O‘zbekiston tarixi (IV asrdan XVI asrgacha)

Hunarmandchilik.
 
Movarounnahrning 
Samarqand, Buxo-
ro,  Toshkent, Shohruxiya, Termiz, Shahrisabz, Qarshi 
va boshqa ko‘pgina shaharlari hunarmandchilik markaziga 
aylanadi. Shaharlarda hunarmandchilik mahallalarining soni 
ortib, kasb-hunar bilan bog‘liq bo‘lgan yangi-yangi guzarlar, 
ko‘cha-ko‘ylar, bozor rastalari, timlar va toqlar (usti gumbazli 
bozor) paydo bo‘ladi. Ko‘pgina shaharlarda zargarlik, miskarlik, 
ignasozlik, sovut sozlik, toshtaroshlik, shishasozlik, ko‘n chilik 
kabi hunar mandchilik mahallalari bo‘lgan.
O‘rta asr hunarmand chili gida kulolsozlik eng rivoj topgan 
sertarmoq sohaga aylanadi. Bu davrda tosh yo‘nish, unga 
sayqal berib, o‘ymakor naqshlar va xushxat yozuvlar bitish 
san’ati kamolotga yetadi. Samarqandda Bibi 
xonim jome 
masjidida Qur’onni qo‘yish uchun o‘rnatilgan ul kan tosh lavh, 
Go‘ri Amirdagi nefrit qabrtoshi, Shohizinda (Shay hizinda) va 
boshqa joylardagi sag‘analarga jimjimador naqshlar berilib, 
o‘ymakor oyatlar, marsiyalar va tarixiy qaydnomalar yozil gan.
Samarqand hunarmandchiligida, ayniqsa, qog‘oz ishlab 
chiqa 
rish alohida o‘rin tutadi. Samarqand qog‘ozi o‘rta asr 
Sharq xattotligida g‘oyat mashhur bo‘lib, uning ma’lum bir 
qismi chet o‘lkalarga chiqarilgan.