O‘zbekiston tarixi (IV asrdan XV asr boshlarigacha)

Chin-
gizxon
Xorazmshohlar davlatining ichki ziddiyatidan to‘la 
xabar dor edi.
Xorazmshoh bilan sarkardalar o‘rtasida mavjud ixtiloflar 
avvalboshdanoq mavjud ustunlikdan foydalanishga imkon 

---

67
bermadi. Urush boshlanishi arafasida bo‘lgan harbiy kengashda 
ular o‘rtasidagi kelishmovchilik yaqqol namoyon bo‘ldi. Ken-
gashda dushmanga zarba berishning yagona rejasini yak dillik 
bilan belgilab olish o‘rniga fikrlar bo‘linib ketdi. 
Sul ton 
Muhammad
ning
 
og‘li
 Jaloliddin
, Xo‘jand hokimi
 Temur 
Malik 
singari sarkardalar harbiy kuchlarini asosiy nuqtalarga 
to‘plab, dushmanga zarba berishni taklif etadilar. Biroq Sulton 
katta qo‘shinni bir joyga to‘plashdan qo‘rqar edi. Sulton 
nazarida bir joyga to‘plangan qo‘shin uni taxtdan ag‘darib 
tashlashi mumkin edi. Shuning uchun ham harbiy kengashda 
sulton o‘z qo‘shinlarini turli shaharlarga bo‘lib yuborib, 
urushda mudofaa taktikasini qo‘llashga qaror qiladi. Shu tariqa 
mamlakat katta xavf ostida qoldi.
O‘tror qamali.
 
1219-yilning kuzi
da 
Chingizxon
Xorazm-
shohga qarshi yurish boshlaydi. 
Chingizxon
ning o‘trorliklardan 
o‘chi borligidan mo‘g‘ullar qo‘shini dastlab Sirdaryo bo‘yida 
joylashgan 
O‘tror 
shahri ustiga yurish qildi. 
O‘tror
mustahkam 
qal’ali chegara shahar edi. Qal’a noibi 
G‘oyirxon 
(Inolchiq) va 
sarkarda 
Qoracha Hojib 
boshchiligida mo‘g‘ullarga qarshi jang 
qildilar. Manbalarga ko‘ra, O‘tror qamali 
5 oy 
davom etgan. 
O‘tror mudofaasining eng og‘ir paytida 
Qoracha Hojib 
o‘z 
qo‘shini bilan shahar darvozasidan chiqib, mo‘g‘ullarga taslim 
bo‘lgan. Biroq xiyonatkorlarni mo‘g‘ullar ham kechirishmagan. 
Ular