O‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi buxoro davlat univеrsitеti

Adabiyotshunoslik–(ar.  –adab,  fors.  tanish,  o‘rganish)–  badiiy  adabiyotning 
kelib  chiqishi,  mohiyati,  rivojlanish  qonuniyatlari,  ijtimoiy  aloqalarni  o‘rganuvchi 
fan. A.ning obyekti bo‘lmish badiiy adabiyotga taalluqli ilmiy muammolar ko‘lami-
predmeti  juda  keng.  Zamonaviy  A.  fani  uchta  asosiy  sohadan  tashkil  topadi: 
adabiyot  tarixi,  adabiyot  nazariyasi  va  adabiy  tanqid.  Uning  matnshunoslik, 
manbashunoslik, bibliografiya singari yordamchi sohalari ham mavjud. 
Allegoriya–(yun. allos-o‘zgacha, agoreuo-gapiraman)– 1) mavhum tushuncha 
yoki hodisani konkret narsa orqali ifodalashga asoslangan ko‘chim turi. Mas. tulki–
ayyorlikni ifodalaydi. 
Alliteratsiya–  (lot.al-  yonida,  litera–harf)  –  she’riy  nutqda  (nasrda  nisbatan 
kam)  bir  xil  undosh  tovushlarning  takrorlanishiga  asoslangan  ifodaviylikni 
kuchaytiruvchi  vosita,  takrorning  fonetik  sathdagi  xususiy  ko‘rinishi.  Mas. 
sochilgan sochingdek sochilsa siring (Cho‘lpon). 
Annotatsiya–  (lot.  annotatio-  izoh,  sharh)  –  asar  mazmunining  qisqacha 
bayoni.  Noshirlik  amaliyotida  kitoblarning  ichki  muqovasida,  ilmiy  maqolalarning 
sarlavhasidan keyin beriladi. A. asarning o‘ziga xos pasporti bo‘lib, u bilan umumiy 
tarzda tarzda tanishtiradi. 
Antologiya–  (yun.  guldasta)–  biror  milliy  adabiyot,  davr,  adabiy  yo‘nalishga 
mansubligi  jihatidan  tanlangan  ijodkorlar  asarlaridan  namunalarni  jamlovchi 
to‘plam. 
Aforizm  –(yun.  ta’rif,  ixcham  ifoda)  –  muallifi  ma’lum  bo‘lgan,  ixcham 
shaklda va ta’sirli ifoda etilgan umumlashma fikr.