imkanının sağlanmasıdır. Bu konuda kadın ancak basit bir rol oynar. İnsanların ne kadar saçma konuştuklarının ve içlerinden ne kadarının akılsız olduklarının en güzel örneği, sosyeteye mensup annelerin, kızları için "görüp geçirmiş" bir damat bulunursa çok memnun olacaklarına dair söyledikleri sözlerdir. Bu tip görmüş geçirmiş erkekler ise nadir değildir, işte böylesine bir damatla yapılan izdivaçtan meydana gelen çocuk da, bu akla ve bu düşünceye uygun bir yaratık olacaktır. Ayrıca zürriyette bir tahdit meydana geldiği ve tabiat tarafından her çeşit seçme hareketine engel olunduğu düşünülecek olursa, böyle bir teşkilatın niçin devam ettiğini ve hangi gayeye yardımcı olduğunu bilmek bir mesele olup çıkar. Bu da bizzat fuhuş değil midir? Gelecek nesiler bu konuda artık rollerini yapmıyorlar mı? Yoksa böylesine canice ve düşüncesizce en son tabii hakkı ve en son tabii görevi ihlal ettiğimizden dolayı, çocuklarımızdan ve torunlarımızdan bizim omuzlarımıza ne kadar lanet yükleneceği idrak edilmiyor mu? işte medeniyet kuran ırklar böyle çökerler ve yavaş yavaş ortadan silinirler. Gerçekte izdivaç bile bir gaye olarak düşünülemez. Evlenme insanları daha büyük bir gayeye, ırkın çoğalması ve bekasını hedef alan bir gayeye götürmelidir. Evlenmenin yegane manası ve görevi budur. Bu böyle bilindikten ve kabul edildikten sonra erken evlenmenin uygun olup olmayacağı, görevini yerine
getirmesi ile
değerlen- dirilebilinir. Erken izdivaç genç aileye kusursuz ve sağlam bir zürriyet yetiştirmesine imkan temin
eden kuvveti
vermesi bakımından uygundur. Şurası vardır ki, erken evlenme, önceden
sosyal tedbirler alınmadan yapılmamalıdır. Tedbir alınmazsa erken evlenme akla dahi getirilmemelidir. İşte bu küçük dava, sosyal yönden birtakım kesin tedbirlere başvurulmadıkça çözümlenemez. Sosyal olduğu söylenen Alman Cumhuriyeti mesken konusunu halletmekte acz gösterir ve sadece bu yüzden evlenmeleri tahdit ederse, fuhşu teşvik ettiği açıkça görülerek bu davaların önemi anlaşılır. Ailelerin beslenmeleri sorunla rina gerektiğinden az önem verilmesi ve ücretlerin dağıtılış şekli, çoğu zaman evlenmeye engel teşkil eden bir husustur. Fuhuşla mücadele edebilmek için evlenmenin küçük bir yaşta imkan dahiline sokulması gerekir. Bu da ancak sosyal şartlarda önemli değişiklikler sayesinde olabilir. Ayrıca, terbiyede
tahsil ile fiziki gelişim arasında bir uzlaşma sağlanmalıdır. Bugün lise denilen şey, eski modeline meydan okuma müessesidir. Bizim öğretimimizde sağlam bir fikrin, ancak uzun zaman dayanıklı bir vücutta kalabileceği tamamen unutulmuştur. Bazı istisnalar dikkate alınmazsa, bu
düsturun doğruluğu halk topluluklarına bakıldığı zaman anlaşılır. Gün oldu ki savaştan önceki Almanya'da bu gerçeğe hiç önem verilmedi. Bütün günahları buna yüklemekle yetiniyorlardı. Zihinleri tek yönlü olarak aydınlatmakla milletin bütünlüğü garanti altına alınmış sanılıyordu. Bu hatanın cezası, tahmin edildiğinden çok önce çekildi. Komünizmin faaliyet sahası olarak, açlıktan veya uzun süre az gıda almaktan dolayı çökmüş bir halk topluluğunu seçmesi bir tesadüf değildir. Bu komünizm için elverişli olan çevreler Almanya'nın merkezinde, Saksonya'da ve Ruhr Havzası'ndaydı. Bütün bu yerlerde Yahudilerin yaydığı bu hastalığa karşı, akıl denilen şeyin hemen hiçbir ciddi mukavemetine rastlanmıyordu. Bunun da tek sebebi, zekanın tamamen maddi olarak fesada ve ahlaksızlığa uğramış olmasıydı. Bu durum da sıkıntı ve güçlüklerden ziyade, öğretim sistemimizden ileri geliyordu. Düşünce gücü yerine, yumruğun kesin sonucu tayin ettiği bir sırada, fikri terbiye ve gelişmenin yok edilmesi, yüksek sınıf mensuplarımızı hakim olma
