|
4.5.2. Sayohatlarda birinchi tibbiy yordam berish usullari
Sayohatlar jarayonida jarohatlanish yoki boshqa tasodiflar
bo‘lmasligiga hech kim kafolat bera olmaydi. Qatnashchilarni
tartib-qoidalar bilan qurollantirish, ularni doimiy ravishda
nazorat qilib, kuzatib borish natijasida ko‘ngilsiz hodisalarning
kamroq bo‘lishiga erishish mumkin. U yoki bu sabablar oqibatida
quyidagi hodisalar bo‘lishi mumkin.
1.
Yiqilish, surinish, dumalab ketish oqibatida terining shi-
linishi, bo‘g‘inlarning cho‘zilishi yoki qo‘zg‘alishi, suyaklarning
chatnashi (yorilishi) yoki sinishi mumkin.
2.
Tosh, shox va boshqa o‘tkir uchli narsalarga urilish, yiq-
ilish oqibatida mushaklarning yirtilishi (kesilishi), qon tomirla-
rining yorilishi (uzilishi) natijasida ko‘p qon yo‘qotish mumkin.
3.
Ehtiyotsizlik sababli ovqat pishirish, choy qaynatish,
gulxan yoqish yoki atroflarda olov yonishi (pojar) tufayli badan,
a’zolarning kuyishi sodir bo‘ladi.
4.
Quyoshda yalang‘och bo‘lib ko‘p yurish, yotish oqibatida
nurlanish (quyosh urishi) vujudga keladi.
5.
Daryo, katta ariq, kanal, ko‘l, ko‘lmaklarda cho‘milib
cho‘kib yoki oqib ketish natijasida ko‘p suv yutib hushdan ketish
mumkin.
89
6.
Yoqimsiz, eski (achigan) ovqatlar, zamburug‘, qo‘ziqorin
va yovvoyi mevalarni (olcha, jiyda, do‘lana, olxo‘ri, yong‘oq va
hokazo) iste’mol qilish natijasida ko‘ngil aynish, qusish, qorin
og‘rig‘i va hokazo bo‘ladi.
7.
Surunkali (xronik) kasalliklarning (ich ketish, yo‘talish,
bosh og‘rig‘i, buyrak shamollashi va hokazo) asoratlari qo‘zg‘al-
ishi kabi illatlar ham sodir bo‘lishi mumkin. Yuqorida keltirilgan
voqealar va yana boshqa hodisalar tibbiy bilimlarga yetarlicha
ega bo‘lmasligining oqibatidir, deyish ham mumkin. Shu sabab-
dan bir kunlik, tunab kelish, ayniqsa, ko‘p kunlik sayohatlarda
tibbiy xodimning (shifokor yoki feldsher, hamshira) bo‘lishi
shart. Ularga maxsus tayyorlangan sanitarlar (qatnashchilar
hisobidan) va ma’lum darajada tibbiy malakaga ega bo‘lgan
bevosita yordam berishlari lozim bo‘ladi. Tibbiyot xodimlari
sayohat sharoitlarini bilishlari, zarur bo‘lgan dori-darmonlar,
texnik vositalar, moslamalarni olib yurishlari shartdir. Shunday
bo‘lsa-da, sayohat qatnashchilarining deyarli barchasi birinchi
tibbiy yordam ko‘rsatish qoida va usullarini sayohatlar davomida
(musobaqa-slyot) amalda yana sinab ko‘rishlari lozim. Zaruriyat
bo‘lganda esa amaliy yordam ko‘rsatish kerak bo‘ladi.
Ularni quyidagi usullar bilan amalga oshirishga to‘g‘ri
keladi:
1. Yengil yaralarni artib-tozalab (spirt yoki odekalon)
bog‘lash.
2.
Qon tomirlaridan qonning otilib yoki to‘xtovsiz oqib
turgan joyning yuqori qismini qisib (jugut yoki ro‘mol bilan)
bog‘lash.
3.
Qo‘l yoki oyoqlarning bo‘g‘ini chiqsa yoki suyaklar sinsa
yog‘ochlardan moslama (shina) yasab uni qo‘shib bog‘lash.
4.
Yurish holiga ega bo‘lmaganlarni 2–3 kishi bo‘lib qo‘lda
yoki tayoqlardan yasalgan zambillarda (nosilka) ko‘tarib tegishli
joyga olib borish.
5. Kuyishning darajalariga qarab yog‘ (vazelin) surtish va
bog‘lash.
