Microsoft Word tanbehul gofilin ziyouz com doc

Muhammad), Siz ularning mollaridan bir qismini o‘zlarini poklab-tozalaydigan 
sadaqa sifatida oling" (Tavba,103). 
 
3. Sadaqa qilish kasallik va balolarni daf qiladi. 
 
448. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam aytadilar: "Kasallaringizni sadaqa bilan 
davolanglar". 
 
4. Sadaqa qilishda miskinlarga xursandchilik ulashish bor. Amallarning afzali mo‘minlarni 
xursand etishdir. 

---

Tanbehul g’ofilin. Al-Faqih Abu Lays as-Samarqandiy 
 
 
www.ziyouz.com kutubxonasi 
193
 
5. Sadaqada molning barakasi va rizqning keng bo‘lishi bor. Alloh taolo aytgandek: 
"Ne bir narsani infoq-ehson qilsangizlar, Alloh uni to‘ldirur" (Saba’, 39). 
 
Oxiratdagi beshta xislat: 
1. Sadaqa qattiq issiqda egasiga soya bo‘ladi. 
2. Sadaqa qilganning hisob yengil kechadi. 
3. Sadaqa amallarni mezonda og‘ir qiladi. 
4. Sirotdan o‘tishga ruxsatnoma. 
5. Jannatdagi darajalarni ziyoda etadi. 
 
Agar sadaqada miskinlarning duosidan boshqa fazilat bo‘lmaganda ham, oqil kishi unga 
rag‘bat qilmog‘i vojib bo‘lardi. Endi unda Allohning roziligiyu shaytonning g‘azabi bo‘lsa, 
qanday qilib rag‘bat etmasin. 
 
449. "Kishi yetmishta shaytonning soqolini bo‘shatmaguncha sadaqa qilishga qodir 
bo‘lolmaydi". 
Bu ishda solihlarga ergashish bor. Chunki solihlar sadaqa qilishga qattiq e’tibor berar 
edilar. 
 
Faqih aytadilar: Ummu Zarr (r.a.) Oyisha onamizning (r.a.) oldilariga kirib turardilar. U 
zot aytadilar: "Bir kuni Abdulloh ibn Zubayr (r.a.) Oyishaga ikki qopchada bir yuz sakson 
ming dirham yubordilar. Shu kuni Oyisha ro‘zador edilar. Keyin odamlarga tarqata 
boshladilar. Kechqurungacha oldilarida dirhamdan hech narsa qolmadi. Kech kirgach: 
"Ey joriya, iftorligimni keltir", dedilar. Joriya non bilan yog‘ keltirdi. Oyisha (r.a.): 
"Dirhamlarni bo‘layotib o‘zimizga ham olib qolganingda bir dirhamga go‘sht olardik", 
dedilar. Joriya aytdi: "Meni koyimang, agar eslatganingizda edi, shunday qilardim". 
 
Urva ibn Zubayr aytadilar: "Men Oyisha onamizning (r.a.) yetmish ming dirham sadaqa 
qilganlarini ko‘rdim. Ko‘ylaklarining yoni esa yamoqli edi". 
 
Zikr qilinishicha, Abdul ibn Hasanga ellik ming dirham meros qoldi. Shunda birodarlariga 
bir hamyonni yuborib aytdiki: "Birodarlarimga jannat so‘rar edim, endi qanday qilib 
ulardan dunyoni qizg‘anayin". 
 
Xabarda zikr qilinadi: Bir xotin Hasson ibn Abu Sinonning oldiga kelib, biron narsa 
berishini so‘radi. U kishi xotinga qaradi, u g‘oyat chiroyli edi. "Ey g‘ulom, unga to‘rt yuz 
dirham bergin", dedi. Unga: "Ey Allohning bandasi, bu xotin sendan bir dirham so‘radi, 
sen esa to‘rt yuz dirham berding", deyishdi. Hasson aytdi: "Uning chiroyini ko‘rib, u 
qiynalib qolganda, gunohga kirib ketishidan qo‘rqdim va uning behojat bo‘lmog‘ini 
xohladim. Shoyad shunda biror kishi unga rag‘bat qilib nikohiga olsa". 
 
Xabarda keladi: Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam sahobalaridan biriga qo‘yning 
boshini hadya qildilar. U sahobiy falonchi birodarim mendan ko‘ra muhtojroq, deb haligi 
narsani unga yubordi. Keyin unisi ham xuddi shunday o‘ylab, boshqa kishiga yubordi. 
Shunday qilib, bu narsa yetti uyni aylanib, birinchi kishinikiga qaytdi. So‘ngra ushbu 
oyat tushgan ekan: 
 
"Garchi o‘zlarida ehtiyoj bo‘lsa-da, o‘zlarini qo‘yib, (o‘zgalarni) iysor-ixtiyor 

---

Tanbehul g’ofilin. Al-Faqih Abu Lays as-Samarqandiy