ve gelişme
yeteneklerinden yoksun bıraktı. Esasen şahsi korkaklığın ilk sebebi çok zaman, vücuttaki eksikliklerden ileri gelir. Sırf
fikri bir
eğitimin ifrat
dereceye vardırılması ve fiziki terbiyenin terk edilmesi, genç çocuklarda, cinsi tezahürlerin doğmasına ve tahrikine sebep olur. Spor ve beden terbiyesinin çelik gibi sertleştirdiği genç, evden dışan çıkmayan, devamlı şekilde fikri gıdalarla aşırı derecede beslenen gence kıyasla, şehvani ihtiyaçları çok daha az duyar. Akla uygun gelen terbiye şekli, şu hususu dikkate almalıdır. Sağlam bir gencin kadından bekleyeceği memnuniyet, ahlakı bozuk zayıf bir adamın kadından bekleyeceği memnuniyetten başka türlü olacaktır. Bütün terbiye gencin, serbest zamanlarında bedenini faydalı bir şekilde takviye ve geliştirmek olmalıdır. Gençlerin,
haylazlık etmeğe, sokak ve sinemaları kendi öz varlıkları ile doldurmaya hakları yoktur. Çalışma süresi bittikten sonra Vücudu kuvvetlendirmek gerekir. Vücut, hayatın günün birinde onu yumuşamış olarak bulmaması için çelik gibi sertleşmelidir. Gençliği terbiye edenlerin en kutsal görevleri, bu çelik vücutlu gençleri gelecek için hazırlamak ve onları sevk ve idare etmekten ibarettir. Öğretim görevlilerinin işi sadece akıl ve hikmet telkin edip, ilim öğretmek değildir. "Kendi vücudu ile meşgul olmak herkesin şahsına ait bir iştir." fikri zihinlerden sökülüp atılmalıdır. Hiç kimse zürriyetinin ve bunun neticesi olarak milletinin zararına günah işlemek hürriyetine sahip değildir. Beden terbiyesi ile beraber, ruhun ve maneviyatın zehirlenmesine karşı da mücadele edilmelidir. Bizim dış hayatımızın tamamı ; sanki bir kış bahçesinde geçer. Burada cinsi tezahürler ve tahrikler filizlenir. Sinema ve tiyatrolarımıza bir göz atalım. Buralarda özellikle gençliğin ihtiyaç duyduğu gıdalara asla tesadüf edilmez. Bu inkarı imkansız bir gerçektir. Sinema binalarının vitrinlerinde, ilan duvarlarında en adi vasıtalara başvurarak, halkın dikkati çekilmek istenir. Bu şehvet dolu hava, gençlerin üzerlerinde birtakım tahriklere sebep olur. Halbuki gençlerin içinde bulundukları devre böyle şeylerle karşılaşmamaları gereken bir devredir. Bugünkü öğretim sisteminin ise gençliğe pek az memnuniyet verici faydaları olmaktadır. Vaktinden evvel olgun duruma gelen gençler, vaktinden evvel
yaşlanmaktadırlar. Mahkemelerden kulaklarımıza birtakım olaylar aksediyor. On dört ve on beş yaşlarındaki çocuklarımızın manevi hayatları hakkında korkunç ve kötü manzaralarla karşılaşıyoruz. Daha o yaşta frenginin kurbanı olunursa, buna kim hayret eder? Vücutları zayıf, düşünme güçleri çürümüş birçok gencin, büyük şehirlerin fahişeleri tarafından izdivaç sırrına erdirilmiş olduklarını görmek, bir sefalet değil de nedir? Hayır hayır! Fuhşu kaldırmak isteyen, önce fuhşa sebep olan ahlaki bozuklukları bertaraf etmelidir. Büyük şehirlerdeki medeniyetin ahlaki vebası olan pislik yuvaları, hiçbir şey gözetmeden ve çıkarılması muhtemel feryatlara kapılmadan kaldırılmalıdır. Gençlik bugün içine battığı bataklıktan çekip çıkarılmazsa orada boğulup yok olacaktır. Bu durumu görmek istemeyen bir kimse, hiç şüphe yok ki, gelecek nesillere istinat ettirilen atimizin yavaş yavaş fuhşa gark olmasındaki suça iştirak et mis demektir. Bu temizleme hareketi medeniyetimizin hemen her alanına yayılmahdır. Tiyatro, sinema, edebiyat, güzel sanatların diğer kolları, basın, duvar ilanları, sergiler medeniyetin ve devletin prensibi olan ahlaki bir fikrin hizmetine verilmelidir. Dış dünyamız, modern egzotizmin boğucu kokusundan ve