90
6. Suvda cho‘kib yoki yiqilib hushsiz bo‘lganlarga sun’iy
nafas oldirish, og‘ziga puflash. Ichidan suvni chiqarish uchun uni
qorni bilan tizzaga yotqizib, belidan (orqasidan) bosish, og‘zini
ochib ro‘molni (qoshiq yoki birorta buyum) tishlatish.
Bemor nafas olmasa, uning og‘zini zo‘rlab bo‘lsa-da ochish
va ro‘mol, do‘ppi (shapochka) yoki biron buyumni tishlatib
qo‘yib tilini barmoqlar bilan tortish, chiqarish, ko‘kragini (o‘pka
va yurak usti) sekin-sekin bosish lozim bo‘ladi.
Og‘ir ahvoldagi bemor yoki jarohatlanganlarni yaqin
atrofdagi shifoxonaga (medpunkt) yetkazish yoki u yerga borib
telefon orqali tibbiy xodimlarni yordamga chaqirish kerak
bo‘ladi.
Hozirgi texnik taraqqiyot jarayonida qo‘l telefonlaridan
(sotka) sayohatlarda ham maqsadli foydalanish kerak.
Umuman olganda, sayohatlarda jarohatlanish va ko‘ngilsiz
hodisalar sodir bo‘lmasligiga jiddiy e’tibor berish lozim. Buning
eng asosiy chorasi qatnashchilarni avvaldan tayyorlash, tartib-
buzarlarni doimo ogohlantirish, ular ustidan qo‘shimcha
(o‘rtoqlari, faollar yordamida) nazorat o‘rnatish lozim.
Mazkur birinchi tibbiy yordam ko‘rsatishni bo‘lajak kasb-
hunar egalari puxta egallashlari maqsadga muvofiqdir. Chunki
bunday holatlar mehnat jarayonida yoki ko‘cha-ko‘yda ham
sodir bo‘lishi mumkin. Ularni ko‘rganda insoniy fazilat sifatida
tezda ko‘maklashish har bir kishining vijdonan burchi bo‘lmog‘i
kerak.
Mazkur bobga umumiy xulosa qilib shuni aytish lozimki,
hozirgi texnik taraqqiyot, odamlarning mehnat va turmush yu-
mushlari bilan o‘ta bandligi sababli sihat-salomatlikni saqlash,
jismonan barkamol bo‘lish kabi hayotiy ehtiyojga e’tibor susay-
moqda. O‘quvchi yoshlar va talabalarning kundalik jismoniy
mashqlarni (o‘yin, sport va hokazo) bajarish miqdorlari susayib
bormoqda. Sport to‘garaklari, jamoalarda muntazam shug‘ul-
lanuvchilar soni 15–20% dan oshmaydi. Yil davomida o‘tkazi-
91
layotgan 10–15 ta sport musobaqalarida faol ishtirok etuvchilar
ham 15–20 %ga yetib boradi. Xullas 65– 75% o‘quvchi-yoshlar
va talabalar jismoniy mashqlar (sport, o‘yinlar va hokazo) bilan
muntazam shug‘ullanib o‘zlarining barkamolligini oshirishdan
orqada qolmoqda. Bunday sayohat ko‘rsatkichlar ziyolilar va
mehnatkashlar o‘rtasida ko‘p bo‘lsa-ko‘pki, oz emas. Buning
ustiga ommaviy piyoda yurish sayohatlarini tashkil qilish e’ti-
bordan chetda qolib ketmoqda.
Sayohatlarning tarbiyaviy va sog‘lomlashtirish xususiyatla-
rini keng targ‘ibot qilish, o‘quv dasturlari va ish rejalarida maz-
mun topgan sayohatlarni maqsadli tashkil qilish hamda o‘tka-
zishni yo‘lga qo‘yish, ularning sifat darajasini doimiy ravishda
nazorat ostiga olish lozim.
Bunda mutasaddi vazirliklar, jamoatchi sport uyushmalari
(“Yoshlik”, “Talaba” va hokazo) va, ayniqsa, “O‘zbekturizm”
kompaniyasining quyi tarmoqlaridagi (viloyat, shahar-tuman,
o‘quv yurti) mutasaddi xodimlarning mas’uliyatlarini oshirish
lozim bo‘ladi. Eng muhimi esa ta’lim muassasalarida turizm
bo‘yicha klublar (seksiya yoki jamoa) tashkil qilish, ularning
faoliyatini zamon talablari darajasida olib borish zarur.
92
Do'stlaringiz bilan baham: |
