O‘zbekiston tarixi (IV asrdan XVI asrgacha)

“mulki sultoniy” 
deb  yuri til gan. 
Hukmron sulola vakillari, mulkdor dehqon va aslzo dalarning 
tasarrufidagi  katta-katta  yer  maydonlaridan  tor tib  mehnatkash 
qishloq aholisiga tegishli mayda xususiy yer 
largacha “mulk 
yerlari” hisoblangan. Masjid xona qoh va madrasalarga vaqtincha 
yoki abadiy foydalanish uchun berilgan yerlar “vaqf yerlari” 
deb atalgan. Bunday turlardagi yerlardan foydalanuvchilarning 
barchasi dav latga hosilning 1/3 hajmida xiroj to‘lar edi. 
Oliy martabali ruhoniylar va sayyidlar qo‘l ostidagi yerlar 
“mulki xos” 
deb yuritilgan. Bunday imtiyozga ega bo‘lgan 
mulkdorlar davlatga ko‘pincha hosilning 1/10 hisobida ushr 
soli g‘ini to‘lagan, xolos. Hukmron sulola hamda oliy tabaqa 
vakil lariga davlat oldidagi xizmatlari evaziga hadya qilingan 
yerlar – 
mulki iqto 
yerlari deb yuritilgan.
Bundan  tashqari,  qishloq  jamoalari  tasarrufida  ham  ma’lum 
hajm da yer maydonlari saqlanib, ular