her türlü
sofuca ve ikiyüzlülükten kurtarılmalıdır. Bütün bu hususlar hakkında gaye
ve takip
edilecek yol,
milletimizin fizik ve ahlaki sıhhatini korumak olmalıdır. Ferdi hürriyete tanınan hak, ırkı kurtarmak görevi karşısında ikinci planda kalır. İşte ancak bu tedbirler alındıktan sonra, bizzat salgın hastalıkla mücadele, biraz başarı ümidi ile idare edilebilir. Fakat burada da yarım tedbirler bir işe yaramaz. En ağır ve en kesin tedbirlere başvurulmalıdır, iyi olma ümidini kaybetmiş hastalara, henüz sağlam bulunan hemcinslerine
hastalık bulaştırabilme imkanını vermek büyük hata olur. Bu şekil hareket, bir şahsa fenalık etmemek için yüz kişinin ölmesine göz yummak cinsinden bir davranıştır. Frengililer için, frengili çocuk yetiştirmek imkanını vermemek, akla uygun en doğru işi yapmak demektir. Bu hareket bir esasa göre ve gereği gibi yapıldığı takdirde, insanlığa karşı en yüce hislerle hizmet edilmiş olur. Böylesine bir hareket milyonlarca bedbahtı acılardan korur ve bizi yavaş yavaş şifaya kavuşturur. Bu yolda yürüme kararı, bütün zührevi hastalıkların ağır ağır yayılışına bir set olacaktır. Çünkü gerekirse, şifa bulmaları imkansız hastaların tecridine karar verilecektir. Frengi felaketine uğramış bir kimse için bu barbar bir tedbirdir. Fakat bu tedbir sayesinde günümüzdeki ve gelecekteki nesiller kurtarılmış olacaktır. Bir asrın geçici acıları, gelecek asırları felaketlerden kurtarabilir ve kurtarmalıdır. Frengi ve onun vasıtası olan fuhşa karşı mücadele insanlığın en büyük görevlerinden biridir. Çünkü burada tek ve dar çevreli bir meselenin halli değil, birbirini takip eden olaylar dolayısıyla o salgın hastalığı meydana getiren bütün bir fenalıklar serisinin yok edilmesi söz konusudur. Vücudun bu yarası, sosyal, ahlak ve ırki içgüdülerin doğurduğu bir hastalığın sonucudur. Eğer bu mücadele tembellik, sünepelik veya
korkaklık yüzünden
yapılmayacak olursa beş yüz yıl sonunda milletlerin ne hale gireceklerini şimdiden hayal etmek mümkündür. Tabiatın yaratıcısı ile alaya kalkışmadan hiçbir fert için Tanrı'nın hayali olduğu söylenemeyecektir. Eski Almanya bu salgına karşı acaba ne şekilde karşı koymuş-IU? Yapıları bütün
iş sakin
bir kafa
ile incelendiğinde, insanı şaşırtan >bir cevap alınır. Gerçi hükümet çevrelerinde bu hastalığın korkunç
tahribatı ve
bunların sonuçları ölçülmese bile, kabul edilmişti. Fakat bu salgına karşı mücadelede tamamen aciz kalınıyordu. Derin tedbirlerden çok, basit
mücadele usullerine başvuruluyordu. Orada burada frengi hakkında kesin veya nazari bazı fikirler söyleniyor, fakat hastalığa sebep olan şeylerin devamına fırsat
veriliyordu. Fler
fahişe muayeneden geçiriliyordu. Bu
