O„zbekiston respublikasi oliy va o„rta maxsus ta‟lim vazirligi toshkent moliya instituti

taqsimlanishi  to„g„risida  mulohazalar»  (1766)  nomli  asosiy  iqtisodiy 
asarini,  tugallanmasdan  qolgan  «Qiymat  va  pul»  (1769)  kitobi  va 
boshqa asarlarini yozdi. Ulardagi fikrlar umuman fiziokratik qarashlarga 
hamda  bozor  iqtisodiy  munosabatlari  tamoyillariga,  eng  avvalo,  erkin 
raqobat va erkin savdo tamoyillariga asoslangan.  
1774-yili  qirol  Lyudovik  XVI  A.Tyurgoni  moliya  bosh 
nazoratchisi  lavozimiga  (moliya  vaziri  lavozimi  bilan  bir  xil)  tayinladi. 
Bu  lavozimda  ikki  yilga  yaqin  ishlagan  A.Tyurgo  davlat  xarajatlarini 
kamaytirishga  erisha  olmagan  bo‗lsada,  lekin  mamlakat  iqtisodiyotini 
har  tomonlama  erkinlashtirish  uchun  imkoniyat  yaratib  beruvchi  bir 
qator  farmon  va  qonun  loyihalarini  amalga  oshirishga  muvaffaq  bo‗ldi. 
Ammo  uning  har  bir  islohotga  oid  yangiliklari  parlamentda  o‗zining 
monopol  mavqeyini  saqlab  qolishga  intilgan  amaldorlar  tomonidan 
qattiq  qarshilikka  duch  keldi.  Shu  sababli  uning  islohotlari  ko‗p  vaqt 
amal qilmadi. 1776-yili A.Tyurgo iste‘foga chiqqach, ular bekor qilindi.  
A.Tyurgo  vazir  sifatida  amalga  oshirgan  asosiy  islohotlar: 
mamlakat  ichkarisida  don  va  uning  erkin  savdosining  tashkil  etilishi; 
qirollikka erkin don olib kelish va undan boj to‗lovlarisiz erkin don olib 
chiqish;  natural  yer  majburiyatining  pullik  yer  solig‗i  (o‗lpon)  bilan 
almashtirilishi; sanoat sohasida tadbirkorlikning rivojlanishiga to‗sqinlik 

---

105 
 
qiluvchi hunarmandchilik sexlari va gildiyalarining (yirik savdogarlar va 
hunarmandlar birlashmasi) bekor qilinishi va boshqalar hisoblanadi.  
Ish  haqi  nazariyasi.  Xuddi  fiziokratlarga  o‗xshab,  A.Tyurgoning 
tasdiqlashicha,  dehqon  barcha  ishlarda  birinchi  harakatlantiruvchi  kuch 
hisoblanadi;  u  o‗z  yerida  barcha  hunarmandlarning  ish  haqini  yaratadi. 
Ish  haqiga  nisbatan  ko‗proq  ishlab  chiqaruvchi  yagona  mehnat  bu  – 
dehqon  mehnatidir.  U  merkantilistlarni  tanqid  qilgan  holda  millatning 
boyligi,  deb  eng  avvalo,  yerni  va  undan  olinadigan  «sof  daromadni» 
hisobladi.  
A.Tyurgo  ish  haqini  F.Kene  kabi  yashash  vositalari  minimumiga 
bog‗lab  tushuntiradi.  Ammo  A.Tyurgo  undan  farqli  ravishda,  ish 
haqining  yashash  vositalari  minimumiga  kelib  taqalish  mexanizmini 
ochib  bermoqchi  bo„ldi.  Ish  haqini  ishchining  hayoti  uchun  zarur 
bo‗lgan  yashash  vositalari  minimumi  darajasiga  pasaytiruvchi  bunday 
mexanizm uning fikricha, mehnatga bo‗lgan talabning mehnat taklifidan 
orqada qolib ketishi, ishchilar o‗rtasidagi raqobatning rivojlanmaganligi 
hisoblanadi.  
Sinflar nazariyasi.  A.Tyurgo  F.Kenega  o‗xshab jamiyatni uch  sinfga 
ajratadi: unumli sinf (qishloq xo‗jaligi ishlab chiqarishi bilan band bo‗lgan 
kishilar);  unumsiz  sinf  (sanoat  va  boshqa  moddiy  ishlab  chiqarish 
tarmoqlarida  va  xizmat  ko‗rsatish  sohasida  band  bo‗lgan  kishilar);  yer 
egalari  sinfi.  Lekin  birinchi  ikkita  sinfni  «ishlovchilar  yoki  ish  bilan  band 
sinflar»  deb  ataydi.  Ularning  har  biridagi  odamlarni  ikki  toifaga  bo‗lib 
ko‗rsatadi,  ya‘ni  tadbirkorlar  yoki  avans  beruvchi  kapitalistlar  va  ish  haqi 
oluvchi  oddiy  ishchilar.  Shu  bilan  birga  olimning  tasdiqlashicha,  aynan 
unumsiz sinf «ish haqi oluvchi jamiyat a‘zolari»ni o‗z ichiga oladi.  
Qiymat, pul va  foiz nazariyalari.  A.Tyurgo  qiymat, baho  va pulni 
tahlil  qildi.  Uning  bu  sohadagi  fikrlari  o‗ziga  xos  xarakterga  ega  va 
qiymatning mehnat nazariyasidan farq qiladi. A.Tyurgo tovarning narxi 
sotuvchi  va  xaridorlar  istagining  intensivligi  bilan  aniqlanishi 
to‗g‗risidagi  g‗oyani  ilgari  surdi.  Bunda  kamyoblik  tovar  narxini 
―baholashda asosiy unsurlardan biri‖ hisoblanadi. Keyinchalik bu g‗oya 
zamonaviy baho nazariyasining shakllanishida ijobiy o‗rin tutadi.  
A.Tyurgo iqtisodiyotda proteksionizm siyosatining salbiy tomonini 
ko‗rsatib berdi. Uning fikricha, «olish va sotishdagi umumiy erkinlik bir 
tomondan,  sotuvchiga  ishlab  chiqarishni  rag‗batlantiruvchi  narxni, 
ikkinchi  tomondan,  xaridorga  eng  yaxshi  tovarni  eng past  bahoda  sotib 
olishni ta‘minlashning yagona vositasidir».  

