O’zbеkiston Rеspublikasi Oliy va o`rta maxsus

Muhitning magnit singdiruvchanligi. Agar tokli o'tkazgich yor­damida turli moddalarda magnit maydonlari hosil qilinib, tokli kontur yordamida o'rganilsa, berilgan nuqtadagi magnit induksiyasi moddaning turiga, ya'ni muhitning xossalariga bog'liqligiga ishonch hosil qilish mumkin. В va В ₀ lar mos ravishda berilgan bir jinsli izotrop muhit va vakuumdagi magnit induksiyalar bo'lsin. Ularning nisbati bilan aniqlanadigan kattalik muhitdagi magnit induksiya vakuumdagiga nisbatan necha marta katta (yoki kichik) ekanligini ko'rsatadi va unga muhitning magnit singdiruvchanligi deyiladi. U birliksiz kattalik bo'lib, moddaning turiga va haroratga bog'liq. Vakuum uchun µ = 1.
Magnit maydon induksiyasi va mikrotoklar. Yuqorida ta'kidlab o'tilganidek, Amper gipotezasigamuvofiq istalgan jismdaelek-tronlarning atomlar va molekulalardagi harakati natijasida vujudga keladigan mikrotoklar mavjuddir. Bu mikrotoklar o'zlarining magnit maydonlarini hosH qiladilar va tashqi maydon, ya'ni makrotok ta'sirida o'z yo'nalishlarini o'zgartirishlari mumkin. Natijada ular jismda qo'shimcha magnit maydon hosil qiladilar. Magnit induksiyavektori В makrotok va mikrotoklar hosil qiladigan natijaviy magnit maydonni xarakterlovchi kattalikdir. Tabiiyki, turli muhitlar uchun mikrotoklarning maydonlari turlicha bo'lganligi sa-babli В ning qiymati ham turli muhitlar uchun turlicha bo’ladi.
Makrotoklarning o'zlari hosil qiladigan magnit maydon esa kuchlanganlik vektori H bilan tavsiflanadi. В va H orasida (93.5) bog'lanish mavjudligini ko'rdik. Magnit singdiruvchanlik u — makrotoklarning magnit maydoni H , muhitning mikrotoklari may-doni hisobiga necha marta o'zgarishini ko'rsatadi.
Bio — Savar — Laplas qonuni
M a z m u n i: Bio—Savar—Laplas qonuni; magnit induksiya vek­tori uchun superpozitsiya prinsipi; aylanmatokning magnit maydo­ni.
Bio—Savar—Laplas qonuni. Turli shakldagi o'zgarmas tokning magnit maydonlari fransuz olimlari J.Bio (1774—1862) va F.Savar (1791—1841) tomonlaridan o'rganilgan. Tajribalar natijasi esa fransuz fizigi va matematigi P.Laplas (1749—1827) tomonidan umumlashtirilgan.