muayene mümkün olduğu kadar ciddi tutuluyordu. Hastalık görülürse, fahişe hastaneye yatırıyordu. Fakat yüzeysel bir tedaviden sonra, hasta tam şifa bulmadan taburcu ediliyordu. Böylece fahişe insanlığın sağlam kalan kısmının üzerine yollanıyordu. Bir koruma ekibi kurulmuştu. Bu durumda, tamamen iyileşmemiş bir kimsenin her türlü cinsi münasebetten kaçınması gerekiyordu. Aksı halde cezaya çarptırılırdı. Gerçekten bu tedbir iyi idi. Fakat uygulamada hemen hemen olumlu bir sonuç vermedi. Eğer bu felakete uğramış olan bir kadın ise, çok defa kötü birtakım şartlar altında kendi sağlığını çalan erkeğin aleyhinde şahitlik yapmak üzere
mahkemeye gitmekten kaçınıyordu. Esasen bunun kadına bir faydası da yoktu. Hatta aksine bu işten zarar görecek olan kadındı. Çünkü
çevresinde dostluğunu kaybedecek ve kötü bakışlara hedef olacaktır. Hem de aynı akıbete uğramış bir erkekten daha çok kötülenecektir. Bir de frengiyi yayan bizzat koca ise, o zaman iş daha da karışacaktır. Bu durumda zavallı kadının kocasını şikayet etmesi gerekir mi? Eğer şikayet etmezse ne yapmalı? Erkeğe gelince o bu salgına maalesef kendiliğinden uğramıştır. Genellikle bu bela fazla içki içtikten sonra başına gelmiştir. Ele geçirdiği kadının durumu hakkında bir hüküm veremeyecek kadar
sarhoştur. Hastalıklı fahişeler bunu gayet iyi bilirler. Bundan dolayı sarhoş erkekleri avlarlar. Neticede gafil erkek frengiye yakalandıktan sonra ne
kadar düşünürse düşünsün artık o kadını hatırlayamaz. Hele iki büyük şehir olan Berlin ve Münih ile diğer kalabalık yerlerde buna şaşılmaması gerekir. Hem de erkeklerin çoğu bu büyük şehirlere civar illerden gelen kimselerdir. Büyük şehirlerin çekicilikleri karşısında tamamen
tecrübesizdirler. Ayrıca hasta olup olmadığını kim bilebilir? Birçok kereler iyi olduğu sanılan bir erkekte hastalık nüksediyor ve büyük felaketler hazırlıyor da insanın kendi si hiçbir şeyden şüphelenmiyor. îşte bu salgına karşı alınan kanuni tedbirlerin uygulamadaki sonucu hemen hemen bir hiçten ibaret kalıyordu. Fahişelerin de muayene usulleri aynı başarısız sonucu veriyordu. Hatta şifa bulma ihtimali bile şüpheli idi. Gerçek durum şöyle idi: Frengi bütün tedbirlere rağmen gittikçe daha büyük bir hızla yayılıyordu, işte bu sonuç bu usullerin ne kadar tesirsiz olduğunu açıkça ortaya
koymaktadır. Çünkü
tedbir diye
yapılanların çoğu yetersiz veya gülünç şeylerdi. Halkın ahlaki fuhşuna karşı hiç mücadele edilmiyordu. Bütün bunları önemsiz bir şey gibi saymaya eğilimi olan bir kimse, bu felaketin yayılışına dair istatistiklerin ortaya koydukları gerçekleri iyi niyetle incelesin ve son yüzyıl içindeki artışı mukayese etsin ve bu gelişme karşısında biraz aklını kullansın, eğer başından ayaklarına kadar nahoş ve soğuk bir ürpermenin dolaştığını hissetmezse, o bir eşeğin zekasına sahip demektir. Eski Almanya'da bu kadar kokmuş bir olay karşısında ne kadar zayıf ve yetersiz tedbirler alınmış olması da milletin bozulmasına bir işaret olarak kabul edilebilir. Her şeyin mücadeleden ibaret olduğu bu dünyada, mükafat bizim kendi samimiyetimizden ibaret olan bir mücadelede eğer kuvvet bulunmazsa, yaşama hakkımızı da kaybetmişiz demektir. Çünkü dünya, tamamen kesin hal çareleri uygulayan kuvvetlilerin malıdır, yarım tedbir alanların değildir. Eski
imparatorluğun en
açık bozulma
olaylarından biri de kültür seviyesinin ağır ağır düşüşüydü. Kültür derken,
bugün için