---

106 
 
A.Tyurgo  pulni  o‗z  mohiyatiga  ko‗ra  tovarlar  dunyosidagi  bir 
tovar  sifatida  ta‘riflab,  ayniqsa,  «oltin  va  kumushni  boshqa  har  qanday 
materialga  nisbatan  (moneta)  tanga  xizmatini  o‗tashga  yaroqli»,  deb 
hisobladi,  negaki,  ular  tabiatan  moneta  bo‗lib  yaralgan,  buning  ustiga 
har qanday kelishuv va qonunlardan qat‘iy nazar hamma uchun umumiy 
moneta  bo‗lib  qoladi.  Uning  fikricha,  pul,  ya‘ni  oltin  va  kumushning 
bahosi  nafaqat  barcha  boshqa  tovarlarga  nisbatan  o‗zgarib  turadi,  balki 
bir-biriga  bo‗lgan  nisbati,  kam  yoki  ko‗pligiga  qarab  ham  o‗zgarib 
turadi.  A.Tyurgo  qog‗oz  pullarning  miqdori  yaratilgan  tovar  va 
xizmatlarning  miqdoriga  mos  kelmagan  sharoitda  bunday  pullardan 
foydalanish  noqulayliklari  to‗g‗risidagi  qoidani  dalillar  bilan  isbotlab 
berdi.  
A.Tyurgo  ssuda  (pul)  foizini  tadqiqot  qilar  ekan,  qarzga  olingan 
pulni  ustamasi  bilan  qaytarishga  jinoyat  sifatida  qaraydigan 
nasihatgo‗ylar bid‘atlarini qoraladi. Uning ta‘kidlashicha, qarz beruvchi 
qarz  vaqti  davomida  ushbu  qarzga  bergan  puli  uchun  olishi  mumkin 
bo‗lgan  daromadni  yo‗qotadi,  qarz  oluvchi  esa  bu  pulni  samarali 
ishlatib, ancha foyda ko‗rishi mumkin. Ko‗rinib turibdiki, qarz beruvchi 
qarz  oluvchiga  ozor  yetkazayotgani  yo‗q,  aksincha,  birinchisining 
pulidan  ikkinchisi  foyda  ko‗rayapti.  Ana  shu  foyda  qarz  oluvchini  foiz 
to‗lash  sharti  bilan  qarz  olishga  undovchi  asosiy  kuch  hisoblanadi.  U 
foizni  foydadan  to‗laydi.  Demak,  A.Tyurgoning  fikriga  ko‗ra  bunday 
«kelishuvdan»  qarz  beruvchi ham, qarz  oluvchi ham  manfaatdor.  Joriy 
foizga  kelsak,  A.Tyurgo  bo‗yicha,  u  bozorda  kapitalning  ko‗p  yoki 
kamligini  ko‗rsatuvchi  termometr  vazifasini  o‗taydi,  xususan,  foizning 
past bo‗lishi bu kapital ko‗pligi natijasidir.  
 
Iqtisodiy  ta‘limotlar  tarixida  fiziokratlar  o‗ziga  xos  o‗rinni 
egallaydi.  A.Smit  o‗z  vaqtida:  «fiziokratizm  tizimi  qanchalik