medeniyet kelimesi ile ifade edilen şeyden bahsetmiyorum. Daha on dokuzuncu yüzyılın sonlarında bizim sanatımıza o güne kadar henüz meçhul ve yabancı olarak kabul edilemeyecek bir unsur girmeye başlamıştı. Hiç şüphe yok ki, daha eski devirlerde birçok zevk hataları işlenmişti, fakat bu gibi durumlarda daha çok bir sanatkarın çıkması olaylarına tesadüf ediliyordu. Daha sonra gelen nesil bu sanatkarların eserlerinde bir dereceye kadar tarihi değer bulabilmişti. Çünkü bu hal, hiçbir sanat vasfı olmayan ve tamamen düşünce gücünün noksanlığı derecesine varan bir fikri düşüşten ileri gelen bir değişmenin ürünü değildi. Kültür seviyesinin düşüşünün görünümleri, daha sonraları siyasi çöküşün göze çarpması ile ortaya çıktı. Gerçekte komünizm; komünistliğin ı tek canlı kültür şeklidir ve onun fikir sahasındaki biricik görünü- I müdür. j. Bu teşhisi garip bulanlar, yalnızca komünistleştirilmek saadeti- j ne erişmiş devletlerin sınıfını incelesinler. Bu incelemeyi yapanlar, . devletçe resmen tanınan ve kabul edilen sanat olarak delillerin ve sembolistlerin garabetleri ile karşılaşacaklar, hayret ve dehşet içinde kalacaklardır. Onları kübizm ve dadaizm mefhumları altında on dokuzuncu asrın sonlarında tanıdık. Bavyera'da Sovyet Cumhuriyeti'nin kısa devri zamanında bu olay ortaya çıkmıştı. Daha o sıralar -; da, bütün resmi duvar
ilanlarının, gazetelerdeki reklamların sadece siyasi bozulmanın damgasını değil de kültür yönünden çöküşün işaretlerini taşıdıkları teşhis edilebilirdi. 1911 yılından bu yana lütüristlerin* ve kübistlerin* * saçma sözlerinde kendilerini göstermeye başlayan şekilde bir kültür yıkılışı altmış yıl önce olsa, vahametini gözlemlediğimiz siyasi çöküşe
kıyasla daha zor tahmin olunabilirdi. Altmış yıl önce dadaist adı verilen bir sergi imkansızdı ve bunu açmaya kalkan akıl hastanesine kapatılırdı. Bu salgın hastalık hayat yüzü göremezdi. Çünkü kamuoyu bunu kabul etmezdi. Devlet müdahale etmezlik yapamazdı. Keza bir milletin fikri çılgınlığın içine atılmasına engel olmak bir hükümet işi idi. Böyle bir gelişmenin günün birinde son bulması gerekirdi. Çünkü böyle bir sanat şekli gerçekten genel düşünüşü kapsadığı gün, insanlık için sonucu en ağır olan alt üst olmalardan biri meydana gelecekti. İnsan beyninin tersine doğru gelişmesi bu şekilde başlamış olacaktı, îşte bunun ne şekilde biteceği düşünülünce insan ister istemez titriyor. Son yirmi yıl içinde kültürümüzün gelişmesi incelenecek olunursa, gerici hareketlere ne kadar dalmış olduğumuz dehşetle görülür ve her tarafta kültürümüzü er geç öldürecek birtakım hastalıklı urlar yetiştiren tohumlara rastlarız. Burada da yavaşça seyreden bozulma halindeki bir dünyanın çökme olaylarını ayırt edebiliriz. Bu hastalığı yenemeyecek olan milletlerin vay haline! Bu hastalıklı olaylar Almanya'da hemen hemen her alanda görülebilirdi. Artık her şey en son noktayı da aşmış, uçuruma doğru * Fütürist: 1910 yılında italya'da ortaya çıkan ve geçmiş, şimdiki ve gelecek zamanların duyumlarını bir arada göstermeyi amaç edinen. ** Kübizm: 1910-1930 arasında eserler vermiş olan sanat okulu. Eşyayı geometrik biçimde göstermeyi amaç edinen. süratle gidiyor gibiydi. Tiyatronun seviyesi gitgide daha da düşü yordu. Eğer saray tiyatrosu sanatın fahişeleşmesi aleyhinde hareke
ı etmeseydi, kültür etkeni olan tiyatro sanatı kesin bir biçimde orta dan kalkacaktı. Birkaç istisna hariç, diğer sahne oyunları o halde idiler ki, bunlara gitmekten kaçınmak, millet için çok iyi bir
hareket olurdu.
Gençleri o sanat merkezlerinin(!) çoğuna
göndermemek, iç bünyedeki bozulmanın en esef verici işaretiydi. Bir müzenin
kapısına asılması gereken "gençlerin girmeleri yasaktır" ilanı hiç sıkılıp utanılmadan bu sanat merkezlerinin kapılarına konuyordu. Her şeyden önce gençliğin eğitimine yardımcı olmaları için faaliyet göstermeleri ve yaşlı kimselerin eğlencelerine hizmet etmemeleri gereken bu
yerlerde, bu
tedbirlere başvurulmasının garabetini bir kere düşününüz. Eski devrin dram yazarları bu tedbirler hakkında ne derlerdi? Kim bilir Sebiller nasıl galeyanla, Goethe nasıl bir hiddetle başını çevirirdi? Fakat yeni Alman şiiri karşısında Schiller, Goethe ve Shakespeare nedir ki? Eski, köhne ve modası geçmiş bir devrin, birer olayları! işte bu devrin göze çarpan ve en belirli vasfı budur. Bu devirde sadece
pis şeyler
meydana getirilmekle kalınmamış, ayrıca geçmişin büyüklükleri de lanetlenmiştir. Bu gibi olaylar her an göze çarpmaktadır. Bir devrin ve adamların eserleri ne kadar
basit ve
sefilane ise,
geçmişteki büyüklüğün ve şerefin işaretleri de o kadar nefretle karşılanır. Bu çeşit devletlerde tercih edilen şey, her türlü mukayese imkanını ortadan kaldırmak ve kendi adi malını menfaat olarak yalancılıkla sunmak için insanlığın geçmişteki hatıralarını silmekten ibarettir. Bundan dolayı her yeni kuruluş ne kadar adi ve esef verici ise, geçmiş devirlerin son kalıntılarını yok etmek için o kadar çaba gösterir. Halbuki insanlığın gerçek ve büyük bir yenileşmesi, eski nesillerin en güzel eserlerine kendini vermekle ve hatta onların değerlerini daha çok
göstermeye çalışmakla olur. Geçmiş devrin karşısında solgun bir duruma düşmekten korkmaz ve
insanlığın kültür hazinesine öylesine katılır ki, çok zaman eski eserlerin hatırasını devam ettirerek onlara
layık oldukları saygıyı göstermek için bizzat çaba sarf eder. Böylece yeni sanat eserlerine de devrin tam bir anlayışını sağlamak imkanı elde edilir. Dünyada kendi kendine değerli bir şey ortaya koyamayan ve bu çabayı göstermeyen bir kimse, gerçek sanat eserlerinin hepsine kın besler ve özellikle onları inkar eder, hatta tahrip etmekten büyük haz duyar. Bu sadece genel kültür alanındaki yeni hareketlerde değil, aynı zamanda siyasi olaylarda da böyledir. Bir devrim hareketi gerçekte ne kadar az bir değer taşırsa, o devrim hareketi eski şekillere o kadar çok kin besler. Burada da kendi eserini takdire layık gibi gösterme isteği, geçmişin iyi ve gerçekten yüksek değerde günümüze intikal ettirdiği herhangi bir şeyine karşı körü körüne bir kine sebep olabilir. Mesela büyük Frederic'in tarihi hatırası yok edilemedikçe Frederic Ebert ancak ilerisi için konan bir kayıt altında hayranlık doğurabilir. Şans Souci kahramanı eski
Bremen Semercisi ile kıyasta; ay karşısındaki güneş gibi yer alır. Ancak güneş battıktan sonra, ay görülebilmektedir, işte yeni ayların, yıldızlara karşı besledikleri kinin sebebi buradadır. Kader bir süre için iktidarı herhangi bir değersiz herifin kucağına attığı zaman, o kimse geçmişi sadece
çamura sokmakla ve lanetlemekle yetinmez, kendisini yüzeysel araçlarla eleştiriden kurtarmaya çalışır. Bu konuda ibret alınacak örnek yeni Alman Reich'ının korunma kanunlarıdır. Yeni bir fikir, yeni bir görüş yeni bir dünya düşüncesi, yeni iktisadi ye siyasi hareketler, bütün geçmişi inkar etmeye, onu kötü veya değersiz göstermeye kalkışırsa, sadece bu davranış, insanın son derece ihtiyatlı ve kuruntulu olmasına yetmelidir. Çok zaman böyle bir kinin ortaya çıkışı, ya o kini besleyen adamın pek değersiz olması, ya da kötü bir niyetin bulunmasıdır, insanlığın gerçekten hayırlı bir yenileşmesi, daima ve sonsuza kadar son sağlam, temelin bulunduğu yerde inşaata başlama işini üstüne alacaktır. O günümüzdeki kurulu gerçeklerden faydalanmaktan
utanmayacak ve çekinmeyecektir. Çünkü bütün kültür, insanın kendisi gibi, ancak uzun bir gelişmenin sonucudur. Bu gelişmede her nesil binayı inşa etme hususunda kendi taş ve harcını getirmiştir. Demek ki devrimlerin ruhu ve gayesi bu binayı yıkmak değil, kötü olan veya kötü yapılmış şeyi ortadan kaldırmak, var olan şeyin yanında yeniden ortaya sağlam ve daha fazla bir şey koymaktan ibarettir. Ancak böyle yapılırsa insanlığın gelişmesinden söz edilebilir ve ondan söz etmek hakkı mevcut olabilir. Yoksa dünya hiçbir vakit karışıklıktan kurtulamaz. Çünkü bu halde her nesil geçmişi inkar etmek hakkını kendinde bulacaktır. Böylece her nesil, bir işe girişmeden geçmiş devirlerde yapılanları yok etmek
hakkına sahip
olduğunu iddiaya
kalkışacaktır. Savaştan önceki kültürümüzün genel durumundaki en hüzün verici taraf, sadece estetik ve genel görünüşü itibariyle kendi alanında yenilikler ortaya kovmaktan aciz oluşu değildi. Esef yaratan durum kendinden daha büyük olan geçmiş devrin kültürünü lekelemek ve ortadan silmek hususunda beslenen kin idi. Sanatın bütün dallarında, özellikle tiyatro ve edebiyatta yirminci yüzyılın başından itibaren daha önemsiz ve daha az eser meydana getirildi. Moda en iyi eserleri aşağılıyordu. Eski eserler, adı ve zamanı geçmiş köhne şeyler olarak gösteriliyordu. Sanki bu devirde, kendi utandırıcı yetersizlikleri bir yüksek eser vermiş gibi... işte geçmişin başarısını, halin gözlerinden uzak tutmak ve örtmek için sarf edilen çaba, bize gelecek günlerin havarilerinin ne mal olduklarını açıkça göstermektedir. Bu faaliyete dikkatle bakılırsa, yeni veya sahte kültür
hareketleri söz
konusu olmadığı
anlaşılırdı, Sarf edilen çaba, bizzat medeniyetin temellerini yıkmak içindi. Böylece o güne kadar sağlam kalmış olan güzel sanatlar, düşünceler ve hisler çılgınlığın bataklığına, mümkün olduğu kadar derin batırılacak ve manevi yönden siyasi komünizme yol açılacaktı. Pericles asrı
Download 2,6 Mb. Do'stlaringiz bilan baham:
|
Bosh sahifa
юртда тантана
Боғда битган
Бугун юртда
Эшитганлар жилманглар
Эшитмадим деманглар
битган бодомлар
Yangiariq tumani
qitish marakazi
Raqamli texnologiyalar
ilishida muhokamadan
tasdiqqa tavsiya
tavsiya etilgan
iqtisodiyot kafedrasi
steiermarkischen landesregierung
asarlaringizni yuboring
o'zingizning asarlaringizni
Iltimos faqat
faqat o'zingizning
steierm rkischen
landesregierung fachabteilung
rkischen landesregierung
hamshira loyihasi
loyihasi mavsum
faolyatining oqibatlari
asosiy adabiyotlar
fakulteti ahborot
ahborot havfsizligi
havfsizligi kafedrasi
fanidan bo’yicha
fakulteti iqtisodiyot
boshqaruv fakulteti
chiqarishda boshqaruv
ishlab chiqarishda
iqtisodiyot fakultet
multiservis tarmoqlari
fanidan asosiy
Uzbek fanidan
mavzulari potok
asosidagi multiservis
'aliyyil a'ziym
billahil 'aliyyil
illaa billahil
quvvata illaa
falah' deganida
Kompyuter savodxonligi
bo’yicha mustaqil
'alal falah'
Hayya 'alal
'alas soloh
Hayya 'alas
mavsum boyicha
yuklab olish